παρανοώ
Greek
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek παρανοῶ (paranoô),[1] contracted form of παρανοέω (paranoéō).
Pronunciation
- IPA(key): /pa.ɾa.noˈo/
- Hyphenation: πα‧ρα‧νο‧ώ
Verb
παρανοώ • (paranoó) (past παρανόησα, passive παρανοούμαι, p‑past παρανοήθηκα, ppp παρανοημένος)
- (transitive) to misunderstand
- Synonyms: παρεξηγώ (parexigó), παρερμηνεύω (parerminévo)
Conjugation
παρανοώ, παρανοούμαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | παρανοήσω | παρανοούμαι | παρανοηθώ | |
| 2 sg | παρανοείς | παρανοήσεις | παρανοείσαι | παρανοηθείς |
| 3 sg | παρανοεί | παρανοήσει | παρανοείται | παρανοηθεί |
| 1 pl | παρανοούμε | παρανοήσουμε, [-ομε] | παρανοούμαστε | παρανοηθούμε |
| 2 pl | παρανοείτε | παρανοήσετε | παρανοείστε | παρανοηθείτε |
| 3 pl | παρανοούν(ε) | παρανοήσουν(ε) | παρανοούνται | παρανοηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | παρανοούσα | παρανόησα | [παρανοούμουν(α)] | παρανοήθηκα |
| 2 sg | παρανοούσες | παρανόησες | [παρανοούσουν(α)] | παρανοήθηκες |
| 3 sg | παρανοούσε | παρανόησε | παρανοούνταν, {παρανοείτο} | παρανοήθηκε |
| 1 pl | παρανοούσαμε | παρανοήσαμε | παρανοούμασταν, (‑ούμαστε) | παρανοηθήκαμε |
| 2 pl | παρανοούσατε | παρανοήσατε | [παρανοούσασταν, (‑ούσαστε)] | παρανοηθήκατε |
| 3 pl | παρανοούσαν(ε) | παρανόησαν, παρανοήσαν(ε) | παρανοούνταν, {παρανοούντο} | παρανοήθηκαν, παρανοηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ➤ | θα παρανοήσω ➤ | θα παρανοούμαι ➤ | θα παρανοηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα παρανοείς, … | θα παρανοήσεις, … | θα παρανοείσαι, … | θα παρανοηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … παρανοήσει έχω, έχεις, … παρανοημένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … παρανοηθεί είμαι, είσαι, … παρανοημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … παρανοήσει είχα, είχες, … παρανοημένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … παρανοηθεί ήμουν, ήσουν, … παρανοημένος , ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … παρανοήσει θα έχω, θα έχεις, … παρανοημένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … παρανοηθεί θα είμαι, θα είσαι, … παρανοημένος , ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | παρανόησε | — | παρανοήσου |
| 2 pl | παρανοείτε | παρανοήστε | παρανοείστε | παρανοηθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | παρανοώντας ➤ | παρανοούμενος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας παρανοήσει ➤ | παρανοημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | παρανοήσει | παρανοηθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
- παρανόηση f (paranóisi)
- παράνοια f (paránoia)
References
- ^ παρανοώ, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language