πλύνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *pluňňō, from a nasal-present formation of Proto-Indo-European *plew- (“to wash”), the same root of Latin pluit (“it rains”) and Old Armenian լուանամ (luanam, “to wash”).[1]

Pronunciation

 

Verb

πλῡ́νω • (plū́nō)

  1. (especially of clothes) to wash, clean

Inflection

   Present: πλῡ́νω, πλῡ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πλῡ́νω πλῡ́νεις πλῡ́νει πλῡ́νετον πλῡ́νετον πλῡ́νομεν πλῡ́νετε πλῡ́νουσῐ(ν)
subjunctive πλῡ́νω πλῡ́νῃς πλῡ́νῃ πλῡ́νητον πλῡ́νητον πλῡ́νωμεν πλῡ́νητε πλῡ́νωσῐ(ν)
optative πλῡ́νοιμῐ πλῡ́νοις πλῡ́νοι πλῡ́νοιτον πλῡνοίτην πλῡ́νοιμεν πλῡ́νοιτε πλῡ́νοιεν
imperative   πλῦνε πλῡνέτω πλῡ́νετον πλῡνέτων   πλῡ́νετε πλῡνόντων
middle/
passive 		indicative πλῡ́νομαι πλῡ́νῃ / πλῡ́νει πλῡ́νεται πλῡ́νεσθον πλῡ́νεσθον πλῡνόμεθᾰ πλῡ́νεσθε πλῡ́νονται
subjunctive πλῡ́νωμαι πλῡ́νῃ πλῡ́νηται πλῡ́νησθον πλῡ́νησθον πλῡνώμεθᾰ πλῡ́νησθε πλῡ́νωνται
optative πλῡνοίμην πλῡ́νοιο πλῡ́νοιτο πλῡ́νοισθον πλῡνοίσθην πλῡνοίμεθᾰ πλῡ́νοισθε πλῡ́νοιντο
imperative   πλῡ́νου πλῡνέσθω πλῡ́νεσθον πλῡνέσθων   πλῡ́νεσθε πλῡνέσθων
active middle/passive
infinitive πλῡ́νειν πλῡ́νεσθαι
participle m πλῡ́νων πλῡνόμενος
f πλῡ́νουσᾰ πλῡνομένη
n πλῦνον πλῡνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔπλῡνον, ἐπλῡνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπλῡνον ἔπλῡνες ἔπλῡνε(ν) ἐπλῡ́νετον ἐπλῡνέτην ἐπλῡ́νομεν ἐπλῡ́νετε ἔπλῡνον
middle/
passive 		indicative ἐπλῡνόμην ἐπλῡ́νου ἐπλῡ́νετο ἐπλῡ́νεσθον ἐπλῡνέσθην ἐπλῡνόμεθᾰ ἐπλῡ́νεσθε ἐπλῡ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πλῠνέω, πλῠνέομαι, πλῠθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πλῠνέω πλῠνέεις πλῠνέει πλῠνέετον πλῠνέετον πλῠνέομεν πλῠνέετε πλῠνέουσῐ(ν)
optative πλῠνέοιμῐ πλῠνέοις πλῠνέοι πλῠνέοιτον πλῠνεοίτην πλῠνέοιμεν πλῠνέοιτε πλῠνέοιεν
middle indicative πλῠνέομαι πλῠνέῃ / πλῠνέει πλῠνέεται πλῠνέεσθον πλῠνέεσθον πλῠνεόμεθᾰ πλῠνέεσθε πλῠνέονται
optative πλῠνεοίμην πλῠνέοιο πλῠνέοιτο πλῠνέοισθον πλῠνεοίσθην πλῠνεοίμεθᾰ πλῠνέοισθε πλῠνέοιντο
passive indicative πλῠθήσομαι πλῠθήσῃ πλῠθήσεται πλῠθήσεσθον πλῠθήσεσθον πλῠθησόμεθᾰ πλῠθήσεσθε πλῠθήσονται
optative πλῠθησοίμην πλῠθήσοιο πλῠθήσοιτο πλῠθήσοισθον πλῠθησοίσθην πλῠθησοίμεθᾰ πλῠθήσοισθε πλῠθήσοιντο
active middle passive
