πράσσω

Ancient Greek

Alternative forms

πρᾱ́ττω (prā́ttō) — Attic
πρήσσω (prḗssō) — Epic, Ionic
πράδδω (práddō) — Cretan

Etymology

From Proto-Hellenic *prā́ťťō, from Proto-Indo-European *pr̥h₂-k-yé-ti, a *k-enlargement of *per(h₂)- (“to go over, cross”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prǎːs.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpras.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpras.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpras.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpra.so/

Verb

πρᾱ́σσω • (prā́ssō) (Koine)

to do, practice
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Odes 8.70-73:
  πατρὶ δὲ πατρὸς ἐνέπνευσεν μένος γήραος ἀντίπαλον· Ἀίδα τοι λάθεται ἄρμενα πράξαις ἀνήρ.
  patrì dè patròs enépneusen ménos gḗraos antípalon; Aída toi láthetai ármena práxais anḗr.
  (please add an English translation of this quotation)
to accomplish, make
to fare well or ill
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, The Peloponnesian War 7.24:
  οἱ δὲ Συρακόσιοι κατὰ μὲν τὴν ναυμαχίαν οὕτως ἐπεπράγεσαν, τὰ δʼ ἐν τῷ Πλημμυρίῳ τείχη εἶχον, καὶ τροπαῖα ἔστησαν αὐτῶν τρία. καὶ τὸ μὲν ἕτερον τοῖν δυοῖν τειχοῖν τοῖν ὕστερον ληφθέντοιν κατέβαλον, τὰ δὲ δύο ἐπισκευάσαντες ἐφρούρουν.
  hoi dè Surakósioi katà mèn tḕn naumakhían hoútōs epeprágesan, tà d en tōî Plēmmuríōi teíkhē eîkhon, kaì tropaîa éstēsan autôn tría. kaì tò mèn héteron toîn duoîn teikhoîn toîn hústeron lēphthéntoin katébalon, tà dè dúo episkeuásantes ephroúroun.
  (please add an English translation of this quotation)

Usage notes

The Doric forms πράσσομες (prássomes), πράσσοντι (prássonti), and πράξαις (práxais) are attested.
The Heraclean tablets preserve a Laconian form πρασσόντασσι (prassóntassi)

