πολιορκέω

Ancient Greek

Etymology

πόλῐς (pólĭs, “city”) +‎ ἕρκος (hérkos, “fence”)

Pronunciation

 

Verb

πολῐορκέω • (polĭorkéō)

  1. to besiege, blockade

Conjugation

   Present: πολῐορκῶ, πολῐορκοῦμαι (Attic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολῐορκῶ πολῐορκεῖς πολῐορκεῖ πολῐορκεῖτον πολῐορκεῖτον πολῐορκοῦμεν πολῐορκεῖτε πολῐορκοῦσῐ(ν)
subjunctive πολῐορκῶ πολῐορκῇς πολῐορκῇ πολῐορκῆτον πολῐορκῆτον πολῐορκῶμεν πολῐορκῆτε πολῐορκῶσῐ(ν)
optative πολῐορκοίην,
πολῐορκοῖμῐ 		πολῐορκοίης,
πολῐορκοῖς 		πολῐορκοίη,
πολῐορκοῖ 		πολῐορκοῖτον,
πολῐορκοίητον 		πολῐορκοίτην,
πολῐορκοιήτην 		πολῐορκοῖμεν,
πολῐορκοίημεν 		πολῐορκοῖτε,
πολῐορκοίητε 		πολῐορκοῖεν,
πολῐορκοίησᾰν
imperative   πολῐόρκει πολῐορκείτω πολῐορκεῖτον πολῐορκείτων   πολῐορκεῖτε πολῐορκούντων
middle/
passive 		indicative πολῐορκοῦμαι πολῐορκεῖ,
πολῐορκῇ 		πολῐορκεῖται πολῐορκεῖσθον πολῐορκεῖσθον πολῐορκούμεθᾰ πολῐορκεῖσθε πολῐορκοῦνται
subjunctive πολῐορκῶμαι πολῐορκῇ πολῐορκῆται πολῐορκῆσθον πολῐορκῆσθον πολῐορκώμεθᾰ πολῐορκῆσθε πολῐορκῶνται
optative πολῐορκοίμην πολῐορκοῖο πολῐορκοῖτο πολῐορκοῖσθον πολῐορκοίσθην πολῐορκοίμεθᾰ πολῐορκοῖσθε πολῐορκοῖντο
imperative   πολῐορκοῦ πολῐορκείσθω πολῐορκεῖσθον πολῐορκείσθων   πολῐορκεῖσθε πολῐορκείσθων
active middle/passive
infinitive πολῐορκεῖν πολῐορκεῖσθαι
participle m πολῐορκῶν πολῐορκούμενος
f πολῐορκοῦσᾰ πολῐορκουμένη
n πολῐορκοῦν πολῐορκούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: πολῐορκέω, πολῐορκέομαι (Ionic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολῐορκέω πολῐορκέεις πολῐορκέει πολῐορκέετον πολῐορκέετον πολῐορκέομεν πολῐορκέετε πολῐορκέουσῐ(ν)
subjunctive πολῐορκέω πολῐορκέῃς πολῐορκέῃ πολῐορκέητον πολῐορκέητον πολῐορκέωμεν πολῐορκέητε πολῐορκέωσῐ(ν)
optative πολῐορκέοιμῐ πολῐορκέοις πολῐορκέοι πολῐορκέοιτον πολῐορκεοίτην πολῐορκέοιμεν πολῐορκέοιτε πολῐορκέοιεν
imperative   πολῐόρκεε πολῐορκεέτω πολῐορκέετον πολῐορκεέτων   πολῐορκέετε πολῐορκεόντων
middle/
passive 		indicative πολῐορκέομαι πολῐορκέεαι πολῐορκέεται πολῐορκέεσθον πολῐορκέεσθον πολῐορκεόμεθᾰ πολῐορκέεσθε πολῐορκέονται
subjunctive πολῐορκέωμαι πολῐορκέηαι πολῐορκέηται πολῐορκέησθον πολῐορκέησθον πολῐορκεώμεθᾰ πολῐορκέησθε πολῐορκέωνται
optative πολῐορκεοίμην πολῐορκέοιο πολῐορκέοιτο πολῐορκέοισθον πολῐορκεοίσθην πολῐορκεοίμεθᾰ πολῐορκέοισθε πολῐορκεοίᾰτο
imperative   πολῐορκέευ πολῐορκεέσθω πολῐορκέεσθον πολῐορκεέσθων   πολῐορκέεσθε πολῐορκεέσθων
active middle/passive
infinitive πολῐορκέειν πολῐορκέεσθαι
participle m πολῐορκέων πολῐορκεόμενος
f πολῐορκέουσᾰ πολῐορκεομένη
n πολῐορκέον πολῐορκεόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: πολῐορκέω, πολῐορκεῦμαι (Ionic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολῐορκέω πολῐορκεῖς πολῐορκεῖ πολῐορκεῖτον πολῐορκεῖτον πολῐορκεῦμεν πολῐορκεῖτε πολῐορκεῦσῐ(ν)
