παστόω

Ancient Greek

Etymology

From παστός (pastós) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

παστόω • (pastóō)

  1. to build a bridal chamber

Conjugation

   Present: παστῶ, παστοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παστῶ παστοῖς παστοῖ παστοῦτον παστοῦτον παστοῦμεν παστοῦτε παστοῦσῐ(ν)
subjunctive παστῶ παστοῖς παστοῖ παστῶτον παστῶτον παστῶμεν παστῶτε παστῶσῐ(ν)
optative παστοίην / παστοῖμῐ παστοίης / παστοῖς παστοίη / παστοῖ παστοῖτον / παστοίητον παστοίτην / παστοιήτην παστοῖμεν / παστοίημεν παστοῖτε / παστοίητε παστοῖεν / παστοίησᾰν
imperative   πάστου παστούτω παστοῦτον παστούτων   παστοῦτε παστούντων
middle/
passive 		indicative παστοῦμαι παστοῖ παστοῦται παστοῦσθον παστοῦσθον παστούμεθᾰ παστοῦσθε παστοῦνται
subjunctive παστῶμαι παστοῖ παστῶται παστῶσθον παστῶσθον παστώμεθᾰ παστῶσθε παστῶνται
optative παστοίμην παστοῖο παστοῖτο παστοῖσθον παστοίσθην παστοίμεθᾰ παστοῖσθε παστοῖντο
imperative   παστοῦ παστούσθω παστοῦσθον παστούσθων   παστοῦσθε παστούσθων
active middle/passive
infinitive παστοῦν παστοῦσθαι
participle m παστῶν παστούμενος
f παστοῦσᾰ παστουμένη
n παστοῦν παστούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπάστουν, ἐπαστούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπάστουν ἐπάστους ἐπάστου ἐπαστοῦτον ἐπαστούτην ἐπαστοῦμεν ἐπαστοῦτε ἐπάστουν
middle/
passive 		indicative ἐπαστούμην ἐπαστοῦ ἐπαστοῦτο ἐπαστοῦσθον ἐπαστούσθην ἐπαστούμεθᾰ ἐπαστοῦσθε ἐπαστοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: παστώσω, παστώσομαι, παστωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παστώσω παστώσεις παστώσει παστώσετον παστώσετον παστώσομεν παστώσετε παστώσουσῐ(ν)
optative παστώσοιμῐ παστώσοις παστώσοι παστώσοιτον παστωσοίτην παστώσοιμεν παστώσοιτε παστώσοιεν
middle indicative παστώσομαι παστώσῃ / παστώσει παστώσεται παστώσεσθον παστώσεσθον παστωσόμεθᾰ παστώσεσθε παστώσονται
optative παστωσοίμην παστώσοιο παστώσοιτο παστώσοισθον παστωσοίσθην παστωσοίμεθᾰ παστώσοισθε παστώσοιντο
passive indicative παστωθήσομαι παστωθήσῃ παστωθήσεται παστωθήσεσθον παστωθήσεσθον παστωθησόμεθᾰ παστωθήσεσθε παστωθήσονται
optative παστωθησοίμην παστωθήσοιο παστωθήσοιτο παστωθήσοισθον παστωθησοίσθην παστωθησοίμεθᾰ παστωθήσοισθε παστωθήσοιντο
active middle passive
infinitive παστώσειν παστώσεσθαι παστωθήσεσθαι
participle m παστώσων παστωσόμενος παστωθησόμενος
f παστώσουσᾰ παστωσομένη παστωθησομένη
n παστῶσον παστωσόμενον παστωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπάστωσᾰ, ἐπαστωσᾰ́μην, ἐπαστώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπάστωσᾰ ἐπάστωσᾰς ἐπάστωσε(ν) ἐπαστώσᾰτον ἐπαστωσᾰ́την ἐπαστώσᾰμεν ἐπαστώσᾰτε ἐπάστωσᾰν
subjunctive παστώσω παστώσῃς παστώσῃ παστώσητον παστώσητον παστώσωμεν παστώσητε παστώσωσῐ(ν)
optative παστώσαιμῐ παστώσειᾰς / παστώσαις παστώσειε(ν) / παστώσαι παστώσαιτον παστωσαίτην παστώσαιμεν παστώσαιτε παστώσειᾰν / παστώσαιεν
