πράσσων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prǎːs.sɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpras.son/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpras.son/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpras.son/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpra.son/

Participle

πρᾱ́σσων • (prā́ssōn) m (feminine πρᾱ́σσουσᾰ, neuter πρᾶσσον); first/third declension

present active participle of πρᾱ́σσω (prā́ssō)

Declension

First and third declension of πρᾱ́σσων; πρᾱ́σσουσᾰ; πρᾶσσον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πρᾱ́σσων prā́ssōn	πρᾱ́σσουσᾰ prā́ssousă	πρᾶσσον prâsson	πρᾱ́σσοντε prā́ssonte	πρᾱσσούσᾱ prāssoúsā	πρᾱ́σσοντε prā́ssonte	πρᾱ́σσοντες prā́ssontes	πρᾱ́σσουσαι prā́ssousai	πρᾱ́σσοντᾰ prā́ssontă
Genitive	πρᾱ́σσοντος prā́ssontos	πρᾱσσούσης prāssoúsēs	πρᾱ́σσοντος prā́ssontos	πρᾱσσόντοιν prāssóntoin	πρᾱσσούσαιν prāssoúsain	πρᾱσσόντοιν prāssóntoin	πρᾱσσόντων prāssóntōn	πρᾱσσουσῶν prāssousôn	πρᾱσσόντων prāssóntōn
Dative	πρᾱ́σσοντῐ prā́ssontĭ	πρᾱσσούσῃ prāssoúsēi	πρᾱ́σσοντῐ prā́ssontĭ	πρᾱσσόντοιν prāssóntoin	πρᾱσσούσαιν prāssoúsain	πρᾱσσόντοιν prāssóntoin	πρᾱ́σσουσῐ / πρᾱ́σσουσῐν prā́ssousĭ(n)	πρᾱσσούσαις prāssoúsais	πρᾱ́σσουσῐ / πρᾱ́σσουσῐν prā́ssousĭ(n)
Accusative	πρᾱ́σσοντᾰ prā́ssontă	πρᾱ́σσουσᾰν prā́ssousăn	πρᾶσσον prâsson	πρᾱ́σσοντε prā́ssonte	πρᾱσσούσᾱ prāssoúsā	πρᾱ́σσοντε prā́ssonte	πρᾱ́σσοντᾰς prā́ssontăs	πρᾱσσούσᾱς prāssoúsās	πρᾱ́σσοντᾰ prā́ssontă
Vocative	πρᾱ́σσων prā́ssōn	πρᾱ́σσουσᾰ prā́ssousă	πρᾶσσον prâsson	πρᾱ́σσοντε prā́ssonte	πρᾱσσούσᾱ prāssoúsā	πρᾱ́σσοντε prā́ssonte	πρᾱ́σσοντες prā́ssontes	πρᾱ́σσουσαι prā́ssousai	πρᾱ́σσοντᾰ prā́ssontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πρᾱσσόντως prāssóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.