πείρων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.rɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.ron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.ron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.ron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ron/

Participle

πείρων • (peírōn) m (feminine πείρουσᾰ, neuter πεῖρον); first/third declension

present active participle of πείρω (peírō)

Declension

First and third declension of πείρων; πείρουσᾰ; πεῖρον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πείρων peírōn	πείρουσᾰ peírousă	πεῖρον peîron	πείροντε peíronte	πειρούσᾱ peiroúsā	πείροντε peíronte	πείροντες peírontes	πείρουσαι peírousai	πείροντᾰ peírontă
Genitive	πείροντος peírontos	πειρούσης peiroúsēs	πείροντος peírontos	πειρόντοιν peiróntoin	πειρούσαιν peiroúsain	πειρόντοιν peiróntoin	πειρόντων peiróntōn	πειρουσῶν peirousôn	πειρόντων peiróntōn
Dative	πείροντῐ peírontĭ	πειρούσῃ peiroúsēi	πείροντῐ peírontĭ	πειρόντοιν peiróntoin	πειρούσαιν peiroúsain	πειρόντοιν peiróntoin	πείρουσῐ / πείρουσῐν peírousĭ(n)	πειρούσαις peiroúsais	πείρουσῐ / πείρουσῐν peírousĭ(n)
Accusative	πείροντᾰ peírontă	πείρουσᾰν peírousăn	πεῖρον peîron	πείροντε peíronte	πειρούσᾱ peiroúsā	πείροντε peíronte	πείροντᾰς peírontăs	πειρούσᾱς peiroúsās	πείροντᾰ peírontă
Vocative	πείρων peírōn	πείρουσᾰ peírousă	πεῖρον peîron	πείροντε peíronte	πειρούσᾱ peiroúsā	πείροντε peíronte	πείροντες peírontes	πείρουσαι peírousai	πείροντᾰ peírontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πειρόντως peiróntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.