πολυπρόσωπος

Ancient Greek

Etymology

From πολῠ- (polŭ-, “much, many”) +‎ πρόσωπον (prósōpon, “face”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.pró.sɔː.pos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈpro.so.pos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈpro.so.pos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈpro.so.pos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈpro.so.pos/

Adjective

πολῠπρόσωπος • (polŭprósōpos) m or f (neuter πολῠπρόσωπον); second declension

many-faced, multiform, everchanging
with many masks or characters
of many persons

Declension

Second declension of πολῠπρόσωπος; πολῠπρόσωπον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πολῠπρόσωπος polŭprósōpos	πολῠπρόσωπον polŭprósōpon	πολῠπροσώπω polŭprosṓpō	πολῠπροσώπω polŭprosṓpō	πολῠπρόσωποι polŭprósōpoi	πολῠπρόσωπᾰ polŭprósōpă
Genitive	πολῠπροσώπου polŭprosṓpou	πολῠπροσώπου polŭprosṓpou	πολῠπροσώποιν polŭprosṓpoin	πολῠπροσώποιν polŭprosṓpoin	πολῠπροσώπων polŭprosṓpōn	πολῠπροσώπων polŭprosṓpōn
Dative	πολῠπροσώπῳ polŭprosṓpōi	πολῠπροσώπῳ polŭprosṓpōi	πολῠπροσώποιν polŭprosṓpoin	πολῠπροσώποιν polŭprosṓpoin	πολῠπροσώποις polŭprosṓpois	πολῠπροσώποις polŭprosṓpois
Accusative	πολῠπρόσωπον polŭprósōpon	πολῠπρόσωπον polŭprósōpon	πολῠπροσώπω polŭprosṓpō	πολῠπροσώπω polŭprosṓpō	πολῠπροσώπους polŭprosṓpous	πολῠπρόσωπᾰ polŭprósōpă
Vocative	πολῠπρόσωπε polŭprósōpe	πολῠπρόσωπον polŭprósōpon	πολῠπροσώπω polŭprosṓpō	πολῠπροσώπω polŭprosṓpō	πολῠπρόσωποι polŭprósōpoi	πολῠπρόσωπᾰ polŭprósōpă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πολῠπροσώπως polŭprosṓpōs		πολῠπροσωπότερος polŭprosōpóteros		πολῠπροσωπότᾰτος polŭprosōpótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading