πονέω

Ancient Greek

Etymology

πόνος (pónos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

πονέω • (ponéō)

  1. (in older Greek exclusively middle voice) to toil, labor, work

Conjugation

   Present: πονέω, πονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πονέω πονέεις πονέει πονέετον πονέετον πονέομεν πονέετε πονέουσῐ(ν)
subjunctive πονέω πονέῃς πονέῃ πονέητον πονέητον πονέωμεν πονέητε πονέωσῐ(ν)
optative πονέοιμῐ πονέοις πονέοι πονέοιτον πονεοίτην πονέοιμεν πονέοιτε πονέοιεν
imperative   πόνεε πονεέτω πονέετον πονεέτων   πονέετε πονεόντων
middle/
passive 		indicative πονέομαι πονέῃ / πονέει πονέεται πονέεσθον πονέεσθον πονεόμεθᾰ πονέεσθε πονέονται
subjunctive πονέωμαι πονέῃ πονέηται πονέησθον πονέησθον πονεώμεθᾰ πονέησθε πονέωνται
optative πονεοίμην πονέοιο πονέοιτο πονέοισθον πονεοίσθην πονεοίμεθᾰ πονέοισθε πονέοιντο
imperative   πονέου πονεέσθω πονέεσθον πονεέσθων   πονέεσθε πονεέσθων
active middle/passive
infinitive πονέειν πονέεσθαι
participle m πονέων πονεόμενος
f πονέουσᾰ πονεομένη
n πονέον πονεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: πονῶ, πονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πονῶ πονεῖς πονεῖ πονεῖτον πονεῖτον πονοῦμεν πονεῖτε πονοῦσῐ(ν)
subjunctive πονῶ πονῇς πονῇ πονῆτον πονῆτον πονῶμεν πονῆτε πονῶσῐ(ν)
optative πονοίην / πονοῖμῐ πονοίης / πονοῖς πονοίη / πονοῖ πονοῖτον / πονοίητον πονοίτην / πονοιήτην πονοῖμεν / πονοίημεν πονοῖτε / πονοίητε πονοῖεν / πονοίησᾰν
imperative   πόνει πονείτω πονεῖτον πονείτων   πονεῖτε πονούντων
middle/
passive 		indicative πονοῦμαι πονεῖ,
πονῇ 		πονεῖται πονεῖσθον πονεῖσθον πονούμεθᾰ πονεῖσθε πονοῦνται
subjunctive πονῶμαι πονῇ πονῆται πονῆσθον πονῆσθον πονώμεθᾰ πονῆσθε πονῶνται
optative πονοίμην πονοῖο πονοῖτο πονοῖσθον πονοίσθην πονοίμεθᾰ πονοῖσθε πονοῖντο
imperative   πονοῦ πονείσθω πονεῖσθον πονείσθων   πονεῖσθε πονείσθων
active middle/passive
infinitive πονεῖν πονεῖσθαι
participle m πονῶν πονούμενος
f πονοῦσᾰ πονουμένη
n πονοῦν πονούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπόνεον, ἐπονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπόνεον ἐπόνεες ἐπόνεε(ν) ἐπονέετον ἐπονεέτην ἐπονέομεν ἐπονέετε ἐπόνεον
middle/
passive 		indicative ἐπονεόμην ἐπονέου ἐπονέετο ἐπονέεσθον ἐπονεέσθην ἐπονεόμεθᾰ ἐπονέεσθε ἐπονέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπόνουν, ἐπονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπόνουν ἐπόνεις ἐπόνει ἐπονεῖτον ἐπονείτην ἐπονοῦμεν ἐπονεῖτε ἐπόνουν
middle/
passive 		indicative ἐπονούμην ἐπονοῦ ἐπονεῖτο ἐπονεῖσθον ἐπονείσθην ἐπονούμεθᾰ ἐπονεῖσθε ἐπονοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πόνεον, πονεόμην (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πόνεον πόνεες πόνεε(ν) πονέετον πονεέτην πονέομεν πονέετε πόνεον
