πολεμόω

Ancient Greek

Etymology

From πόλεμος (pólemos) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

πολεμόω • (polemóō)

  1. to make hostile, make an enemy of
  2. (passive voice) to become an enemy

Conjugation

   Present: πολεμῶ, πολεμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολεμῶ πολεμοῖς πολεμοῖ πολεμοῦτον πολεμοῦτον πολεμοῦμεν πολεμοῦτε πολεμοῦσῐ(ν)
subjunctive πολεμῶ πολεμοῖς πολεμοῖ πολεμῶτον πολεμῶτον πολεμῶμεν πολεμῶτε πολεμῶσῐ(ν)
optative πολεμοίην / πολεμοῖμῐ πολεμοίης / πολεμοῖς πολεμοίη / πολεμοῖ πολεμοῖτον / πολεμοίητον πολεμοίτην / πολεμοιήτην πολεμοῖμεν / πολεμοίημεν πολεμοῖτε / πολεμοίητε πολεμοῖεν / πολεμοίησᾰν
imperative   πολέμου πολεμούτω πολεμοῦτον πολεμούτων   πολεμοῦτε πολεμούντων
middle/
passive 		indicative πολεμοῦμαι πολεμοῖ πολεμοῦται πολεμοῦσθον πολεμοῦσθον πολεμούμεθᾰ πολεμοῦσθε πολεμοῦνται
subjunctive πολεμῶμαι πολεμοῖ πολεμῶται πολεμῶσθον πολεμῶσθον πολεμώμεθᾰ πολεμῶσθε πολεμῶνται
optative πολεμοίμην πολεμοῖο πολεμοῖτο πολεμοῖσθον πολεμοίσθην πολεμοίμεθᾰ πολεμοῖσθε πολεμοῖντο
imperative   πολεμοῦ πολεμούσθω πολεμοῦσθον πολεμούσθων   πολεμοῦσθε πολεμούσθων
active middle/passive
infinitive πολεμοῦν πολεμοῦσθαι
participle m πολεμῶν πολεμούμενος
f πολεμοῦσᾰ πολεμουμένη
n πολεμοῦν πολεμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπολέμουν, ἐπολεμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολέμουν ἐπολέμους ἐπολέμου ἐπολεμοῦτον ἐπολεμούτην ἐπολεμοῦμεν ἐπολεμοῦτε ἐπολέμουν
middle/
passive 		indicative ἐπολεμούμην ἐπολεμοῦ ἐπολεμοῦτο ἐπολεμοῦσθον ἐπολεμούσθην ἐπολεμούμεθᾰ ἐπολεμοῦσθε ἐπολεμοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πολεμώσω, πολεμώσομαι, πολεμωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολεμώσω πολεμώσεις πολεμώσει πολεμώσετον πολεμώσετον πολεμώσομεν πολεμώσετε πολεμώσουσῐ(ν)
optative πολεμώσοιμῐ πολεμώσοις πολεμώσοι πολεμώσοιτον πολεμωσοίτην πολεμώσοιμεν πολεμώσοιτε πολεμώσοιεν
middle indicative πολεμώσομαι πολεμώσῃ / πολεμώσει πολεμώσεται πολεμώσεσθον πολεμώσεσθον πολεμωσόμεθᾰ πολεμώσεσθε πολεμώσονται
optative πολεμωσοίμην πολεμώσοιο πολεμώσοιτο πολεμώσοισθον πολεμωσοίσθην πολεμωσοίμεθᾰ πολεμώσοισθε πολεμώσοιντο
passive indicative πολεμωθήσομαι πολεμωθήσῃ πολεμωθήσεται πολεμωθήσεσθον πολεμωθήσεσθον πολεμωθησόμεθᾰ πολεμωθήσεσθε πολεμωθήσονται
optative πολεμωθησοίμην πολεμωθήσοιο πολεμωθήσοιτο πολεμωθήσοισθον πολεμωθησοίσθην πολεμωθησοίμεθᾰ πολεμωθήσοισθε πολεμωθήσοιντο
active middle passive
infinitive πολεμώσειν πολεμώσεσθαι πολεμωθήσεσθαι
participle m πολεμώσων πολεμωσόμενος πολεμωθησόμενος
f πολεμώσουσᾰ πολεμωσομένη πολεμωθησομένη
n πολεμῶσον πολεμωσόμενον πολεμωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπολέμωσᾰ, ἐπολεμωσᾰ́μην, ἐπολεμώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολέμωσᾰ ἐπολέμωσᾰς ἐπολέμωσε(ν) ἐπολεμώσᾰτον ἐπολεμωσᾰ́την ἐπολεμώσᾰμεν ἐπολεμώσᾰτε ἐπολέμωσᾰν
subjunctive πολεμώσω πολεμώσῃς πολεμώσῃ πολεμώσητον πολεμώσητον πολεμώσωμεν πολεμώσητε πολεμώσωσῐ(ν)
optative πολεμώσαιμῐ πολεμώσειᾰς / πολεμώσαις πολεμώσειε(ν) / πολεμώσαι πολεμώσαιτον πολεμωσαίτην πολεμώσαιμεν πολεμώσαιτε πολεμώσειᾰν / πολεμώσαιεν
