παραμένοιεν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯.en/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.en/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.en/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.en/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.en/

Verb

παραμένοιεν • (paraménoien)

third-person plural present active optative of παραμένω (paraménō)