middle/
passive 		indicative πονεόμην πονέου πονέετο πονέεσθον πονεέσθην πονεόμε(σ)θᾰ πονέεσθε πονέοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πόνευν, πονεύμην (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πόνευν πόνεις πόνει πονεῖτον πονείτην πονεῦμεν πονεῖτε πόνευν
middle/
passive 		indicative πονεύμην πονεῖο / πονέο πονεῖτο πονεῖσθον πονείσθην πονεύμε(σ)θᾰ πονεῖσθε πονεῦντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πονήσω, πονήσομαι, πονηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πονήσω πονήσεις πονήσει πονήσετον πονήσετον πονήσομεν πονήσετε πονήσουσῐ(ν)
optative πονήσοιμῐ πονήσοις πονήσοι πονήσοιτον πονησοίτην πονήσοιμεν πονήσοιτε πονήσοιεν
middle indicative πονήσομαι πονήσῃ / πονήσει πονήσεται πονήσεσθον πονήσεσθον πονησόμεθᾰ πονήσεσθε πονήσονται
optative πονησοίμην πονήσοιο πονήσοιτο πονήσοισθον πονησοίσθην πονησοίμεθᾰ πονήσοισθε πονήσοιντο
passive indicative πονηθήσομαι πονηθήσῃ πονηθήσεται πονηθήσεσθον πονηθήσεσθον πονηθησόμεθᾰ πονηθήσεσθε πονηθήσονται
optative πονηθησοίμην πονηθήσοιο πονηθήσοιτο πονηθήσοισθον πονηθησοίσθην πονηθησοίμεθᾰ πονηθήσοισθε πονηθήσοιντο
active middle passive
infinitive πονήσειν πονήσεσθαι πονηθήσεσθαι
participle m πονήσων πονησόμενος πονηθησόμενος
f πονήσουσᾰ πονησομένη πονηθησομένη
n πονῆσον πονησόμενον πονηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πονέσω, πονέσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πονέσω πονέσεις πονέσει πονέσετον πονέσετον πονέσομεν πονέσετε πονέσουσῐ(ν)
optative πονέσοιμῐ πονέσοις πονέσοι πονέσοιτον πονεσοίτην πονέσοιμεν πονέσοιτε πονέσοιεν
middle indicative πονέσομαι πονέσῃ / πονέσει πονέσεται πονέσεσθον πονέσεσθον πονεσόμεθᾰ πονέσεσθε πονέσονται
optative πονεσοίμην πονέσοιο πονέσοιτο πονέσοισθον πονεσοίσθην πονεσοίμεθᾰ πονέσοισθε πονέσοιντο
active middle
infinitive πονέσειν πονέσεσθαι
participle m πονέσων πονεσόμενος
f πονέσουσᾰ πονεσομένη
n πονέσον πονεσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπόνησᾰ, ἐπονησᾰ́μην, ἐπονήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπόνησᾰ ἐπόνησᾰς ἐπόνησε(ν) ἐπονήσᾰτον ἐπονησᾰ́την ἐπονήσᾰμεν ἐπονήσᾰτε ἐπόνησᾰν
subjunctive πονήσω πονήσῃς πονήσῃ πονήσητον πονήσητον πονήσωμεν πονήσητε πονήσωσῐ(ν)
optative πονήσαιμῐ πονήσειᾰς / πονήσαις πονήσειε(ν) / πονήσαι πονήσαιτον πονησαίτην πονήσαιμεν πονήσαιτε πονήσειᾰν / πονήσαιεν
imperative   πόνησον πονησᾰ́τω πονήσᾰτον πονησᾰ́των   πονήσᾰτε πονησᾰ́ντων
middle indicative ἐπονησᾰ́μην ἐπονήσω ἐπονήσᾰτο ἐπονήσᾰσθον ἐπονησᾰ́σθην ἐπονησᾰ́μεθᾰ ἐπονήσᾰσθε ἐπονήσᾰντο
subjunctive πονήσωμαι πονήσῃ πονήσηται πονήσησθον πονήσησθον πονησώμεθᾰ πονήσησθε πονήσωνται
