πεντάστομος

Ancient Greek

Etymology

From πεντα- (penta-, “five”) +‎ στόμα (stóma, “mouth”) +‎ -ος (-os, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.tás.to.mos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /penˈtas.to.mos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /penˈtas.to.mos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /penˈtas.to.mos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /penˈdas.to.mos/

Adjective

πεντάστομος • (pentástomos) m or f (neuter πεντάστομον); second declension

With five mouths or openings.

Inflection

Second declension of πεντάστομος; πεντάστομον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πεντάστομος pentástomos	πεντάστομον pentástomon	πενταστόμω pentastómō	πενταστόμω pentastómō	πεντάστομοι pentástomoi	πεντάστομᾰ pentástomă
Genitive	πενταστόμου pentastómou	πενταστόμου pentastómou	πενταστόμοιν pentastómoin	πενταστόμοιν pentastómoin	πενταστόμων pentastómōn	πενταστόμων pentastómōn
Dative	πενταστόμῳ pentastómōi	πενταστόμῳ pentastómōi	πενταστόμοιν pentastómoin	πενταστόμοιν pentastómoin	πενταστόμοις pentastómois	πενταστόμοις pentastómois
Accusative	πεντάστομον pentástomon	πεντάστομον pentástomon	πενταστόμω pentastómō	πενταστόμω pentastómō	πενταστόμους pentastómous	πεντάστομᾰ pentástomă
Vocative	πεντάστομε pentástome	πεντάστομον pentástomon	πενταστόμω pentastómō	πενταστόμω pentastómō	πεντάστομοι pentástomoi	πεντάστομᾰ pentástomă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πενταστόμως pentastómōs		πενταστομώτερος pentastomṓteros		πενταστομώτᾰτος pentastomṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ New Latin: pentastomus