πορθέω

Ancient Greek

Etymology

From the o-grade of πέρθω (pérthō) +‎ -έω (-éō, frequentative suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /por.tʰé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /porˈtʰe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /porˈθe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /porˈθe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /porˈθe.o/

Verb

πορθέω • (porthéō)

synonym of πέρθω (pérthō, “to destroy, ravage, waste, plunder”)
to try to destroy, to attack, besiege
to despoil, ruin
(passive voice) to be ruined, undone

Conjugation

Present: πορθέω, πορθέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πορθέω	πορθέεις	πορθέει	πορθέετον	πορθέετον	πορθέομεν	πορθέετε	πορθέουσῐ(ν)
	subjunctive	πορθέω	πορθέῃς	πορθέῃ	πορθέητον	πορθέητον	πορθέωμεν	πορθέητε	πορθέωσῐ(ν)
	optative	πορθέοιμῐ	πορθέοις	πορθέοι	πορθέοιτον	πορθεοίτην	πορθέοιμεν	πορθέοιτε	πορθέοιεν
	imperative		πόρθεε	πορθεέτω	πορθέετον	πορθεέτων		πορθέετε	πορθεόντων
middle/ passive	indicative	πορθέομαι	πορθέῃ / πορθέει	πορθέεται	πορθέεσθον	πορθέεσθον	πορθεόμεθᾰ	πορθέεσθε	πορθέονται
	subjunctive	πορθέωμαι	πορθέῃ	πορθέηται	πορθέησθον	πορθέησθον	πορθεώμεθᾰ	πορθέησθε	πορθέωνται
	optative	πορθεοίμην	πορθέοιο	πορθέοιτο	πορθέοισθον	πορθεοίσθην	πορθεοίμεθᾰ	πορθέοισθε	πορθέοιντο
	imperative		πορθέου	πορθεέσθω	πορθέεσθον	πορθεέσθων		πορθέεσθε	πορθεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πορθέειν				πορθέεσθαι
participle	m	πορθέων				πορθεόμενος
	f	πορθέουσᾰ				πορθεομένη
	n	πορθέον				πορθεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πορθῶ, πορθοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πορθῶ	πορθεῖς	πορθεῖ	πορθεῖτον	πορθεῖτον	πορθοῦμεν	πορθεῖτε	πορθοῦσῐ(ν)
	subjunctive	πορθῶ	πορθῇς	πορθῇ	πορθῆτον	πορθῆτον	πορθῶμεν	πορθῆτε	πορθῶσῐ(ν)
	optative	πορθοίην / πορθοῖμῐ	πορθοίης / πορθοῖς	πορθοίη / πορθοῖ	πορθοῖτον / πορθοίητον	πορθοίτην / πορθοιήτην	πορθοῖμεν / πορθοίημεν	πορθοῖτε / πορθοίητε	πορθοῖεν / πορθοίησᾰν
	imperative		πόρθει	πορθείτω	πορθεῖτον	πορθείτων		πορθεῖτε	πορθούντων
middle/ passive	indicative	πορθοῦμαι	πορθεῖ, πορθῇ	πορθεῖται	πορθεῖσθον	πορθεῖσθον	πορθούμεθᾰ	πορθεῖσθε	πορθοῦνται
	subjunctive	πορθῶμαι	πορθῇ	πορθῆται	πορθῆσθον	πορθῆσθον	πορθώμεθᾰ	πορθῆσθε	πορθῶνται
	optative	πορθοίμην	πορθοῖο	πορθοῖτο	πορθοῖσθον	πορθοίσθην	πορθοίμεθᾰ	πορθοῖσθε	πορθοῖντο
	imperative		πορθοῦ	πορθείσθω	πορθεῖσθον	πορθείσθων		πορθεῖσθε	πορθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		πορθεῖν				πορθεῖσθαι
participle	m	πορθῶν				πορθούμενος
	f	πορθοῦσᾰ				πορθουμένη
	n	πορθοῦν				πορθούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπόρθεον, ἐπορθεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπόρθεον	ἐπόρθεες	ἐπόρθεε(ν)	ἐπορθέετον	ἐπορθεέτην	ἐπορθέομεν	ἐπορθέετε	ἐπόρθεον