optative πονησαίμην πονήσαιο πονήσαιτο πονήσαισθον πονησαίσθην πονησαίμεθᾰ πονήσαισθε πονήσαιντο
imperative   πόνησαι πονησᾰ́σθω πονήσᾰσθον πονησᾰ́σθων   πονήσᾰσθε πονησᾰ́σθων
passive indicative ἐπονήθην ἐπονήθης ἐπονήθη ἐπονήθητον ἐπονηθήτην ἐπονήθημεν ἐπονήθητε ἐπονήθησᾰν
subjunctive πονηθῶ πονηθῇς πονηθῇ πονηθῆτον πονηθῆτον πονηθῶμεν πονηθῆτε πονηθῶσῐ(ν)
optative πονηθείην πονηθείης πονηθείη πονηθεῖτον / πονηθείητον πονηθείτην / πονηθειήτην πονηθεῖμεν / πονηθείημεν πονηθεῖτε / πονηθείητε πονηθεῖεν / πονηθείησᾰν
imperative   πονήθητῐ πονηθήτω πονήθητον πονηθήτων   πονήθητε πονηθέντων
active middle passive
infinitive πονῆσαι πονήσᾰσθαι πονηθῆναι
participle m πονήσᾱς πονησᾰ́μενος πονηθείς
f πονήσᾱσᾰ πονησᾰμένη πονηθεῖσᾰ
n πονῆσᾰν πονησᾰ́μενον πονηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πόνησᾰ, πονησᾰ́μην, πονήθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πόνησᾰ πόνησᾰς πόνησε(ν) πονήσᾰτον πονησᾰ́την πονήσᾰμεν πονήσᾰτε πόνησᾰν
subjunctive πονήσω,
πονήσωμῐ 		πονήσῃς,
πονήσῃσθᾰ 		πονήσῃ,
πονήσῃσῐ 		πονήσητον πονήσητον πονήσωμεν πονήσητε πονήσωσῐ(ν)
optative πονήσαιμῐ πονήσαις,
πονήσαισθᾰ,
πονήσειᾰς 		πονήσειε(ν) / πονήσαι πονησεῖτον πονησείτην πονησεῖμεν πονησεῖτε πονησεῖεν
imperative   πόνησον πονησᾰ́τω πονήσᾰτον πονησᾰ́των   πονήσᾰτε πονησᾰ́ντων
middle indicative πονησᾰ́μην πονήσᾰο πονήσᾰτο πονήσᾰσθον πονησᾰ́σθην πονησᾰ́με(σ)θᾰ πονήσᾰσθε πονήσᾰντο
subjunctive πονήσωμαι πονήσηαι πονήσηται πονήσησθον πονήσησθον πονησώμε(σ)θᾰ πονήσησθε πονήσωνται
optative πονησαίμην πονήσαιο πονήσαιτο πονήσαισθον πονησαίσθην πονησαίμε(σ)θᾰ πονήσαισθε πονησαίᾰτο
imperative   πόνησαι πονησᾰ́σθω πονήσᾰσθον πονησᾰ́σθων   πονήσᾰσθε πονησᾰ́σθων
passive indicative πονήθην πονήθης πονήθη πονήθητον πονηθήτην πονήθημεν πονήθητε πονήθησᾰν,
πόνηθεν
subjunctive πονηθῶ πονηθῇς πονηθῇ πονηθῆτον πονηθῆτον πονηθῶμεν πονηθῆτε πονηθῶσῐ(ν)
optative πονηθείην πονηθείης πονηθείη πονηθεῖτον / πονηθείητον πονηθείτην / πονηθειήτην πονηθεῖμεν / πονηθείημεν πονηθεῖτε / πονηθείητε πονήθειεν / πονηθείησᾰν
imperative   πονήθητῐ πονηθήτω πονήθητον πονηθήτων   πονήθητε πονηθέντων
active middle passive
infinitive πονῆσαι / πονησᾰ́μεν / πονησᾰμέναι πονήσᾰσθαι πονηθῆναι / πονηθήμεναι
participle m πονήσᾱς πονησᾰ́μενος πονηθείς
f πονήσᾱσᾰ πονησᾰμένη πονηθεῖσᾰ
n πονῆσᾰν πονησᾰ́μενον πονηθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπόνηκᾰ, πεπόνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπόνηκᾰ πεπόνηκᾰς πεπόνηκε(ν) πεπονήκᾰτον πεπονήκᾰτον πεπονήκᾰμεν πεπονήκᾰτε πεπονήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπονήκω πεπονήκῃς πεπονήκῃ πεπονήκητον πεπονήκητον πεπονήκωμεν πεπονήκητε πεπονήκωσῐ(ν)
optative πεπονήκοιμῐ / πεπονηκοίην πεπονήκοις / πεπονηκοίης πεπονήκοι / πεπονηκοίη πεπονήκοιτον πεπονηκοίτην πεπονήκοιμεν πεπονήκοιτε πεπονήκοιεν