infinitive πλῠνέειν πλῠνέεσθαι πλῠθήσεσθαι
participle m πλῠνέων πλῠνεόμενος πλῠθησόμενος
f πλῠνέουσᾰ πλῠνεομένη πλῠθησομένη
n πλῠνέον πλῠνεόμενον πλῠθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πλῠνῶ, πλῠνοῦμαι, πλῠθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πλῠνῶ πλῠνεῖς πλῠνεῖ πλῠνεῖτον πλῠνεῖτον πλῠνοῦμεν πλῠνεῖτε πλῠνοῦσῐ(ν)
optative πλῠνοίην / πλῠνοῖμῐ πλῠνοίης / πλῠνοῖς πλῠνοίη / πλῠνοῖ πλῠνοῖτον / πλῠνοίητον πλῠνοίτην / πλῠνοιήτην πλῠνοῖμεν / πλῠνοίημεν πλῠνοῖτε / πλῠνοίητε πλῠνοῖεν / πλῠνοίησᾰν
middle indicative πλῠνοῦμαι πλῠνῇ πλῠνεῖται πλῠνεῖσθον πλῠνεῖσθον πλῠνούμεθᾰ πλῠνεῖσθε πλῠνοῦνται
optative πλῠνοίμην πλῠνοῖο πλῠνοῖτο πλῠνοῖσθον πλῠνοίσθην πλῠνοίμεθᾰ πλῠνοῖσθε πλῠνοῖντο
passive indicative πλῠθήσομαι πλῠθήσῃ πλῠθήσεται πλῠθήσεσθον πλῠθήσεσθον πλῠθησόμεθᾰ πλῠθήσεσθε πλῠθήσονται
optative πλῠθησοίμην πλῠθήσοιο πλῠθήσοιτο πλῠθήσοισθον πλῠθησοίσθην πλῠθησοίμεθᾰ πλῠθήσοισθε πλῠθήσοιντο
active middle passive
infinitive πλῠνεῖν πλῠνεῖσθαι πλῠθήσεσθαι
participle m πλῠνῶν πλῠνούμενος πλῠθησόμενος
f πλῠνοῦσᾰ πλῠνουμένη πλῠθησομένη
n πλῠνοῦν πλῠνούμενον πλῠθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔπλῡνᾰ, ἐπλῡνᾰ́μην, ἐπλῠ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπλῡνᾰ ἔπλῡνᾰς ἔπλῡνε(ν) ἐπλῡ́νᾰτον ἐπλῡνᾰ́την ἐπλῡ́νᾰμεν ἐπλῡ́νᾰτε ἔπλῡνᾰν
subjunctive πλῡ́νω πλῡ́νῃς πλῡ́νῃ πλῡ́νητον πλῡ́νητον πλῡ́νωμεν πλῡ́νητε πλῡ́νωσῐ(ν)
optative πλῡ́ναιμῐ πλῡ́νειᾰς / πλῡ́ναις πλῡ́νειε(ν) / πλῡ́ναι πλῡ́ναιτον πλῡναίτην πλῡ́ναιμεν πλῡ́ναιτε πλῡ́νειᾰν / πλῡ́ναιεν
imperative   πλῦνον πλῡνᾰ́τω πλῡ́νᾰτον πλῡνᾰ́των   πλῡ́νᾰτε πλῡνᾰ́ντων
middle indicative ἐπλῡνᾰ́μην ἐπλῡ́νω ἐπλῡ́νᾰτο ἐπλῡ́νᾰσθον ἐπλῡνᾰ́σθην ἐπλῡνᾰ́μεθᾰ ἐπλῡ́νᾰσθε ἐπλῡ́νᾰντο
subjunctive πλῡ́νωμαι πλῡ́νῃ πλῡ́νηται πλῡ́νησθον πλῡ́νησθον πλῡνώμεθᾰ πλῡ́νησθε πλῡ́νωνται
optative πλῡναίμην πλῡ́ναιο πλῡ́ναιτο πλῡ́ναισθον πλῡναίσθην πλῡναίμεθᾰ πλῡ́ναισθε πλῡ́ναιντο
imperative   πλῦναι πλῡνᾰ́σθω πλῡ́νᾰσθον πλῡνᾰ́σθων   πλῡ́νᾰσθε πλῡνᾰ́σθων
passive indicative ἐπλῠ́θην ἐπλῠ́θης ἐπλῠ́θη ἐπλῠ́θητον ἐπλῠθήτην ἐπλῠ́θημεν ἐπλῠ́θητε ἐπλῠ́θησᾰν
subjunctive πλῠθῶ πλῠθῇς πλῠθῇ πλῠθῆτον πλῠθῆτον πλῠθῶμεν πλῠθῆτε πλῠθῶσῐ(ν)
optative πλῠθείην πλῠθείης πλῠθείη πλῠθεῖτον / πλῠθείητον πλῠθείτην / πλῠθειήτην πλῠθεῖμεν / πλῠθείημεν πλῠθεῖτε / πλῠθείητε πλῠθεῖεν / πλῠθείησᾰν
