πρήσσω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *prā́ťťō, from Proto-Indo-European *pr̥h₂-k-yé-ti, a *k-enlargement of *per(h₂)- (“to go over, cross”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɛ̌ːs.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpre̝s.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpris.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpris.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpri.so/

Verb

πρήσσω • (prḗssō)

Epic and Ionic form of πράσσω (prássō)
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 256-259:
  αἰσυμνῆται δὲ κριτοὶ ἐννέα πάντες ἀνέσταν δήμιοι, οἳ κατ᾿ ἀγῶνας ἐὺ πρήσσεσκον ἕκαστα, λείηναν δὲ χορόν, καλὸν δ᾿ εὔρυναν ἀγῶνα.
  aisumnêtai dè kritoì ennéa pántes anéstan dḗmioi, hoì kat’ agônas eù prḗsseskon hékasta, leíēnan dè khorón, kalòn d’ eúrunan agôna.
  (please add an English translation of this quotation)

Usage notes

In Epic Greek, the term can bear the meaning "to pass through, over".

Conjugation

Present: πρήσσω, πρήσσομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρήσσω	πρήσσεις	πρήσσει	πρήσσετον	πρήσσετον	πρήσσομεν	πρήσσετε	πρήσσουσῐ(ν)
	subjunctive	πρήσσω	πρήσσῃς	πρήσσῃ	πρήσσητον	πρήσσητον	πρήσσωμεν	πρήσσητε	πρήσσωσῐ(ν)
	optative	πρήσσοιμῐ	πρήσσοις	πρήσσοι	πρήσσοιτον	πρησσοίτην	πρήσσοιμεν	πρήσσοιτε	πρήσσοιεν
	imperative		πρῆσσε	πρησσέτω	πρήσσετον	πρησσέτων		πρήσσετε	πρησσόντων
middle/ passive	indicative	πρήσσομαι	πρήσσεαι	πρήσσεται	πρήσσεσθον	πρήσσεσθον	πρησσόμεθᾰ	πρήσσεσθε	πρήσσονται
	subjunctive	πρήσσωμαι	πρήσσηαι	πρήσσηται	πρήσσησθον	πρήσσησθον	πρησσώμεθᾰ	πρήσσησθε	πρήσσωνται
	optative	πρησσοίμην	πρήσσοιο	πρήσσοιτο	πρήσσοισθον	πρησσοίσθην	πρησσοίμεθᾰ	πρήσσοισθε	πρήσσοιντο
	imperative		πρήσσεο	πρησσέσθω	πρήσσεσθον	πρησσέσθων		πρήσσεσθε	πρησσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πρήσσειν				πρήσσεσθαι
participle	m	πρήσσων				πρησσόμενος
	f	πρήσσουσᾰ				πρησσομένη
	n	πρῆσσον				πρησσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πρήσσω, πρήσσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρήσσω	πρήσσεις	πρήσσει	πρήσσετον	πρήσσετον	πρήσσομεν	πρήσσετε	πρήσσουσῐ(ν)
	subjunctive	πρήσσω	πρήσσῃς	πρήσσῃ	πρήσσητον	πρήσσητον	πρήσσωμεν	πρήσσητε	πρήσσωσῐ(ν)
	optative	πρήσσοιμῐ	πρήσσοις	πρήσσοι	πρήσσοιτον	πρησσοίτην	πρήσσοιμεν	πρήσσοιτε	πρήσσοιεν
	imperative		πρῆσσε	πρησσέτω	πρήσσετον	πρησσέτων		πρήσσετε	πρησσόντων
middle/ passive	indicative	πρήσσομαι	πρήσσεαι	πρήσσεται	πρήσσεσθον	πρήσσεσθον	πρησσόμεθᾰ	πρήσσεσθε	πρήσσονται
	subjunctive	πρήσσωμαι	πρήσσηαι	πρήσσηται	πρήσσησθον	πρήσσησθον	πρησσώμεθᾰ	πρήσσησθε	πρήσσωνται
	optative	πρησσοίμην	πρήσσοιο	πρήσσοιτο	πρήσσοισθον	πρησσοίσθην	πρησσοίμεθᾰ	πρήσσοισθε	πρήσσοιντο
	imperative		πρήσσεο	πρησσέσθω	πρήσσεσθον	πρησσέσθων		πρήσσεσθε	πρησσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πρήσσειν				πρήσσεσθαι
participle	m	πρήσσων				πρησσόμενος
	f	πρήσσουσᾰ				πρησσομένη