imperative   πεπόνηκε πεπονηκέτω πεπονήκετον πεπονηκέτων   πεπονήκετε πεπονηκόντων
middle/
passive 		indicative πεπόνημαι πεπόνησαι πεπόνηται πεπόνησθον πεπόνησθον πεπονήμεθᾰ πεπόνησθε πεπόνηνται
subjunctive πεπονημένος ὦ πεπονημένος ᾖς πεπονημένος ᾖ πεπονημένω ἦτον πεπονημένω ἦτον πεπονημένοι ὦμεν πεπονημένοι ἦτε πεπονημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπονημένος εἴην πεπονημένος εἴης πεπονημένος εἴη πεπονημένω εἴητον / εἶτον πεπονημένω εἰήτην / εἴτην πεπονημένοι εἴημεν / εἶμεν πεπονημένοι εἴητε / εἶτε πεπονημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πεπόνησο πεπονήσθω πεπόνησθον πεπονήσθων   πεπόνησθε πεπονήσθων
active middle/passive
infinitive πεπονηκέναι πεπονῆσθαι
participle m πεπονηκώς πεπονημένος
f πεπονηκυῖᾰ πεπονημένη
n πεπονηκός πεπονημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: πεπονήκειν / πεπονήκη, πεπονήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπονήκειν / πεπονήκη πεπονήκεις / πεπονήκης πεπονήκει(ν) πεπονήκετον πεπονηκέτην πεπονήκεμεν πεπονήκετε πεπονήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative πεπονήμην πεπόνησο πεπόνητο πεπόνησθον πεπονήσθην πεπονήμεθᾰ πεπόνησθε πεπόνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεπονήκειν / ἐπεπονήκη, ἐπεπονήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεπονήκειν / ἐπεπονήκη ἐπεπονήκεις / ἐπεπονήκης ἐπεπονήκει(ν) ἐπεπονήκετον ἐπεπονηκέτην ἐπεπονήκεμεν ἐπεπονήκετε ἐπεπονήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεπονήμην ἐπεπόνησο ἐπεπόνητο ἐπεπόνησθον ἐπεπονήσθην ἐπεπονήμεθᾰ ἐπεπόνησθε ἐπεπόνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀμφιπονέομαι (amphiponéomai)
  • ἀποπονέω (apoponéō)
  • γεωπονέω (geōponéō)
  • γηπονέω (gēponéō)
  • διαπονέω (diaponéō)
  • διεκπονέω (diekponéō)
  • ἐκπονέω (ekponéō)
  • ἐμπονέω (emponéō)
  • ἐπιπονέω (epiponéō)
  • ζωπονέω (zōponéō)
  • καταπονέω (kataponéō)
  • ματαιοπονέω (mataioponéō)
  • μισοπονέω (misoponéō)
  • μοροπονέω (moroponéō)
  • ὀφθαλμοπονέω (ophthalmoponéō)
  • περιπονέω (periponéō)
  • πονηρός (ponērós)
  • προεκπονέω (proekponéō)
  • προκαταπονέω (prokataponéō)
  • προπονέω (proponéō)
  • προσεκπονέω (prosekponéō)
  • προσεμπονέω (prosemponéō)
  • προσεπιπονέω (prosepiponéō)
  • προσφιλοπονέω (prosphiloponéō)
  • σιτοπονέω (sitoponéō)
  • συγχειροπονέω (sunkheiroponéō)
  • συμπονέω (sumponéō)
  • συνδιαπονέω (sundiaponéō)
  • συνεκπονέω (sunekponéō)
  • συνεπιπονέω (sunepiponéō)
  • συνεργοπονέω (sunergoponéō)
  • ὑπεκπονέω (hupekponéō)
  • ὑπερπονέω (huperponéō)
  • ὑποπονέω (hupoponéō)
  • φερεπονέω (phereponéō)
  • φιλοπονέω (philoponéō)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.