παραμένουσιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.nuː.sin/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/

Verb

παραμένουσιν • (paraménousin)

first-person plural present active indicative of παραμένω (paraménō) with movable nu