παρεμείνατον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.re.měː.na.ton/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/

Verb

παρεμείνατον • (paremeínaton)

second-person dual aorist active indicative of παραμένω (paraménō)