imperative   πλῠ́θητῐ πλῠθήτω πλῠ́θητον πλῠθήτων   πλῠ́θητε πλῠθέντων
active middle passive
infinitive πλῦναι πλῡ́νᾰσθαι πλῠθῆναι
participle m πλῡ́νᾱς πλῡνᾰ́μενος πλῠθείς
f πλῡ́νᾱσᾰ πλῡνᾰμένη πλῠθεῖσᾰ
n πλῦνᾰν πλῡνᾰ́μενον πλῠθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πέπλῠκᾰ, πέπλῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πέπλῠκᾰ πέπλῠκᾰς πέπλῠκε(ν) πεπλῠ́κᾰτον πεπλῠ́κᾰτον πεπλῠ́κᾰμεν πεπλῠ́κᾰτε πεπλῠ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπλῠ́κω πεπλῠ́κῃς πεπλῠ́κῃ πεπλῠ́κητον πεπλῠ́κητον πεπλῠ́κωμεν πεπλῠ́κητε πεπλῠ́κωσῐ(ν)
optative πεπλῠ́κοιμῐ / πεπλῠκοίην πεπλῠ́κοις / πεπλῠκοίης πεπλῠ́κοι / πεπλῠκοίη πεπλῠ́κοιτον πεπλῠκοίτην πεπλῠ́κοιμεν πεπλῠ́κοιτε πεπλῠ́κοιεν
imperative   πέπλῠκε πεπλῠκέτω πεπλῠ́κετον πεπλῠκέτων   πεπλῠ́κετε πεπλῠκόντων
middle/
passive 		indicative πέπλῠμαι πέπλῠσαι πέπλῠται πέπλῠσθον πέπλῠσθον πεπλῠ́μεθᾰ πέπλῠσθε πέπλῠνται
subjunctive πεπλῠμένος ὦ πεπλῠμένος ᾖς πεπλῠμένος ᾖ πεπλῠμένω ἦτον πεπλῠμένω ἦτον πεπλῠμένοι ὦμεν πεπλῠμένοι ἦτε πεπλῠμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπλῠμένος εἴην πεπλῠμένος εἴης πεπλῠμένος εἴη πεπλῠμένω εἴητον / εἶτον πεπλῠμένω εἰήτην / εἴτην πεπλῠμένοι εἴημεν / εἶμεν πεπλῠμένοι εἴητε / εἶτε πεπλῠμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πέπλῠσο πεπλῠ́σθω πέπλῠσθον πεπλῠ́σθων   πέπλῠσθε πεπλῠ́σθων
active middle/passive
infinitive πεπλῠκέναι πεπλῠ́σθαι
participle m πεπλῠκώς πεπλῠμένος
f πεπλῠκυῖᾰ πεπλῠμένη
n πεπλῠκός πεπλῠμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀποπλῡ́νω (apoplū́nō)
  • ἐκπλῡ́νω (ekplū́nō)
  • κᾰτᾰπλῡ́νω (kătăplū́nō)
  • περῐπλῡ́νω (perĭplū́nō)
  • πλῠ́μᾰ (plŭ́mă)
  • πλῠνεύς (plŭneús)
  • πλῠνός (plŭnós)
  • πλυντήρ (pluntḗr)
  • πλῠντήρῐος (plŭntḗrĭos)
  • πλῠ́ντης (plŭ́ntēs)
  • πλῠντῐκός (plŭntĭkós)
  • πλῠ́ντρῐᾱ (plŭ́ntrĭā)
  • πλῠντρῐ́ς (plŭntrĭ́s)
  • πλῠ́ντρον (plŭ́ntron)
  • πλῠ́σῐμον (plŭ́sĭmon)
  • πλῠ́σῐς (plŭ́sĭs)
  • πλῠσμός (plŭsmós)

Descendants

  • Greek: πλένω (pléno)
  • Mariupol Greek: плы́шку (plýšku)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πλύνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1212

Further reading

Greek

Verb

πλύνω • (plýno)

  1. first-person singular dependent of πλένω (pléno)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.