Inflection

Present: πρᾱ́σσω, πρᾱ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρᾱ́σσω	πρᾱ́σσεις	πρᾱ́σσει	πρᾱ́σσετον	πρᾱ́σσετον	πρᾱ́σσομεν	πρᾱ́σσετε	πρᾱ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	πρᾱ́σσω	πρᾱ́σσῃς	πρᾱ́σσῃ	πρᾱ́σσητον	πρᾱ́σσητον	πρᾱ́σσωμεν	πρᾱ́σσητε	πρᾱ́σσωσῐ(ν)
	optative	πρᾱ́σσοιμῐ	πρᾱ́σσοις	πρᾱ́σσοι	πρᾱ́σσοιτον	πρᾱσσοίτην	πρᾱ́σσοιμεν	πρᾱ́σσοιτε	πρᾱ́σσοιεν
	imperative		πρᾶσσε	πρᾱσσέτω	πρᾱ́σσετον	πρᾱσσέτων		πρᾱ́σσετε	πρᾱσσόντων
middle/ passive	indicative	πρᾱ́σσομαι	πρᾱ́σσῃ / πρᾱ́σσει	πρᾱ́σσεται	πρᾱ́σσεσθον	πρᾱ́σσεσθον	πρᾱσσόμεθᾰ	πρᾱ́σσεσθε	πρᾱ́σσονται
	subjunctive	πρᾱ́σσωμαι	πρᾱ́σσῃ	πρᾱ́σσηται	πρᾱ́σσησθον	πρᾱ́σσησθον	πρᾱσσώμεθᾰ	πρᾱ́σσησθε	πρᾱ́σσωνται
	optative	πρᾱσσοίμην	πρᾱ́σσοιο	πρᾱ́σσοιτο	πρᾱ́σσοισθον	πρᾱσσοίσθην	πρᾱσσοίμεθᾰ	πρᾱ́σσοισθε	πρᾱ́σσοιντο
	imperative		πρᾱ́σσου	πρᾱσσέσθω	πρᾱ́σσεσθον	πρᾱσσέσθων		πρᾱ́σσεσθε	πρᾱσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πρᾱ́σσειν				πρᾱ́σσεσθαι
participle	m	πρᾱ́σσων				πρᾱσσόμενος
	f	πρᾱ́σσουσᾰ				πρᾱσσομένη
	n	πρᾶσσον				πρᾱσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπρᾱσσον, ἐπρᾱσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρᾱσσον	ἔπρᾱσσες	ἔπρᾱσσε(ν)	ἐπρᾱ́σσετον	ἐπρᾱσσέτην	ἐπρᾱ́σσομεν	ἐπρᾱ́σσετε	ἔπρᾱσσον
middle/ passive	indicative	ἐπρᾱσσόμην	ἐπρᾱ́σσου	ἐπρᾱ́σσετο	ἐπρᾱ́σσεσθον	ἐπρᾱσσέσθην	ἐπρᾱσσόμεθᾰ	ἐπρᾱ́σσεσθε	ἐπρᾱ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πρᾱ́ξω, πρᾱ́ξομαι, πρᾱχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρᾱ́ξω	πρᾱ́ξεις	πρᾱ́ξει	πρᾱ́ξετον	πρᾱ́ξετον	πρᾱ́ξομεν	πρᾱ́ξετε	πρᾱ́ξουσῐ(ν)
active	optative	πρᾱ́ξοιμῐ	πρᾱ́ξοις	πρᾱ́ξοι	πρᾱ́ξοιτον	πρᾱξοίτην	πρᾱ́ξοιμεν	πρᾱ́ξοιτε	πρᾱ́ξοιεν
middle	indicative	πρᾱ́ξομαι	πρᾱ́ξῃ / πρᾱ́ξει	πρᾱ́ξεται	πρᾱ́ξεσθον	πρᾱ́ξεσθον	πρᾱξόμεθᾰ	πρᾱ́ξεσθε	πρᾱ́ξονται
middle	optative	πρᾱξοίμην	πρᾱ́ξοιο	πρᾱ́ξοιτο	πρᾱ́ξοισθον	πρᾱξοίσθην	πρᾱξοίμεθᾰ	πρᾱ́ξοισθε	πρᾱ́ξοιντο
passive	indicative	πρᾱχθήσομαι	πρᾱχθήσῃ	πρᾱχθήσεται	πρᾱχθήσεσθον	πρᾱχθήσεσθον	πρᾱχθησόμεθᾰ	πρᾱχθήσεσθε	πρᾱχθήσονται
passive	optative	πρᾱχθησοίμην	πρᾱχθήσοιο	πρᾱχθήσοιτο	πρᾱχθήσοισθον	πρᾱχθησοίσθην	πρᾱχθησοίμεθᾰ	πρᾱχθήσοισθε	πρᾱχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πρᾱ́ξειν			πρᾱ́ξεσθαι		πρᾱχθήσεσθαι
participle	m	πρᾱ́ξων			πρᾱξόμενος		πρᾱχθησόμενος
	f	πρᾱ́ξουσᾰ			πρᾱξομένη		πρᾱχθησομένη
	n	πρᾶξον			πρᾱξόμενον		πρᾱχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πρᾱγήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	πρᾱγήσομαι	πρᾱγήσῃ	πρᾱγήσεται	πρᾱγήσεσθον	πρᾱγήσεσθον	πρᾱγησόμεθᾰ	πρᾱγήσεσθε	πρᾱγήσονται