imperative   πάστωσον παστωσᾰ́τω παστώσᾰτον παστωσᾰ́των   παστώσᾰτε παστωσᾰ́ντων
middle indicative ἐπαστωσᾰ́μην ἐπαστώσω ἐπαστώσᾰτο ἐπαστώσᾰσθον ἐπαστωσᾰ́σθην ἐπαστωσᾰ́μεθᾰ ἐπαστώσᾰσθε ἐπαστώσᾰντο
subjunctive παστώσωμαι παστώσῃ παστώσηται παστώσησθον παστώσησθον παστωσώμεθᾰ παστώσησθε παστώσωνται
optative παστωσαίμην παστώσαιο παστώσαιτο παστώσαισθον παστωσαίσθην παστωσαίμεθᾰ παστώσαισθε παστώσαιντο
imperative   πάστωσαι παστωσᾰ́σθω παστώσᾰσθον παστωσᾰ́σθων   παστώσᾰσθε παστωσᾰ́σθων
passive indicative ἐπαστώθην ἐπαστώθης ἐπαστώθη ἐπαστώθητον ἐπαστωθήτην ἐπαστώθημεν ἐπαστώθητε ἐπαστώθησᾰν
subjunctive παστωθῶ παστωθῇς παστωθῇ παστωθῆτον παστωθῆτον παστωθῶμεν παστωθῆτε παστωθῶσῐ(ν)
optative παστωθείην παστωθείης παστωθείη παστωθεῖτον / παστωθείητον παστωθείτην / παστωθειήτην παστωθεῖμεν / παστωθείημεν παστωθεῖτε / παστωθείητε παστωθεῖεν / παστωθείησᾰν
imperative   παστώθητῐ παστωθήτω παστώθητον παστωθήτων   παστώθητε παστωθέντων
active middle passive
infinitive παστῶσαι παστώσᾰσθαι παστωθῆναι
participle m παστώσᾱς παστωσᾰ́μενος παστωθείς
f παστώσᾱσᾰ παστωσᾰμένη παστωθεῖσᾰ
n παστῶσᾰν παστωσᾰ́μενον παστωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπάστωκᾰ, πεπάστωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπάστωκᾰ πεπάστωκᾰς πεπάστωκε(ν) πεπαστώκᾰτον πεπαστώκᾰτον πεπαστώκᾰμεν πεπαστώκᾰτε πεπαστώκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπαστώκω πεπαστώκῃς πεπαστώκῃ πεπαστώκητον πεπαστώκητον πεπαστώκωμεν πεπαστώκητε πεπαστώκωσῐ(ν)
optative πεπαστώκοιμῐ / πεπαστωκοίην πεπαστώκοις / πεπαστωκοίης πεπαστώκοι / πεπαστωκοίη πεπαστώκοιτον πεπαστωκοίτην πεπαστώκοιμεν πεπαστώκοιτε πεπαστώκοιεν
imperative   πεπάστωκε πεπαστωκέτω πεπαστώκετον πεπαστωκέτων   πεπαστώκετε πεπαστωκόντων
middle/
passive 		indicative πεπάστωμαι πεπάστωσαι πεπάστωται πεπάστωσθον πεπάστωσθον πεπαστώμεθᾰ πεπάστωσθε πεπάστωνται
subjunctive πεπαστωμένος ὦ πεπαστωμένος ᾖς πεπαστωμένος ᾖ πεπαστωμένω ἦτον πεπαστωμένω ἦτον πεπαστωμένοι ὦμεν πεπαστωμένοι ἦτε πεπαστωμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπαστωμένος εἴην πεπαστωμένος εἴης πεπαστωμένος εἴη πεπαστωμένω εἴητον / εἶτον πεπαστωμένω εἰήτην / εἴτην πεπαστωμένοι εἴημεν / εἶμεν πεπαστωμένοι εἴητε / εἶτε πεπαστωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πεπάστωσο πεπαστώσθω πεπάστωσθον πεπαστώσθων   πεπάστωσθε πεπαστώσθων
active middle/passive
infinitive πεπαστωκέναι πεπαστῶσθαι
participle m πεπαστωκώς πεπαστωμένος
f πεπαστωκυῖᾰ πεπαστωμένη
n πεπαστωκός πεπαστωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεπαστώκειν / ἐπεπαστώκη, ἐπεπαστώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεπαστώκειν / ἐπεπαστώκη ἐπεπαστώκεις / ἐπεπαστώκης ἐπεπαστώκει(ν) ἐπεπαστώκετον ἐπεπαστωκέτην ἐπεπαστώκεμεν ἐπεπαστώκετε ἐπεπαστώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεπαστώμην ἐπεπάστωσο ἐπεπάστωτο ἐπεπάστωσθον ἐπεπαστώσθην ἐπεπαστώμεθᾰ ἐπεπάστωσθε ἐπεπάστωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.