ποντοπόροισιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pon.to.pó.roi̯.sin/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.sin/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.sin/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.sin/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pon.doˈpo.ri.sin/

Adjective

ποντοπόροισῐν • (pontopóroisĭn)

masculine/feminine/neuter dative plural of ποντοπόρος (pontopóros) with movable nu