passive	optative	πρᾱγησοίμην	πρᾱγήσοιο	πρᾱγήσοιτο	πρᾱγήσοισθον	πρᾱγησοίσθην	πρᾱγησοίμεθᾰ	πρᾱγήσοισθε	πρᾱγήσοιντο
							passive
infinitive							πρᾱγήσεσθαι
participle	m						πρᾱγησόμενος
	f						πρᾱγησομένη
	n						πρᾱγησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπρᾱξᾰ, ἐπρᾱξᾰ́μην, ἐπρᾱ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρᾱξᾰ	ἔπρᾱξᾰς	ἔπρᾱξε(ν)	ἐπρᾱ́ξᾰτον	ἐπρᾱξᾰ́την	ἐπρᾱ́ξᾰμεν	ἐπρᾱ́ξᾰτε	ἔπρᾱξᾰν
	subjunctive	πρᾱ́ξω	πρᾱ́ξῃς	πρᾱ́ξῃ	πρᾱ́ξητον	πρᾱ́ξητον	πρᾱ́ξωμεν	πρᾱ́ξητε	πρᾱ́ξωσῐ(ν)
	optative	πρᾱ́ξαιμῐ	πρᾱ́ξειᾰς / πρᾱ́ξαις	πρᾱ́ξειε(ν) / πρᾱ́ξαι	πρᾱ́ξαιτον	πρᾱξαίτην	πρᾱ́ξαιμεν	πρᾱ́ξαιτε	πρᾱ́ξειᾰν / πρᾱ́ξαιεν
	imperative		πρᾶξον	πρᾱξᾰ́τω	πρᾱ́ξᾰτον	πρᾱξᾰ́των		πρᾱ́ξᾰτε	πρᾱξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπρᾱξᾰ́μην	ἐπρᾱ́ξω	ἐπρᾱ́ξᾰτο	ἐπρᾱ́ξᾰσθον	ἐπρᾱξᾰ́σθην	ἐπρᾱξᾰ́μεθᾰ	ἐπρᾱ́ξᾰσθε	ἐπρᾱ́ξᾰντο
	subjunctive	πρᾱ́ξωμαι	πρᾱ́ξῃ	πρᾱ́ξηται	πρᾱ́ξησθον	πρᾱ́ξησθον	πρᾱξώμεθᾰ	πρᾱ́ξησθε	πρᾱ́ξωνται
	optative	πρᾱξαίμην	πρᾱ́ξαιο	πρᾱ́ξαιτο	πρᾱ́ξαισθον	πρᾱξαίσθην	πρᾱξαίμεθᾰ	πρᾱ́ξαισθε	πρᾱ́ξαιντο
	imperative		πρᾶξαι	πρᾱξᾰ́σθω	πρᾱ́ξᾰσθον	πρᾱξᾰ́σθων		πρᾱ́ξᾰσθε	πρᾱξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπρᾱ́χθην	ἐπρᾱ́χθης	ἐπρᾱ́χθη	ἐπρᾱ́χθητον	ἐπρᾱχθήτην	ἐπρᾱ́χθημεν	ἐπρᾱ́χθητε	ἐπρᾱ́χθησᾰν
	subjunctive	πρᾱχθῶ	πρᾱχθῇς	πρᾱχθῇ	πρᾱχθῆτον	πρᾱχθῆτον	πρᾱχθῶμεν	πρᾱχθῆτε	πρᾱχθῶσῐ(ν)
	optative	πρᾱχθείην	πρᾱχθείης	πρᾱχθείη	πρᾱχθεῖτον / πρᾱχθείητον	πρᾱχθείτην / πρᾱχθειήτην	πρᾱχθεῖμεν / πρᾱχθείημεν	πρᾱχθεῖτε / πρᾱχθείητε	πρᾱχθεῖεν / πρᾱχθείησᾰν
	imperative		πρᾱ́χθητῐ	πρᾱχθήτω	πρᾱ́χθητον	πρᾱχθήτων		πρᾱ́χθητε	πρᾱχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πρᾶξαι			πρᾱ́ξᾰσθαι		πρᾱχθῆναι
participle	m	πρᾱ́ξᾱς			πρᾱξᾰ́μενος		πρᾱχθείς
	f	πρᾱ́ξᾱσᾰ			πρᾱξᾰμένη		πρᾱχθεῖσᾰ
	n	πρᾶξᾰν			πρᾱξᾰ́μενον		πρᾱχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρᾱγᾰ, πέπρᾱγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρᾱγᾰ	πέπρᾱγᾰς	πέπρᾱγε(ν)	πεπρᾱ́γᾰτον	πεπρᾱ́γᾰτον	πεπρᾱ́γᾰμεν	πεπρᾱ́γᾰτε	πεπρᾱ́γᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρᾱ́γω	πεπρᾱ́γῃς	πεπρᾱ́γῃ	πεπρᾱ́γητον	πεπρᾱ́γητον	πεπρᾱ́γωμεν	πεπρᾱ́γητε	πεπρᾱ́γωσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱ́γοιμῐ / πεπρᾱγοίην	πεπρᾱ́γοις / πεπρᾱγοίης	πεπρᾱ́γοι / πεπρᾱγοίη	πεπρᾱ́γοιτον	πεπρᾱγοίτην	πεπρᾱ́γοιμεν	πεπρᾱ́γοιτε	πεπρᾱ́γοιεν
	imperative		πέπρᾱγε	πεπρᾱγέτω	πεπρᾱ́γετον	πεπρᾱγέτων		πεπρᾱ́γετε	πεπρᾱγόντων
