παυόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pau̯.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈwo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈβo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈvo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈvo.me.nos/

Participle

παυόμενος • (pauómenos)

masculine present mediopassive participle of παύω (paúō)

Inflection

First and second declension of παυόμενος; παυομένη; παυόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	παυόμενος pauómenos	παυομένη pauoménē	παυόμενον pauómenon	παυομένω pauoménō	παυομένᾱ pauoménā	παυομένω pauoménō	παυόμενοι pauómenoi	παυόμεναι pauómenai	παυόμενᾰ pauómenă
Genitive	παυομένου pauoménou	παυομένης pauoménēs	παυομένου pauoménou	παυομένοιν pauoménoin	παυομέναιν pauoménain	παυομένοιν pauoménoin	παυομένων pauoménōn	παυομένων pauoménōn	παυομένων pauoménōn
Dative	παυομένῳ pauoménōi	παυομένῃ pauoménēi	παυομένῳ pauoménōi	παυομένοιν pauoménoin	παυομέναιν pauoménain	παυομένοιν pauoménoin	παυομένοις pauoménois	παυομέναις pauoménais	παυομένοις pauoménois
Accusative	παυόμενον pauómenon	παυομένην pauoménēn	παυόμενον pauómenon	παυομένω pauoménō	παυομένᾱ pauoménā	παυομένω pauoménō	παυομένους pauoménous	παυομένᾱς pauoménās	παυόμενᾰ pauómenă
Vocative	παυόμενε pauómene	παυομένη pauoménē	παυόμενον pauómenon	παυομένω pauoménō	παυομένᾱ pauoménā	παυομένω pauoménō	παυόμενοι pauómenoi	παυόμεναι pauómenai	παυόμενᾰ pauómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	παυομένως pauoménōs			παυομενώτερος pauomenṓteros			παυομενώτᾰτος pauomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.