παυσόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pau̯.só.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paʍˈso.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paɸˈso.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pafˈso.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pafˈso.me.ne/

Participle

παυσόμενε • (pausómene)

masculine vocative singular of παυσόμενος (pausómenos)