ποντοπόρος

Ancient Greek

Etymology

From πόντος (póntos) +‎ περάω (peráō) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

Adjective

ποντοπόρος • (pontopóros) m or f (neuter ποντοπόρον); second declension

  1. seafaring

Declension

Second declension of ποντοπόρος; ποντοπόρον (Epic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter
Nominative ποντοπόρος
pontopóros 		ποντοπόρον
pontopóron 		ποντοπόρω
pontopórō 		ποντοπόρω
pontopórō 		ποντοπόροι
pontopóroi 		ποντοπόρᾰ
pontopóră
Genitive ποντοπόρου / ποντοποροῖο / ποντοπόροιο / ποντοπορόο / ποντοπόροο
pontopórou / pontoporoîo / pontopóroio / pontoporóo / pontopóroo 		ποντοπόρου / ποντοποροῖο / ποντοπόροιο / ποντοπορόο / ποντοπόροο
pontopórou / pontoporoîo / pontopóroio / pontoporóo / pontopóroo 		ποντοπόροιν / ποντοπόροιῐν
pontopóroi(ĭ)n 		ποντοπόροιν / ποντοπόροιῐν
pontopóroi(ĭ)n 		ποντοπόρων
pontopórōn 		ποντοπόρων
pontopórōn
Dative ποντοπόρῳ
pontopórōi 		ποντοπόρῳ
pontopórōi 		ποντοπόροιν / ποντοπόροιῐν
pontopóroi(ĭ)n 		ποντοπόροιν / ποντοπόροιῐν
pontopóroi(ĭ)n 		ποντοπόροισῐ / ποντοπόροισῐν / ποντοπόροις
pontopóroisĭ(n) / pontopórois 		ποντοπόροισῐ / ποντοπόροισῐν / ποντοπόροις
pontopóroisĭ(n) / pontopórois
Accusative ποντοπόρον
pontopóron 		ποντοπόρον
pontopóron 		ποντοπόρω
pontopórō 		ποντοπόρω
pontopórō 		ποντοπόρους
pontopórous 		ποντοπόρᾰ
pontopóră
Vocative ποντοπόρε
pontopóre 		ποντοπόρον
pontopóron 		ποντοπόρω
pontopórō 		ποντοπόρω
pontopórō 		ποντοπόροι
pontopóroi 		ποντοπόρᾰ
pontopóră
Derived forms Adverb Comparative Superlative
ποντοπόρως
pontopórōs 		ποντοπορώτερος
pontoporṓteros 		ποντοπορώτᾰτος
pontoporṓtătos
Notes:
  • Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.