πολιορκία

Ancient Greek

From πόλις (pólis, “city”) +‎ ἕρκος (hérkos, “fence, enclosure”) +‎ -ία (-ía).

πολῐορκίᾱ • (polĭorkíā) f (genitive πολῐορκίᾱς); first declension

First declension of ἡ πολῐορκίᾱ; τῆς πολῐορκίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πολῐορκίᾱ hē polĭorkíā	τὼ πολῐορκίᾱ tṑ polĭorkíā	αἱ πολῐορκίαι hai polĭorkíai
Genitive	τῆς πολῐορκίᾱς tês polĭorkíās	τοῖν πολῐορκίαιν toîn polĭorkíain	τῶν πολῐορκιῶν tôn polĭorkiôn
Dative	τῇ πολῐορκίᾳ tēî polĭorkíāi	τοῖν πολῐορκίαιν toîn polĭorkíain	ταῖς πολῐορκίαις taîs polĭorkíais
Accusative	τὴν πολῐορκίᾱν tḕn polĭorkíān	τὼ πολῐορκίᾱ tṑ polĭorkíā	τᾱ̀ς πολῐορκίᾱς tā̀s polĭorkíās
Vocative	πολῐορκίᾱ polĭorkíā	πολῐορκίᾱ polĭorkíā	πολῐορκίαι polĭorkíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

πολιορκία • (poliorkía) f (plural πολιορκίες)