middle/ passive	indicative	ἐπορθεόμην	ἐπορθέου	ἐπορθέετο	ἐπορθέεσθον	ἐπορθεέσθην	ἐπορθεόμεθᾰ	ἐπορθέεσθε	ἐπορθέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπόρθουν, ἐπορθούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπόρθουν	ἐπόρθεις	ἐπόρθει	ἐπορθεῖτον	ἐπορθείτην	ἐπορθοῦμεν	ἐπορθεῖτε	ἐπόρθουν
middle/ passive	indicative	ἐπορθούμην	ἐπορθοῦ	ἐπορθεῖτο	ἐπορθεῖσθον	ἐπορθείσθην	ἐπορθούμεθᾰ	ἐπορθεῖσθε	ἐπορθοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πορθήσω, πορθήσομαι, πορθηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πορθήσω	πορθήσεις	πορθήσει	πορθήσετον	πορθήσετον	πορθήσομεν	πορθήσετε	πορθήσουσῐ(ν)
active	optative	πορθήσοιμῐ	πορθήσοις	πορθήσοι	πορθήσοιτον	πορθησοίτην	πορθήσοιμεν	πορθήσοιτε	πορθήσοιεν
middle	indicative	πορθήσομαι	πορθήσῃ / πορθήσει	πορθήσεται	πορθήσεσθον	πορθήσεσθον	πορθησόμεθᾰ	πορθήσεσθε	πορθήσονται
middle	optative	πορθησοίμην	πορθήσοιο	πορθήσοιτο	πορθήσοισθον	πορθησοίσθην	πορθησοίμεθᾰ	πορθήσοισθε	πορθήσοιντο
passive	indicative	πορθηθήσομαι	πορθηθήσῃ	πορθηθήσεται	πορθηθήσεσθον	πορθηθήσεσθον	πορθηθησόμεθᾰ	πορθηθήσεσθε	πορθηθήσονται
passive	optative	πορθηθησοίμην	πορθηθήσοιο	πορθηθήσοιτο	πορθηθήσοισθον	πορθηθησοίσθην	πορθηθησοίμεθᾰ	πορθηθήσοισθε	πορθηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πορθήσειν			πορθήσεσθαι		πορθηθήσεσθαι
participle	m	πορθήσων			πορθησόμενος		πορθηθησόμενος
	f	πορθήσουσᾰ			πορθησομένη		πορθηθησομένη
	n	πορθῆσον			πορθησόμενον		πορθηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπόρθησᾰ, ἐπορθησᾰ́μην, ἐπορθήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπόρθησᾰ	ἐπόρθησᾰς	ἐπόρθησε(ν)	ἐπορθήσᾰτον	ἐπορθησᾰ́την	ἐπορθήσᾰμεν	ἐπορθήσᾰτε	ἐπόρθησᾰν
	subjunctive	πορθήσω	πορθήσῃς	πορθήσῃ	πορθήσητον	πορθήσητον	πορθήσωμεν	πορθήσητε	πορθήσωσῐ(ν)
	optative	πορθήσαιμῐ	πορθήσειᾰς / πορθήσαις	πορθήσειε(ν) / πορθήσαι	πορθήσαιτον	πορθησαίτην	πορθήσαιμεν	πορθήσαιτε	πορθήσειᾰν / πορθήσαιεν
	imperative		πόρθησον	πορθησᾰ́τω	πορθήσᾰτον	πορθησᾰ́των		πορθήσᾰτε	πορθησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπορθησᾰ́μην	ἐπορθήσω	ἐπορθήσᾰτο	ἐπορθήσᾰσθον	ἐπορθησᾰ́σθην	ἐπορθησᾰ́μεθᾰ	ἐπορθήσᾰσθε	ἐπορθήσᾰντο
	subjunctive	πορθήσωμαι	πορθήσῃ	πορθήσηται	πορθήσησθον	πορθήσησθον	πορθησώμεθᾰ	πορθήσησθε	πορθήσωνται
	optative	πορθησαίμην	πορθήσαιο	πορθήσαιτο	πορθήσαισθον	πορθησαίσθην	πορθησαίμεθᾰ	πορθήσαισθε	πορθήσαιντο
	imperative		πόρθησαι	πορθησᾰ́σθω	πορθήσᾰσθον	πορθησᾰ́σθων		πορθήσᾰσθε	πορθησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπορθήθην	ἐπορθήθης	ἐπορθήθη	ἐπορθήθητον	ἐπορθηθήτην	ἐπορθήθημεν	ἐπορθήθητε	ἐπορθήθησᾰν
	subjunctive	πορθηθῶ	πορθηθῇς	πορθηθῇ	πορθηθῆτον	πορθηθῆτον	πορθηθῶμεν	πορθηθῆτε	πορθηθῶσῐ(ν)
