πρακτέος

Ancient Greek

Etymology

πράσσω (prássō, “do”) +‎ -τέος (-téos, verbal adjective stem)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prak.té.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prakˈte.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /prakˈte.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prakˈte.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prakˈte.os/

Adjective

πρακτέος • (praktéos) m (feminine πρακτέᾱ, neuter πρακτέον); first/second declension

that must be done

Declension

First and second declension of πρακτέος; πρακτέᾱ; πρακτέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πρακτέος praktéos	πρακτέᾱ praktéā	πρακτέον praktéon	πρακτέω praktéō	πρακτέᾱ praktéā	πρακτέω praktéō	πρακτέοι praktéoi	πρακτέαι praktéai	πρακτέᾰ praktéă
Genitive	πρακτέου praktéou	πρακτέᾱς praktéās	πρακτέου praktéou	πρακτέοιν praktéoin	πρακτέαιν praktéain	πρακτέοιν praktéoin	πρακτέων praktéōn	πρακτέων praktéōn	πρακτέων praktéōn
Dative	πρακτέῳ praktéōi	πρακτέᾳ praktéāi	πρακτέῳ praktéōi	πρακτέοιν praktéoin	πρακτέαιν praktéain	πρακτέοιν praktéoin	πρακτέοις praktéois	πρακτέαις praktéais	πρακτέοις praktéois
Accusative	πρακτέον praktéon	πρακτέᾱν praktéān	πρακτέον praktéon	πρακτέω praktéō	πρακτέᾱ praktéā	πρακτέω praktéō	πρακτέους praktéous	πρακτέᾱς praktéās	πρακτέᾰ praktéă
Vocative	πρακτέε praktée	πρακτέᾱ praktéā	πρακτέον praktéon	πρακτέω praktéō	πρακτέᾱ praktéā	πρακτέω praktéō	πρακτέοι praktéoi	πρακτέαι praktéai	πρακτέᾰ praktéă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πρακτέως praktéōs			πρακτεώτερος prakteṓteros			πρακτεώτᾰτος prakteṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.