ποδάρκης

Ancient Greek

πούς (poús, “foot”) +‎ ἀρκέω (arkéō, “run to assist”) +‎ -ης (-ēs, adjectival suffix)

ποδάρκης • (podárkēs) m or f (neuter ποδάρκες); third declension

(Homeric epithet of Achilles) succouring with the feet, running to the rescue: swift-footed
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.121:
  Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
  Tòn d’ ēmeíbet’ épeita podárkēs dîos Akhilleús;
  Then swift-footed divine Achilles answered him:
having swift runners
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 13.38
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 5.33
(rare) assisting the foot
- 129 CE – 216 CE, Galen, 13 1021

Third declension of ποδᾰ́ρκης; πόδᾰρκες (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ποδᾰ́ρκης podắrkēs	πόδᾰρκες pódărkes	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκεις podắrkeis	ποδᾰ́ρκη podắrkē
Genitive	ποδᾰ́ρκους podắrkous	ποδᾰ́ρκους podắrkous	ποδᾰ́ρκοιν podắrkoin	ποδᾰ́ρκοιν podắrkoin	ποδᾰ́ρκων podắrkōn	ποδᾰ́ρκων podắrkōn
Dative	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκοιν podắrkoin	ποδᾰ́ρκοιν podắrkoin	ποδᾰ́ρκεσῐ / ποδᾰ́ρκεσῐν podắrkesĭ(n)	ποδᾰ́ρκεσῐ / ποδᾰ́ρκεσῐν podắrkesĭ(n)
Accusative	ποδᾰ́ρκη podắrkē	πόδᾰρκες pódărkes	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκεις podắrkeis	ποδᾰ́ρκη podắrkē
Vocative	πόδᾰρκες pódărkes	πόδᾰρκες pódărkes	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκει podắrkei	ποδᾰ́ρκεις podắrkeis	ποδᾰ́ρκη podắrkē
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ποδᾰ́ρκως podắrkōs		ποδᾰρκέστερος podărkésteros		ποδᾰρκέστᾰτος podărkéstătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ποδάρκης in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“ποδάρκης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press