πρεσβεύω

Ancient Greek

Etymology

πρέσβυς (présbus) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation

 

Verb

πρεσβεύω • (presbeúō)

  1. (intransitive) to be the elder or eldest
  2. to take the first place, be best
  3. to rank before, take precedence of [with genitive]
  4. to rule over [with genitive]
  5. (transitive) to place (someone or something) as eldest or first, to put first in rank
  6. to pay honor or worship
  7. (passive voice) to hold the first place
  8. to serve an ambassador
  9. to negotiate (e.g. peace) as an ambassador
  10. (middle voice) to send ambassadors

Conjugation

   Present: πρεσβεύω, πρεσβεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πρεσβεύω πρεσβεύεις πρεσβεύει πρεσβεύετον πρεσβεύετον πρεσβεύομεν πρεσβεύετε πρεσβεύουσῐ(ν)
subjunctive πρεσβεύω πρεσβεύῃς πρεσβεύῃ πρεσβεύητον πρεσβεύητον πρεσβεύωμεν πρεσβεύητε πρεσβεύωσῐ(ν)
optative πρεσβεύοιμῐ πρεσβεύοις πρεσβεύοι πρεσβεύοιτον πρεσβευοίτην πρεσβεύοιμεν πρεσβεύοιτε πρεσβεύοιεν
imperative   πρέσβευε πρεσβευέτω πρεσβεύετον πρεσβευέτων   πρεσβεύετε πρεσβευόντων
middle/
passive 		indicative πρεσβεύομαι πρεσβεύῃ / πρεσβεύει πρεσβεύεται πρεσβεύεσθον πρεσβεύεσθον πρεσβευόμεθᾰ πρεσβεύεσθε πρεσβεύονται
subjunctive πρεσβεύωμαι πρεσβεύῃ πρεσβεύηται πρεσβεύησθον πρεσβεύησθον πρεσβευώμεθᾰ πρεσβεύησθε πρεσβεύωνται
optative πρεσβευοίμην πρεσβεύοιο πρεσβεύοιτο πρεσβεύοισθον πρεσβευοίσθην πρεσβευοίμεθᾰ πρεσβεύοισθε πρεσβεύοιντο
imperative   πρεσβεύου πρεσβευέσθω πρεσβεύεσθον πρεσβευέσθων   πρεσβεύεσθε πρεσβευέσθων
active middle/passive
infinitive πρεσβεύειν πρεσβεύεσθαι
participle m πρεσβεύων πρεσβευόμενος
f πρεσβεύουσᾰ πρεσβευομένη
n πρεσβεῦον πρεσβευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπρέσβευον, ἐπρεσβευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπρέσβευον ἐπρέσβευες ἐπρέσβευε(ν) ἐπρεσβεύετον ἐπρεσβευέτην ἐπρεσβεύομεν ἐπρεσβεύετε ἐπρέσβευον
middle/
passive 		indicative ἐπρεσβευόμην ἐπρεσβεύου ἐπρεσβεύετο ἐπρεσβεύεσθον ἐπρεσβευέσθην ἐπρεσβευόμεθᾰ ἐπρεσβεύεσθε ἐπρεσβεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πρεσβεύσω, πρεσβεύσομαι, πρεσβευσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πρεσβεύσω πρεσβεύσεις πρεσβεύσει πρεσβεύσετον πρεσβεύσετον πρεσβεύσομεν πρεσβεύσετε πρεσβεύσουσῐ(ν)
optative πρεσβεύσοιμῐ πρεσβεύσοις πρεσβεύσοι πρεσβεύσοιτον πρεσβευσοίτην πρεσβεύσοιμεν πρεσβεύσοιτε πρεσβεύσοιεν
middle indicative πρεσβεύσομαι πρεσβεύσῃ / πρεσβεύσει πρεσβεύσεται πρεσβεύσεσθον πρεσβεύσεσθον πρεσβευσόμεθᾰ πρεσβεύσεσθε πρεσβεύσονται
optative πρεσβευσοίμην πρεσβεύσοιο πρεσβεύσοιτο πρεσβεύσοισθον πρεσβευσοίσθην πρεσβευσοίμεθᾰ πρεσβεύσοισθε πρεσβεύσοιντο
passive indicative πρεσβευσθήσομαι πρεσβευσθήσῃ πρεσβευσθήσεται πρεσβευσθήσεσθον πρεσβευσθήσεσθον πρεσβευσθησόμεθᾰ πρεσβευσθήσεσθε πρεσβευσθήσονται
optative πρεσβευσθησοίμην πρεσβευσθήσοιο πρεσβευσθήσοιτο πρεσβευσθήσοισθον πρεσβευσθησοίσθην πρεσβευσθησοίμεθᾰ πρεσβευσθήσοισθε πρεσβευσθήσοιντο
active middle passive
infinitive πρεσβεύσειν πρεσβεύσεσθαι πρεσβευσθήσεσθαι
participle m πρεσβεύσων πρεσβευσόμενος πρεσβευσθησόμενος
f πρεσβεύσουσᾰ πρεσβευσομένη πρεσβευσθησομένη
