πείρας

See also: πεῖρας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.raːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.ras/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.ras/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.ras/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ras/

Noun

πείρᾱς • (peírās)

inflection of πεῖρα (peîra):
1. genitive singular
2. accusative plural

Participle

πείρᾱς • (peírās) m (feminine πείρᾱσᾰ, neuter πεῖρᾰν); first/third declension

aorist active participle of πείρω (peírō)

Declension

First and third declension of πείρᾱς; πείρᾱσᾰ; πεῖρᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πείρᾱς peírās	πείρᾱσᾰ peírāsă	πεῖρᾰν peîrăn	πείρᾰντε peírănte	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírănte	πείρᾰντες peírăntes	πείρᾱσαι peírāsai	πείρᾰντᾰ peírăntă
Genitive	πείρᾰντος peírăntos	πειρᾱ́σης peirā́sēs	πείρᾰντος peírăntos	πειρᾰ́ντοιν peirắntoin	πειρᾱ́σαιν peirā́sain	πειρᾰ́ντοιν peirắntoin	πειρᾰ́ντων peirắntōn	πειρᾱσῶν peirāsôn	πειρᾰ́ντων peirắntōn
Dative	πείρᾰντῐ peírăntĭ	πειρᾱ́σῃ peirā́sēi	πείρᾰντῐ peírăntĭ	πειρᾰ́ντοιν peirắntoin	πειρᾱ́σαιν peirā́sain	πειρᾰ́ντοιν peirắntoin	πείρᾱσῐ / πείρᾱσῐν peírāsĭ(n)	πειρᾱ́σαις peirā́sais	πείρᾱσῐ / πείρᾱσῐν peírāsĭ(n)
Accusative	πείρᾰντᾰ peírăntă	πείρᾱσᾰν peírāsăn	πεῖρᾰν peîrăn	πείρᾰντε peírănte	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírănte	πείρᾰντᾰς peírăntăs	πειρᾱ́σᾱς peirā́sās	πείρᾰντᾰ peírăntă
Vocative	πείρᾱς peírās	πείρᾱσᾰ peírāsă	πεῖρᾰν peîrăn	πείρᾰντε peírănte	πειρᾱ́σᾱ peirā́sā	πείρᾰντε peírănte	πείρᾰντες peírăntes	πείρᾱσαι peírāsai	πείρᾰντᾰ peírăntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πειρᾰ́ντως peirắntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Noun

πείρας • (peíras) f

genitive singular of πείρα (peíra)