ποιότητος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ó.tɛː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈo.te̝.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈo.ti.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈo.ti.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈo.ti.tos/

Noun

ποιότητος • (poiótētos) f

genitive singular of ποιότης (poiótēs)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /piˈo.ti.tos/
Hyphenation: ποι‧ό‧τη‧τος

Noun

ποιότητος • (poiótitos) f

(formal, dated) genitive singular of ποιότητα (poiótita), form of ποιότητας (poiótitas)