πραγματικότητα

Greek

Etymology

πραγματικός (pragmatikós, “real, actual”) +‎ -ότητα (-ótita, “-ity, -ness”). First attested 1787.

Noun

πραγματικότητα • (pragmatikótita) f (plural πραγματικότητες)

  1. reality, actuality

Declension

Declension of πραγματικότητα
singular plural
nominative πραγματικότητα (pragmatikótita) πραγματικότητες (pragmatikótites)
genitive πραγματικότητας (pragmatikótitas) πραγματικοτήτων (pragmatikotíton)
accusative πραγματικότητα (pragmatikótita) πραγματικότητες (pragmatikótites)
vocative πραγματικότητα (pragmatikótita) πραγματικότητες (pragmatikótites)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.