-ότητα

• -ύτητα (-ýtita)

From Ancient Greek -τητᾰ (-tētă), accusative form of -της (-tēs).

• IPA^(key): /ˈotita/

-ότητα • (-ótita) f

1. Added to an adjective or rarely, another noun, to create an abstract noun; -ity, -ty, -ness, -cy, -ion:

   ‎αυστηρός (afstirós, “strict”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎αυστηρότητα (afstirótita, “strictness”)

   ‎βέβαιος (vévaios, “sure, certain”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎βεβαιότητα (vevaiótita, “certainty”)

   ‎εθνικός (ethnikós, “national”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎εθνικότητα (ethnikótita, “nationality”)

   ‎εχθρός (echthrós, “enemy”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎εχθρότητα (echthrótita, “hostility”)

   ‎πιθανός (pithanós, “possible”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎πιθανότητα (pithanótita, “possibility”)

   ‎ποιος (poios, “who”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎ποιότητα (poiótita, “quality”)

   ‎πόσος (pósos, “how much”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎ποσότητα (posótita, “quantity”)

   ‎ορθολογικός (orthologikós, “rational”) + ‎-ότητα (-ótita) → ‎ορθολογικότητα (orthologikótita, “rationality”)

The plural forms may be used where appropriate.