παραμένοις

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯s/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.nys/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.nys/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.nys/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.nis/

Verb

παραμένοις • (paraménois)

second-person singular present active optative of παραμένω (paraménō)