	optative	πορθηθείην	πορθηθείης	πορθηθείη	πορθηθεῖτον / πορθηθείητον	πορθηθείτην / πορθηθειήτην	πορθηθεῖμεν / πορθηθείημεν	πορθηθεῖτε / πορθηθείητε	πορθηθεῖεν / πορθηθείησᾰν
	imperative		πορθήθητῐ	πορθηθήτω	πορθήθητον	πορθηθήτων		πορθήθητε	πορθηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πορθῆσαι			πορθήσᾰσθαι		πορθηθῆναι
participle	m	πορθήσᾱς			πορθησᾰ́μενος		πορθηθείς
	f	πορθήσᾱσᾰ			πορθησᾰμένη		πορθηθεῖσᾰ
	n	πορθῆσᾰν			πορθησᾰ́μενον		πορθηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπόρθηκᾰ, πεπόρθημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπόρθηκᾰ	πεπόρθηκᾰς	πεπόρθηκε(ν)	πεπορθήκᾰτον	πεπορθήκᾰτον	πεπορθήκᾰμεν	πεπορθήκᾰτε	πεπορθήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπορθήκω	πεπορθήκῃς	πεπορθήκῃ	πεπορθήκητον	πεπορθήκητον	πεπορθήκωμεν	πεπορθήκητε	πεπορθήκωσῐ(ν)
	optative	πεπορθήκοιμῐ / πεπορθηκοίην	πεπορθήκοις / πεπορθηκοίης	πεπορθήκοι / πεπορθηκοίη	πεπορθήκοιτον	πεπορθηκοίτην	πεπορθήκοιμεν	πεπορθήκοιτε	πεπορθήκοιεν
	imperative		πεπόρθηκε	πεπορθηκέτω	πεπορθήκετον	πεπορθηκέτων		πεπορθήκετε	πεπορθηκόντων
middle/ passive	indicative	πεπόρθημαι	πεπόρθησαι	πεπόρθηται	πεπόρθησθον	πεπόρθησθον	πεπορθήμεθᾰ	πεπόρθησθε	πεπόρθηνται
	subjunctive	πεπορθημένος ὦ	πεπορθημένος ᾖς	πεπορθημένος ᾖ	πεπορθημένω ἦτον	πεπορθημένω ἦτον	πεπορθημένοι ὦμεν	πεπορθημένοι ἦτε	πεπορθημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπορθημένος εἴην	πεπορθημένος εἴης	πεπορθημένος εἴη	πεπορθημένω εἴητον / εἶτον	πεπορθημένω εἰήτην / εἴτην	πεπορθημένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπορθημένοι εἴητε / εἶτε	πεπορθημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		πεπόρθησο	πεπορθήσθω	πεπόρθησθον	πεπορθήσθων		πεπόρθησθε	πεπορθήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπορθηκέναι				πεπορθῆσθαι
participle	m	πεπορθηκώς				πεπορθημένος
	f	πεπορθηκυῖᾰ				πεπορθημένη
	n	πεπορθηκός				πεπορθημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπορθήκειν / ἐπεπορθήκη, ἐπεπορθήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπορθήκειν / ἐπεπορθήκη	ἐπεπορθήκεις / ἐπεπορθήκης	ἐπεπορθήκει(ν)	ἐπεπορθήκετον	ἐπεπορθηκέτην	ἐπεπορθήκεμεν	ἐπεπορθήκετε	ἐπεπορθήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπορθήμην	ἐπεπόρθησο	ἐπεπόρθητο	ἐπεπόρθησθον	ἐπεπορθήσθην	ἐπεπορθήμεθᾰ	ἐπεπόρθησθε	ἐπεπόρθηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

New Testament, Epistle to the Galatians 1:23:
μόνον δὲ ἀκούοντες ἦσαν ὅτι Ὁ διώκων ἡμᾶς ποτέ, νῦν εὐαγγελίζεται τὴν πίστιν ἥν ποτε ἐπόρθει.
mónon dè akoúontes êsan hóti Ho diṓkōn hēmâs poté, nûn euangelízetai tḕn pístin hḗn pote epórthei.
- Translation by RSV
  Tthey only heard it said, “He who once persecuted us is now preaching the faith he once tried to destroy.”