πεπνυμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.pnyː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pnyˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pnyˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pnyˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pniˈme.nos/

Participle

πεπνῡμένος • (pepnūménos) m (feminine πεπνῡμένη, neuter πεπνῡμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of πνέω (pnéō)
perfect mediopassive participle of πέπνῡμαι (pépnūmai)

Declension

First and second declension of πεπνῡμένος; πεπνῡμένη; πεπνῡμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεπνῡμένος pepnūménos	πεπνῡμένη pepnūménē	πεπνῡμένον pepnūménon	πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένᾱ pepnūménā	πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένοι pepnūménoi	πεπνῡμέναι pepnūménai	πεπνῡμένᾰ pepnūménă
Genitive	πεπνῡμένου pepnūménou	πεπνῡμένης pepnūménēs	πεπνῡμένου pepnūménou	πεπνῡμένοιν pepnūménoin	πεπνῡμέναιν pepnūménain	πεπνῡμένοιν pepnūménoin	πεπνῡμένων pepnūménōn	πεπνῡμένων pepnūménōn	πεπνῡμένων pepnūménōn
Dative	πεπνῡμένῳ pepnūménōi	πεπνῡμένῃ pepnūménēi	πεπνῡμένῳ pepnūménōi	πεπνῡμένοιν pepnūménoin	πεπνῡμέναιν pepnūménain	πεπνῡμένοιν pepnūménoin	πεπνῡμένοις pepnūménois	πεπνῡμέναις pepnūménais	πεπνῡμένοις pepnūménois
Accusative	πεπνῡμένον pepnūménon	πεπνῡμένην pepnūménēn	πεπνῡμένον pepnūménon	πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένᾱ pepnūménā	πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένους pepnūménous	πεπνῡμένᾱς pepnūménās	πεπνῡμένᾰ pepnūménă
Vocative	πεπνῡμένε pepnūméne	πεπνῡμένη pepnūménē	πεπνῡμένον pepnūménon	πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένᾱ pepnūménā	πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένοι pepnūménoi	πεπνῡμέναι pepnūménai	πεπνῡμένᾰ pepnūménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεπνῡμένως pepnūménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.