	n	πρῆσσον				πρησσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπρησσον, ἐπρησσόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρησσον	ἔπρησσες	ἔπρησσε(ν)	ἐπρήσσετον	ἐπρησσέτην	ἐπρήσσομεν	ἐπρήσσετε	ἔπρησσον
middle/ passive	indicative	ἐπρησσόμην	ἐπρήσσου	ἐπρήσσετο	ἐπρήσσεσθον	ἐπρησσέσθην	ἐπρησσόμεθᾰ	ἐπρήσσεσθε	ἐπρήσσοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πρήσσεσκον, πρησσεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρήσσεσκον	πρήσσεσκες	πρήσσεσκε(ν)	πρησσέσκετον	πρησσεσκέτην	πρησσέσκομεν	πρησσέσκετε	πρήσσεσκον
middle/ passive	indicative	πρησσεσκόμην	πρησσέσκου	πρησσέσκετο	πρησσέσκεσθον	πρησσεσκέσθην	πρησσεσκόμεθᾰ	πρησσέσκεσθε	πρησσέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πρήξω, πρήξομαι, πρηχθήσομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρήξω	πρήξεις	πρήξει	πρήξετον	πρήξετον	πρήξομεν	πρήξετε	πρήξουσῐ(ν)
active	optative	πρήξοιμῐ	πρήξοις	πρήξοι	πρήξοιτον	πρηξοίτην	πρήξοιμεν	πρήξοιτε	πρήξοιεν
middle	indicative	πρήξομαι	πρήξεαι	πρήξεται	πρήξεσθον	πρήξεσθον	πρηξόμεθᾰ	πρήξεσθε	πρήξονται
middle	optative	πρηξοίμην	πρήξοιο	πρήξοιτο	πρήξοισθον	πρηξοίσθην	πρηξοίμεθᾰ	πρήξοισθε	πρήξοιντο
passive	indicative	πρηχθήσομαι	πρηχθήσῃ	πρηχθήσεται	πρηχθήσεσθον	πρηχθήσεσθον	πρηχθησόμεθᾰ	πρηχθήσεσθε	πρηχθήσονται
passive	optative	πρηχθησοίμην	πρηχθήσοιο	πρηχθήσοιτο	πρηχθήσοισθον	πρηχθησοίσθην	πρηχθησοίμεθᾰ	πρηχθήσοισθε	πρηχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πρήξειν			πρήξεσθαι		πρηχθήσεσθαι
participle	m	πρήξων			πρηξόμενος		πρηχθησόμενος
	f	πρήξουσᾰ			πρηξομένη		πρηχθησομένη
	n	πρῆξον			πρηξόμενον		πρηχθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπρηξᾰ, ἐπρηξᾰ́μην, ἐπρήχθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρηξᾰ	ἔπρηξᾰς	ἔπρηξε(ν)	ἐπρήξᾰτον	ἐπρηξᾰ́την	ἐπρήξᾰμεν	ἐπρήξᾰτε	ἔπρηξᾰν
	subjunctive	πρήξω	πρήξῃς	πρήξῃ	πρήξητον	πρήξητον	πρήξωμεν	πρήξητε	πρήξωσῐ(ν)
	optative	πρήξαιμῐ	πρήξειᾰς / πρήξαις	πρήξειε(ν) / πρήξαι	πρηξεῖτον	πρηξείτην	πρηξεῖμεν	πρηξεῖτε	πρηξεῖεν
	imperative		πρῆξον	πρηξᾰ́τω	πρήξᾰτον	πρηξᾰ́των		πρήξᾰτε	πρηξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπρηξᾰ́μην	ἐπρήξω	ἐπρήξᾰτο	ἐπρήξᾰσθον	ἐπρηξᾰ́σθην	ἐπρηξᾰ́μεθᾰ	ἐπρήξᾰσθε	ἐπρήξᾰντο
	subjunctive	πρήξωμαι	πρήξηαι	πρήξηται	πρήξησθον	πρήξησθον	πρηξώμεθᾰ	πρήξησθε	πρήξωνται
	optative	πρηξαίμην	πρήξαιο	πρήξαιτο	πρήξαισθον	πρηξαίσθην	πρηξαίμεθᾰ	πρήξαισθε	πρηξαίᾰτο
	imperative		πρῆξαι	πρηξᾰ́σθω	πρήξᾰσθον	πρηξᾰ́σθων		πρήξᾰσθε	πρηξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπρήχθην	ἐπρήχθης	ἐπρήχθη	ἐπρήχθητον	ἐπρηχθήτην	ἐπρήχθημεν	ἐπρήχθητε	ἐπρήχθησᾰν
	subjunctive	πρηχθῶ	πρηχθῇς	πρηχθῇ	πρηχθῆτον	πρηχθῆτον	πρηχθῶμεν	πρηχθῆτε	πρηχθῶσῐ(ν)
	optative	πρηχθείην	πρηχθείης	πρηχθείη	πρηχθεῖτον / πρηχθείητον	πρηχθείτην / πρηχθειήτην	πρηχθεῖμεν / πρηχθείημεν	πρηχθεῖτε / πρηχθείητε	πρήχθειεν / πρηχθείησᾰν
	imperative		πρήχθητῐ	πρηχθήτω	πρήχθητον	πρηχθήτων		πρήχθητε	πρηχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πρῆξαι			πρήξᾰσθαι		πρηχθῆναι
participle	m	πρήξᾱς			πρηξᾰ́μενος		πρηχθείς
	f	πρήξᾱσᾰ			πρηξᾰμένη		πρηχθεῖσᾰ