middle/ passive	indicative	πέπρᾱγμαι	πέπρᾱξαι	πέπρᾱκται	πέπρᾱχθον	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́γμεθᾰ	πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́γᾰται
	subjunctive	πεπρᾱγμένος ὦ	πεπρᾱγμένος ᾖς	πεπρᾱγμένος ᾖ	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένοι ὦμεν	πεπρᾱγμένοι ἦτε	πεπρᾱγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱγμένος εἴην	πεπρᾱγμένος εἴης	πεπρᾱγμένος εἴη	πεπρᾱγμένω εἴητον / εἶτον	πεπρᾱγμένω εἰήτην / εἴτην	πεπρᾱγμένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπρᾱγμένοι εἴητε / εἶτε	πεπρᾱγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		πέπρᾱξο	πεπρᾱ́χθω	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́χθων		πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρᾱγέναι				πεπρᾶχθαι
participle	m	πεπρᾱγώς				πεπρᾱγμένος
	f	πεπρᾱγυῖᾰ				πεπρᾱγμένη
	n	πεπρᾱγός				πεπρᾱγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρᾱχᾰ, πέπρᾱγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρᾱχᾰ	πέπρᾱχᾰς	πέπρᾱχε(ν)	πεπρᾱ́χᾰτον	πεπρᾱ́χᾰτον	πεπρᾱ́χᾰμεν	πεπρᾱ́χᾰτε	πεπρᾱ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρᾱ́χω	πεπρᾱ́χῃς	πεπρᾱ́χῃ	πεπρᾱ́χητον	πεπρᾱ́χητον	πεπρᾱ́χωμεν	πεπρᾱ́χητε	πεπρᾱ́χωσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱ́χοιμῐ / πεπρᾱχοίην	πεπρᾱ́χοις / πεπρᾱχοίης	πεπρᾱ́χοι / πεπρᾱχοίη	πεπρᾱ́χοιτον	πεπρᾱχοίτην	πεπρᾱ́χοιμεν	πεπρᾱ́χοιτε	πεπρᾱ́χοιεν
	imperative		πέπρᾱχε	πεπρᾱχέτω	πεπρᾱ́χετον	πεπρᾱχέτων		πεπρᾱ́χετε	πεπρᾱχόντων
middle/ passive	indicative	πέπρᾱγμαι	πέπρᾱξαι	πέπρᾱκται	πέπρᾱχθον	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́γμεθᾰ	πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́χᾰται
	subjunctive	πεπρᾱγμένος ὦ	πεπρᾱγμένος ᾖς	πεπρᾱγμένος ᾖ	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένοι ὦμεν	πεπρᾱγμένοι ἦτε	πεπρᾱγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱγμένος εἴην	πεπρᾱγμένος εἴης	πεπρᾱγμένος εἴη	πεπρᾱγμένω εἴητον / εἶτον	πεπρᾱγμένω εἰήτην / εἴτην	πεπρᾱγμένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπρᾱγμένοι εἴητε / εἶτε	πεπρᾱγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		πέπρᾱξο	πεπρᾱ́χθω	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́χθων		πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρᾱχέναι				πεπρᾶχθαι
participle	m	πεπρᾱχώς				πεπρᾱγμένος
	f	πεπρᾱχυῖᾰ				πεπρᾱγμένη
	n	πεπρᾱχός				πεπρᾱγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπρᾱ́γειν / ἐπεπρᾱ́γη

