πολύκλειτος

See also: Πολύκλειτος

Ancient Greek

Etymology

From πολύ (polú, “very”) +‎ κλειτός (kleitós, “famed”), literally “far-famed, much renowned”.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lý.kleː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.kli.tos/

Adjective

πολῠ́κλειτος • (polŭ́kleitos) m (feminine πολῠκλείτη or πολῠκλείτᾱ, neuter πολῠ́κλειτον); first/second declension

far famed, greatly renowned, widely celebrated

Inflection

First and second declension of πολῠ́κλειτος; πολῠκλείτη; πολῠ́κλειτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πολῠ́κλειτος polŭ́kleitos	πολῠκλείτη polŭkleítē	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠ́κλειτοι polŭ́kleitoi	πολῠ́κλειται polŭ́kleitai	πολῠ́κλειτᾰ polŭ́kleită
Genitive	πολῠκλείτου polŭkleítou	πολῠκλείτης polŭkleítēs	πολῠκλείτου polŭkleítou	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείταιν polŭkleítain	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείτων polŭkleítōn	πολῠκλείτων polŭkleítōn	πολῠκλείτων polŭkleítōn
Dative	πολῠκλείτῳ polŭkleítōi	πολῠκλείτῃ polŭkleítēi	πολῠκλείτῳ polŭkleítōi	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείταιν polŭkleítain	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείτοις polŭkleítois	πολῠκλείταις polŭkleítais	πολῠκλείτοις polŭkleítois
Accusative	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτην polŭkleítēn	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτους polŭkleítous	πολῠκλείτᾱς polŭkleítās	πολῠ́κλειτᾰ polŭ́kleită
Vocative	πολῠ́κλειτε polŭ́kleite	πολῠκλείτη polŭkleítē	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠ́κλειτοι polŭ́kleitoi	πολῠ́κλειται polŭ́kleitai	πολῠ́κλειτᾰ polŭ́kleită
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πολῠκλείτως polŭkleítōs			πολῠκλειτότερος polŭkleitóteros			πολῠκλειτότᾰτος polŭkleitótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of πολῠ́κλειτος; πολῠκλείτᾱ; πολῠ́κλειτον (Aeolic, Doric)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πολῠ́κλειτος polŭ́kleitos	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠ́κλειτοι polŭ́kleitoi	πολῠ́κλειται polŭ́kleitai	πολῠ́κλειτᾰ polŭ́kleită
Genitive	πολῠκλείτοιο polŭkleítoio	πολῠκλείτᾱς polŭkleítās	πολῠκλείτοιο polŭkleítoio	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείταιν polŭkleítain	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείτων polŭkleítōn	πολῠκλειτᾶν polŭkleitân	πολῠκλείτων polŭkleítōn
Dative	πολῠκλείτῳ polŭkleítōi	πολῠκλείτᾳ polŭkleítāi	πολῠκλείτῳ polŭkleítōi	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείταιν polŭkleítain	πολῠκλείτοιν polŭkleítoin	πολῠκλείτοις polŭkleítois	πολῠκλείταις polŭkleítais	πολῠκλείτοις polŭkleítois
Accusative	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτᾱν polŭkleítān	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτους polŭkleítous	πολῠκλείτᾱς polŭkleítās	πολῠ́κλειτᾰ polŭ́kleită
Vocative	πολῠ́κλειτε polŭ́kleite	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠ́κλειτον polŭ́kleiton	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠκλείτᾱ polŭkleítā	πολῠκλείτω polŭkleítō	πολῠ́κλειτοι polŭ́kleitoi	πολῠ́κλειται polŭ́kleitai	πολῠ́κλειτᾰ polŭ́kleită
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πολῠκλείτως polŭkleítōs			πολῠκλειτότερος polŭkleitóteros			πολῠκλειτότᾰτος polŭkleitótătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

Πολύκλειτος (Polúkleitos)