παραμείναιτον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.měː.nai̯.ton/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈmi.nɛ.ton/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈmi.nɛ.ton/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈmi.ne.ton/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈmi.ne.ton/

Verb

πᾰρᾰμείναιτον • (părămeínaiton)

second-person dl aorist active optative of παραμένω (paraménō)