πράσσοντι

πρᾱ́σσοντῐ • (prā́ssontĭ)

1. (Doric) third-person plural present active indicative of πρᾱ́σσω (prā́ssō)
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Odes 3.3-10:

     Μοῖσα δ᾿ οὕτω ποι παρέστα μοι νεοσίγαλον εὑρόντι τρόπον Δωρίῳ φωνὰν ἐναρμόξαι πεδίλῳ ἀγλαόκωμον· ἐπεὶ χαίταισι μὲν ζευχθέντες ἔπι στέφανοι πράσσοντί με τοῦτο θεόδματον χρέος, φόρμιγγά τε ποικιλόγαρυν καὶ βοὰν αὐλῶν ἐπέων τε θέσιν Αἰνησιδάμου παιδὶ συμμεῖξαι πρεπόντως, ἅ τε Πίσα με γεγωνεῖν· τᾶς ἄπο εόμοροι νίσοντ᾿ ἐπ᾿ ἀνθρώπους ἀοιδαί,

     Moîsa d’ hoútō poi parésta moi neosígalon heurónti trópon Dōríōi phōnàn enarmóxai pedílōi aglaókōmon; epeì khaítaisi mèn zeukhthéntes épi stéphanoi prássontí me toûto theódmaton khréos, phórmingá te poikilógarun kaì boàn aulôn epéōn te thésin Ainēsidámou paidì summeîxai prepóntōs, há te Písa me gegōneîn; tâs ápo eómoroi nísont’ ep’ anthrṓpous aoidaí,

     (please add an English translation of this quotation)