	n	πρῆξᾰν			πρηξᾰ́μενον		πρηχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρηγᾰ, πέπρηγμαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρηγᾰ	πέπρηγᾰς	πέπρηγε(ν)	πεπρήγᾰτον	πεπρήγᾰτον	πεπρήγᾰμεν	πεπρήγᾰτε	πεπρήγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρήγω	πεπρήγῃς	πεπρήγῃ	πεπρήγητον	πεπρήγητον	πεπρήγωμεν	πεπρήγητε	πεπρήγωσῐ(ν)
	optative	πεπρήγοιμῐ / πεπρηγοίην	πεπρήγοις / πεπρηγοίης	πεπρήγοι / πεπρηγοίη	πεπρήγοιτον	πεπρηγοίτην	πεπρήγοιμεν	πεπρήγοιτε	πεπρήγοιεν
	imperative		πέπρηγε	πεπρηγέτω	πεπρήγετον	πεπρηγέτων		πεπρήγετε	πεπρηγόντων
middle/ passive	indicative	πέπρηγμαι	πέπρηξαι	πέπρηκται	πέπρηχθον	πέπρηχθον	πεπρήγμεθᾰ	πέπρηχθε	πεπρήγᾰται
	subjunctive	πεπρηγμένος ὦ	πεπρηγμένος ᾖς	πεπρηγμένος ᾖ	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένοι ὦμεν	πεπρηγμένοι ἦτε	πεπρηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρηγμένος εἴην	πεπρηγμένος εἴης	πεπρηγμένος εἴη	πεπρηγμένω εἴητον / εἶτον	πεπρηγμένω εἰήτην / εἴτην	πεπρηγμένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπρηγμένοι εἴητε / εἶτε	πεπρηγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		πέπρηξο	πεπρήχθω	πέπρηχθον	πεπρήχθων		πέπρηχθε	πεπρήχθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρηγέναι				πεπρῆχθαι
participle	m	πεπρηγώς				πεπρηγμένος
	f	πεπρηγυῖᾰ				πεπρηγμένη
	n	πεπρηγός				πεπρηγμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρηχᾰ, πέπρηγμαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρηχᾰ	πέπρηχᾰς	πέπρηχε(ν)	πεπρήχᾰτον	πεπρήχᾰτον	πεπρήχᾰμεν	πεπρήχᾰτε	πεπρήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρήχω	πεπρήχῃς	πεπρήχῃ	πεπρήχητον	πεπρήχητον	πεπρήχωμεν	πεπρήχητε	πεπρήχωσῐ(ν)
	optative	πεπρήχοιμῐ / πεπρηχοίην	πεπρήχοις / πεπρηχοίης	πεπρήχοι / πεπρηχοίη	πεπρήχοιτον	πεπρηχοίτην	πεπρήχοιμεν	πεπρήχοιτε	πεπρήχοιεν
	imperative		πέπρηχε	πεπρηχέτω	πεπρήχετον	πεπρηχέτων		πεπρήχετε	πεπρηχόντων
middle/ passive	indicative	πέπρηγμαι	πέπρηξαι	πέπρηκται	πέπρηχθον	πέπρηχθον	πεπρήγμεθᾰ	πέπρηχθε	πεπρήχᾰται
	subjunctive	πεπρηγμένος ὦ	πεπρηγμένος ᾖς	πεπρηγμένος ᾖ	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένοι ὦμεν	πεπρηγμένοι ἦτε	πεπρηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρηγμένος εἴην	πεπρηγμένος εἴης	πεπρηγμένος εἴη	πεπρηγμένω εἴητον / εἶτον	πεπρηγμένω εἰήτην / εἴτην	πεπρηγμένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπρηγμένοι εἴητε / εἶτε	πεπρηγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		πέπρηξο	πεπρήχθω	πέπρηχθον	πεπρήχθων		πέπρηχθε	πεπρήχθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρηχέναι				πεπρῆχθαι
participle	m	πεπρηχώς				πεπρηγμένος
	f	πεπρηχυῖᾰ				πεπρηγμένη
	n	πεπρηχός				πεπρηγμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“πρήσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“πρήσσω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
πρήσσω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
πρήσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
πρήσσω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
Beekes, Robert S. P. (2010) “πρᾱ́σσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1229-1230