subjunctive πολῐορκέω πολῐορκῇς πολῐορκῇ πολῐορκῆτον πολῐορκῆτον πολῐορκέωμεν πολῐορκῆτε πολῐορκέωσῐ(ν)
optative πολῐορκέοιμι πολῐορκέοις πολῐορκέοι πολῐορκέοιτον πολῐορκεοίτην πολῐορκέοιμεν πολῐορκέοιτε πολῐορκέοιεν
imperative   πολῐόρκει πολῐορκείτω πολῐορκεῖτον πολῐορκείτων   πολῐορκεῖτε πολῐορκεύντων
middle/
passive 		indicative πολῐορκεῦμαι πολῐορκῇ πολῐορκεῖται πολῐορκεῖσθον πολῐορκεῖσθον πολῐορκεύμεθᾰ πολῐορκεῖσθε πολῐορκεῦνται
subjunctive πολῐορκέωμαι πολῐορκῇ πολῐορκῆται πολῐορκῆσθον πολῐορκῆσθον πολῐορκεώμεθᾰ πολῐορκῆσθε πολῐορκέωνται
optative πολῐορκεοίμην πολῐορκέοιο πολῐορκέοιτο πολῐορκέοισθον πολῐορκεοίσθην πολῐορκεοίμεθᾰ πολῐορκέοισθε πολῐορκεοίᾰτο
imperative   πολῐορκεῦ πολῐορκείσθω πολῐορκεῖσθον πολῐορκείσθων   πολῐορκεῖσθε πολῐορκείσθων
active middle/passive
infinitive πολῐορκεῖν πολῐορκεῖσθαι
participle m πολῐορκέων πολῐορκεύμενος
f πολῐορκεῦσᾰ πολῐορκευμένη
n πολῐορκεῦν πολῐορκεύμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπολῐόρκουν, ἐπολῐορκούμην (Attic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολῐόρκουν ἐπολῐόρκεις ἐπολῐόρκει ἐπολῐορκεῖτον ἐπολῐορκείτην ἐπολῐορκοῦμεν ἐπολῐορκεῖτε ἐπολῐόρκουν
middle/
passive 		indicative ἐπολῐορκούμην ἐπολῐορκοῦ ἐπολῐορκεῖτο ἐπολῐορκεῖσθον ἐπολῐορκείσθην ἐπολῐορκούμεθᾰ ἐπολῐορκεῖσθε ἐπολῐορκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπολῐόρκεον, ἐπολῐορκεόμην (Ionic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολῐόρκεον ἐπολῐόρκεες ἐπολῐόρκεε(ν) ἐπολῐορκέετον ἐπολῐορκεέτην ἐπολῐορκέομεν ἐπολῐορκέετε ἐπολῐόρκεον
middle/
passive 		indicative ἐπολῐορκεόμην ἐπολῐορκέου ἐπολῐορκέετο ἐπολῐορκέεσθον ἐπολῐορκεέσθην ἐπολῐορκεόμεθᾰ ἐπολῐορκέεσθε ἐπολῐορκέοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπολῐόρκευν, ἐπολῐορκεύμην (Ionic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολῐόρκευν ἐπολῐόρκεις ἐπολῐόρκει ἐπολῐορκεῖτον ἐπολῐορκείτην ἐπολῐορκεῦμεν ἐπολῐορκεῖτε ἐπολῐόρκευν
middle/
passive 		indicative ἐπολῐορκεύμην ἐπολῐορκεῦ ἐπολῐορκεῖτο ἐπολῐορκεῖσθον ἐπολῐορκείσθην ἐπολῐορκεύμεθᾰ ἐπολῐορκεῖσθε ἐπολῐορκεῦντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πολῐορκήσω, πολῐορκήσομαι, πολῐορκηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολῐορκήσω πολῐορκήσεις πολῐορκήσει πολῐορκήσετον πολῐορκήσετον πολῐορκήσομεν πολῐορκήσετε πολῐορκήσουσῐ(ν)
optative πολῐορκήσοιμῐ πολῐορκήσοις πολῐορκήσοι πολῐορκήσοιτον πολῐορκησοίτην πολῐορκήσοιμεν πολῐορκήσοιτε πολῐορκήσοιεν
middle indicative πολῐορκήσομαι πολῐορκήσῃ,
πολῐορκήσει 		πολῐορκήσεται πολῐορκήσεσθον πολῐορκήσεσθον πολῐορκησόμεθᾰ πολῐορκήσεσθε πολῐορκήσονται
optative πολῐορκησοίμην πολῐορκήσοιο πολῐορκήσοιτο πολῐορκήσοισθον πολῐορκησοίσθην πολῐορκησοίμεθᾰ πολῐορκήσοισθε πολῐορκήσοιντο