imperative   πολέμωσον πολεμωσᾰ́τω πολεμώσᾰτον πολεμωσᾰ́των   πολεμώσᾰτε πολεμωσᾰ́ντων
middle indicative ἐπολεμωσᾰ́μην ἐπολεμώσω ἐπολεμώσᾰτο ἐπολεμώσᾰσθον ἐπολεμωσᾰ́σθην ἐπολεμωσᾰ́μεθᾰ ἐπολεμώσᾰσθε ἐπολεμώσᾰντο
subjunctive πολεμώσωμαι πολεμώσῃ πολεμώσηται πολεμώσησθον πολεμώσησθον πολεμωσώμεθᾰ πολεμώσησθε πολεμώσωνται
optative πολεμωσαίμην πολεμώσαιο πολεμώσαιτο πολεμώσαισθον πολεμωσαίσθην πολεμωσαίμεθᾰ πολεμώσαισθε πολεμώσαιντο
imperative   πολέμωσαι πολεμωσᾰ́σθω πολεμώσᾰσθον πολεμωσᾰ́σθων   πολεμώσᾰσθε πολεμωσᾰ́σθων
passive indicative ἐπολεμώθην ἐπολεμώθης ἐπολεμώθη ἐπολεμώθητον ἐπολεμωθήτην ἐπολεμώθημεν ἐπολεμώθητε ἐπολεμώθησᾰν
subjunctive πολεμωθῶ πολεμωθῇς πολεμωθῇ πολεμωθῆτον πολεμωθῆτον πολεμωθῶμεν πολεμωθῆτε πολεμωθῶσῐ(ν)
optative πολεμωθείην πολεμωθείης πολεμωθείη πολεμωθεῖτον / πολεμωθείητον πολεμωθείτην / πολεμωθειήτην πολεμωθεῖμεν / πολεμωθείημεν πολεμωθεῖτε / πολεμωθείητε πολεμωθεῖεν / πολεμωθείησᾰν
imperative   πολεμώθητῐ πολεμωθήτω πολεμώθητον πολεμωθήτων   πολεμώθητε πολεμωθέντων
active middle passive
infinitive πολεμῶσαι πολεμώσᾰσθαι πολεμωθῆναι
participle m πολεμώσᾱς πολεμωσᾰ́μενος πολεμωθείς
f πολεμώσᾱσᾰ πολεμωσᾰμένη πολεμωθεῖσᾰ
n πολεμῶσᾰν πολεμωσᾰ́μενον πολεμωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπολέμωκᾰ, πεπολέμωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπολέμωκᾰ πεπολέμωκᾰς πεπολέμωκε(ν) πεπολεμώκᾰτον πεπολεμώκᾰτον πεπολεμώκᾰμεν πεπολεμώκᾰτε πεπολεμώκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπολεμώκω πεπολεμώκῃς πεπολεμώκῃ πεπολεμώκητον πεπολεμώκητον πεπολεμώκωμεν πεπολεμώκητε πεπολεμώκωσῐ(ν)
optative πεπολεμώκοιμῐ / πεπολεμωκοίην πεπολεμώκοις / πεπολεμωκοίης πεπολεμώκοι / πεπολεμωκοίη πεπολεμώκοιτον πεπολεμωκοίτην πεπολεμώκοιμεν πεπολεμώκοιτε πεπολεμώκοιεν
imperative   πεπολέμωκε πεπολεμωκέτω πεπολεμώκετον πεπολεμωκέτων   πεπολεμώκετε πεπολεμωκόντων
middle/
passive 		indicative πεπολέμωμαι πεπολέμωσαι πεπολέμωται πεπολέμωσθον πεπολέμωσθον πεπολεμώμεθᾰ πεπολέμωσθε πεπολέμωνται
subjunctive πεπολεμωμένος ὦ πεπολεμωμένος ᾖς πεπολεμωμένος ᾖ πεπολεμωμένω ἦτον πεπολεμωμένω ἦτον πεπολεμωμένοι ὦμεν πεπολεμωμένοι ἦτε πεπολεμωμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπολεμωμένος εἴην πεπολεμωμένος εἴης πεπολεμωμένος εἴη πεπολεμωμένω εἴητον / εἶτον πεπολεμωμένω εἰήτην / εἴτην πεπολεμωμένοι εἴημεν / εἶμεν πεπολεμωμένοι εἴητε / εἶτε πεπολεμωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πεπολέμωσο πεπολεμώσθω πεπολέμωσθον πεπολεμώσθων   πεπολέμωσθε πεπολεμώσθων
active middle/passive
infinitive πεπολεμωκέναι πεπολεμῶσθαι
participle m πεπολεμωκώς πεπολεμωμένος
f πεπολεμωκυῖᾰ πεπολεμωμένη
n πεπολεμωκός πεπολεμωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεπολεμώκειν / ἐπεπολεμώκη, ἐπεπολεμώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεπολεμώκειν / ἐπεπολεμώκη ἐπεπολεμώκεις / ἐπεπολεμώκης ἐπεπολεμώκει(ν) ἐπεπολεμώκετον ἐπεπολεμωκέτην ἐπεπολεμώκεμεν ἐπεπολεμώκετε ἐπεπολεμώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεπολεμώμην ἐπεπολέμωσο ἐπεπολέμωτο ἐπεπολέμωσθον ἐπεπολεμώσθην ἐπεπολεμώμεθᾰ ἐπεπολέμωσθε ἐπεπολέμωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.