πρᾶξις

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From πρᾱ́σσω (prā́ssō, I do, practice) +‎ -σῐς (-sĭs).[1]

Pronunciation

 

Noun

πρᾶξῐς • (prâxĭsf (genitive πρᾱ́ξεως); third declension

  1. act, action, activity, deed, doing
  2. business dealing
  3. success
  4. collection of debts, arrears
  5. business, office
  6. work, treatise
  7. magic spell
  8. (euphemistic) sexual intercourse
  9. conduct, practice
  10. state, condition

Declension

Derived terms

  • ἀνάπραξις (anápraxis)
  • ἀντίπραξις (antípraxis)
  • διάπραξις (diápraxis)
  • εἴσπραξις (eíspraxis)
  • ἔκπραξις (ékpraxis)
  • ἔμπραξις (émpraxis)
  • εὐπρᾱξίᾱ (euprāxíā)
  • κατάπραξις (katápraxis)
  • Πραξαγόρας (Praxagóras)
  • Πράξανδρος (Práxandros)
  • Πραξιθέα (Praxithéa)
  • Πραξιτέλης (Praxitélēs)
  • Πραξιφάνης (Praxiphánēs)
  • σύμπραξις (súmpraxis)

Descendants

  • Greek: πράξη (práxi)
  • Mariupol Greek: пра́кси (práksi)
  • Coptic: ⲡⲣⲁⲝⲓⲥ (praksis)
  • Czech: praxe
  • English: praxis
  • German: Praxis
  • Latin: prāxis
  • Macedonian: пракса (praksa)
  • Old Armenian: պրակ (prak)
  • Pannonian Rusyn: пракса (praksa)
  • Serbo-Croatian:
    Cyrillic script: пракса
    Latin script: praksa
  • Portuguese: práxis
  • Spanish: praxis
  • Swedish: praxis
  • Classical Syriac: ܦܪܟܣܝܣ

See also

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πρᾱ́σσω (> DER > 1. πρᾶξις, πρῆξῐς)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1229-1230

Further reading