passive indicative πολῐορκηθήσομαι πολῐορκηθήσῃ πολῐορκηθήσεται πολῐορκηθήσεσθον πολῐορκηθήσεσθον πολῐορκηθησόμεθᾰ πολῐορκηθήσεσθε πολῐορκηθήσονται
optative πολῐορκηθησοίμην πολῐορκηθήσοιο πολῐορκηθήσοιτο πολῐορκηθήσοισθον πολῐορκηθησοίσθην πολῐορκηθησοίμεθᾰ πολῐορκηθήσοισθε πολῐορκηθήσοιντο
active middle passive
infinitive πολῐορκήσειν πολῐορκήσεσθαι πολῐορκηθήσεσθαι
participle m πολῐορκήσων πολῐορκησόμενος πολῐορκηθησόμενος
f πολῐορκήσουσᾰ πολῐορκησομένη πολῐορκηθησομένη
n πολῐορκῆσον πολῐορκησόμενον πολῐορκηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπολῐόρκησᾰ, ἐπολῐορκήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολῐόρκησᾰ ἐπολῐόρκησᾰς ἐπολῐόρκησε(ν) ἐπολῐορκήσᾰτον ἐπολῐορκησᾰ́την ἐπολῐορκήσᾰμεν ἐπολῐορκήσᾰτε ἐπολῐόρκησᾰν
subjunctive πολῐορκήσω πολῐορκήσῃς πολῐορκήσῃ πολῐορκήσητον πολῐορκήσητον πολῐορκήσωμεν πολῐορκήσητε πολῐορκήσωσῐ(ν)
optative πολῐορκήσαιμῐ πολῐορκήσειᾰς,
πολῐορκήσαις 		πολῐορκήσειε(ν),
πολῐορκήσαι 		πολῐορκήσαιτον πολῐορκησαίτην πολῐορκήσαιμεν πολῐορκήσαιτε πολῐορκήσειᾰν,
πολῐορκήσαιεν
imperative   πολῐόρκησον πολῐορκησᾰ́τω πολῐορκήσᾰτον πολῐορκησᾰ́των   πολῐορκήσᾰτε πολῐορκησᾰ́ντων
passive indicative ἐπολῐορκήθην ἐπολῐορκήθης ἐπολῐορκήθη ἐπολῐορκήθητον ἐπολῐορκηθήτην ἐπολῐορκήθημεν ἐπολῐορκήθητε ἐπολῐορκήθησᾰν
subjunctive πολῐορκηθῶ πολῐορκηθῇς πολῐορκηθῇ πολῐορκηθῆτον πολῐορκηθῆτον πολῐορκηθῶμεν πολῐορκηθῆτε πολῐορκηθῶσῐ(ν)
optative πολῐορκηθείην πολῐορκηθείης πολῐορκηθείη πολῐορκηθεῖτον,
πολῐορκηθείητον 		πολῐορκηθείτην,
πολῐορκηθειήτην 		πολῐορκηθεῖμεν,
πολῐορκηθείημεν 		πολῐορκηθεῖτε,
πολῐορκηθείητε 		πολῐορκηθεῖεν,
πολῐορκηθείησᾰν
imperative   πολῐορκήθητῐ πολῐορκηθήτω πολῐορκήθητον πολῐορκηθήτων   πολῐορκήθητε πολῐορκηθέντων
active passive
infinitive πολῐορκῆσαι πολῐορκηθῆναι
participle m πολῐορκήσᾱς πολῐορκηθείς
f πολῐορκήσᾱσᾰ πολῐορκηθεῖσᾰ
n πολῐορκῆσᾰν πολῐορκηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπολῐόρκημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative πεπολῐόρκημαι πεπολῐόρκησαι πεπολῐόρκηται πεπολῐόρκησθον πεπολῐόρκησθον πεπολῐορκήμεθᾰ πεπολῐόρκησθε πεπολῐόρκηνται
subjunctive πεπολῐορκημένος ὦ πεπολῐορκημένος ᾖς πεπολῐορκημένος ᾖ πεπολῐορκημένω ἦτον πεπολῐορκημένω ἦτον πεπολῐορκημένοι ὦμεν πεπολῐορκημένοι ἦτε πεπολῐορκημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπολῐορκημένος εἴην πεπολῐορκημένος εἴης πεπολῐορκημένος εἴη πεπολῐορκημένω εἴητον/εἶτον πεπολῐορκημένω εἰήτην/εἴτην πεπολῐορκημένοι εἴημεν/εἶμεν πεπολῐορκημένοι εἴητε/εἶτε πεπολῐορκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεπολῐόρκησο πεπολῐορκήσθω πεπολῐόρκησθον πεπολῐορκήσθων   πεπολῐόρκησθε πεπολῐορκήσθων
middle/passive
infinitive πεπολῐορκῆσθαι
participle m πεπολῐορκημένος
f πεπολῐορκημένη
n πεπολῐορκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.