πολυπειρία

Ancient Greek

From πολύπειρος (polúpeiros, “much-experienced”) (from πολυ- (polu-, “many”) +‎ πεῖρα (peîra, “trial, experiment”)) + -ίᾱ (-íā).

πολῠπειρίᾱ • (polŭpeiríā) f (genitive πολῠπειρίᾱς); first declension

First declension of ἡ πολῠπειρίᾱ; τῆς πολῠπειρίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πολῠπειρίᾱ hē polŭpeiríā	τὼ πολῠπειρίᾱ tṑ polŭpeiríā	αἱ πολῠπειρίαι hai polŭpeiríai
Genitive	τῆς πολῠπειρίᾱς tês polŭpeiríās	τοῖν πολῠπειρίαιν toîn polŭpeiríain	τῶν πολῠπειριῶν tôn polŭpeiriôn
Dative	τῇ πολῠπειρίᾳ tēî polŭpeiríāi	τοῖν πολῠπειρίαιν toîn polŭpeiríain	ταῖς πολῠπειρίαις taîs polŭpeiríais
Accusative	τὴν πολῠπειρίᾱν tḕn polŭpeiríān	τὼ πολῠπειρίᾱ tṑ polŭpeiríā	τᾱ̀ς πολῠπειρίᾱς tā̀s polŭpeiríās
Vocative	πολῠπειρίᾱ polŭpeiríā	πολῠπειρίᾱ polŭpeiríā	πολῠπειρίαι polŭpeiríai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.