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπρᾱ́γειν / ἐπεπρᾱ́γη	ἐπεπρᾱ́γεις / ἐπεπρᾱ́γης	ἐπεπρᾱ́γει(ν)	ἐπεπρᾱ́γετον	ἐπεπρᾱγέτην	ἐπεπρᾱ́γεμεν	ἐπεπρᾱ́γετε	ἐπεπρᾱ́γεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀπρᾱγμοσύνη (aprāgmosúnē)
ἀπρᾱ́γμων (aprā́gmōn)
ἀπρᾱκτέω (aprāktéō)
ἄπρᾱκτος (áprāktos)
διαπρᾱγματεύομαι (diaprāgmateúomai)
δικαιοπρᾱγέω (dikaioprāgéō)
δικαιοπρᾱ́γημα (dikaioprā́gēma)
δικαιοπρᾱγής (dikaioprāgḗs)
δικαιοπρᾱγία (dikaioprāgía)
δυσπρᾱγέω (dusprāgéō)
δυσπρᾱγής (dusprāgḗs)
ἔμπρᾱκτος (émprāktos)
ἐναντιοπρᾱγέω (enantioprāgéō)
εὐπρᾱγέω (euprāgéō)
εὐπρᾱ́γημα (euprā́gēma)
εὐπρᾱγία (euprāgía)
ἰδιοπρᾱγέω (idioprāgéō)
κακοπρᾱγέω (kakoprāgéō)
κακοπρᾱγία (kakoprāgía)
κακοπρᾱγμοσύνη (kakoprāgmosúnē)
κακοπρᾱ́γμων (kakoprā́gmōn)
κοινοπρᾱγέω (koinoprāgéō)
κοινοπρᾱγία (koinoprāgía)
μεγαλοπρᾱγμοσύνη (megaloprāgmosúnē)
μεγαλοπρᾱ́γμων (megaloprā́gmōn)
πολυπρᾱγμονέω (poluprāgmonéō)
πολυπρᾱγμοσύνη (poluprāgmosúnē)
πολυπρᾱ́γμων (poluprā́gmōn)
πρᾶγμα (prâgma)
πρᾱγματεία (prāgmateía)
πρᾱγματεύομαι (prāgmateúomai)
πρᾱγματευτέος (prāgmateutéos)
πρᾱγματευτής (prāgmateutḗs)
πρᾱγματευτικός (prāgmateutikós)
πρᾱγματικός (prāgmatikós)
πρᾱγμάτιον (prāgmátion)
πρᾱγματώδης (prāgmatṓdēs)
πρᾶγος (prâgos)
πρᾱκτέος (prāktéos)
πρᾱκτήρ (prāktḗr)
πρᾱ́κτης (prā́ktēs)
πρᾱκτικός (prāktikós)
πρᾱκτός (prāktós)
πρᾱ́κτωρ (prā́ktōr)
πρᾶξις (prâxis)
συμπρᾱ́κτωρ (sumprā́ktōr)
συμπρᾱ́σσω (sumprā́ssō)
φιλοπρᾱγμοσύνη (philoprāgmosúnē)
φιλοπρᾱ́γμων (philoprā́gmōn)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πρᾱ́σσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1229-1230