n πρεσβεῦσον πρεσβευσόμενον πρεσβευσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπρέσβευσᾰ, ἐπρεσβευσᾰ́μην, ἐπρεσβεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπρέσβευσᾰ ἐπρέσβευσᾰς ἐπρέσβευσε(ν) ἐπρεσβεύσᾰτον ἐπρεσβευσᾰ́την ἐπρεσβεύσᾰμεν ἐπρεσβεύσᾰτε ἐπρέσβευσᾰν
subjunctive πρεσβεύσω πρεσβεύσῃς πρεσβεύσῃ πρεσβεύσητον πρεσβεύσητον πρεσβεύσωμεν πρεσβεύσητε πρεσβεύσωσῐ(ν)
optative πρεσβεύσαιμῐ πρεσβεύσειᾰς / πρεσβεύσαις πρεσβεύσειε(ν) / πρεσβεύσαι πρεσβεύσαιτον πρεσβευσαίτην πρεσβεύσαιμεν πρεσβεύσαιτε πρεσβεύσειᾰν / πρεσβεύσαιεν
imperative   πρέσβευσον πρεσβευσᾰ́τω πρεσβεύσᾰτον πρεσβευσᾰ́των   πρεσβεύσᾰτε πρεσβευσᾰ́ντων
middle indicative ἐπρεσβευσᾰ́μην ἐπρεσβεύσω ἐπρεσβεύσᾰτο ἐπρεσβεύσᾰσθον ἐπρεσβευσᾰ́σθην ἐπρεσβευσᾰ́μεθᾰ ἐπρεσβεύσᾰσθε ἐπρεσβεύσᾰντο
subjunctive πρεσβεύσωμαι πρεσβεύσῃ πρεσβεύσηται πρεσβεύσησθον πρεσβεύσησθον πρεσβευσώμεθᾰ πρεσβεύσησθε πρεσβεύσωνται
optative πρεσβευσαίμην πρεσβεύσαιο πρεσβεύσαιτο πρεσβεύσαισθον πρεσβευσαίσθην πρεσβευσαίμεθᾰ πρεσβεύσαισθε πρεσβεύσαιντο
imperative   πρέσβευσαι πρεσβευσᾰ́σθω πρεσβεύσᾰσθον πρεσβευσᾰ́σθων   πρεσβεύσᾰσθε πρεσβευσᾰ́σθων
passive indicative ἐπρεσβεύσθην ἐπρεσβεύσθης ἐπρεσβεύσθη ἐπρεσβεύσθητον ἐπρεσβευσθήτην ἐπρεσβεύσθημεν ἐπρεσβεύσθητε ἐπρεσβεύσθησᾰν
subjunctive πρεσβευσθῶ πρεσβευσθῇς πρεσβευσθῇ πρεσβευσθῆτον πρεσβευσθῆτον πρεσβευσθῶμεν πρεσβευσθῆτε πρεσβευσθῶσῐ(ν)
optative πρεσβευσθείην πρεσβευσθείης πρεσβευσθείη πρεσβευσθεῖτον / πρεσβευσθείητον πρεσβευσθείτην / πρεσβευσθειήτην πρεσβευσθεῖμεν / πρεσβευσθείημεν πρεσβευσθεῖτε / πρεσβευσθείητε πρεσβευσθεῖεν / πρεσβευσθείησᾰν
imperative   πρεσβεύσθητῐ πρεσβευσθήτω πρεσβεύσθητον πρεσβευσθήτων   πρεσβεύσθητε πρεσβευσθέντων
active middle passive
infinitive πρεσβεῦσαι πρεσβεύσᾰσθαι πρεσβευσθῆναι
participle m πρεσβεύσᾱς πρεσβευσᾰ́μενος πρεσβευσθείς
f πρεσβεύσᾱσᾰ πρεσβευσᾰμένη πρεσβευσθεῖσᾰ
n πρεσβεῦσᾰν πρεσβευσᾰ́μενον πρεσβευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπρέσβευκᾰ, πεπρέσβευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπρέσβευκᾰ πεπρέσβευκᾰς πεπρέσβευκε(ν) πεπρεσβεύκᾰτον πεπρεσβεύκᾰτον πεπρεσβεύκᾰμεν πεπρεσβεύκᾰτε πεπρεσβεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπρεσβεύκω πεπρεσβεύκῃς πεπρεσβεύκῃ πεπρεσβεύκητον πεπρεσβεύκητον πεπρεσβεύκωμεν πεπρεσβεύκητε πεπρεσβεύκωσῐ(ν)
optative πεπρεσβεύκοιμῐ / πεπρεσβευκοίην πεπρεσβεύκοις / πεπρεσβευκοίης πεπρεσβεύκοι / πεπρεσβευκοίη πεπρεσβεύκοιτον πεπρεσβευκοίτην πεπρεσβεύκοιμεν πεπρεσβεύκοιτε πεπρεσβεύκοιεν
imperative   πεπρέσβευκε πεπρεσβευκέτω πεπρεσβεύκετον πεπρεσβευκέτων   πεπρεσβεύκετε πεπρεσβευκόντων
middle/
passive 		indicative πεπρέσβευμαι πεπρέσβευσαι πεπρέσβευται πεπρέσβευσθον πεπρέσβευσθον πεπρεσβεύμεθᾰ πεπρέσβευσθε πεπρέσβευνται
subjunctive πεπρεσβευμένος ὦ πεπρεσβευμένος ᾖς πεπρεσβευμένος ᾖ πεπρεσβευμένω ἦτον πεπρεσβευμένω ἦτον πεπρεσβευμένοι ὦμεν πεπρεσβευμένοι ἦτε πεπρεσβευμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπρεσβευμένος εἴην πεπρεσβευμένος εἴης πεπρεσβευμένος εἴη πεπρεσβευμένω εἴητον / εἶτον πεπρεσβευμένω εἰήτην / εἴτην πεπρεσβευμένοι εἴημεν / εἶμεν πεπρεσβευμένοι εἴητε / εἶτε πεπρεσβευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πεπρέσβευσο πεπρεσβεύσθω πεπρέσβευσθον πεπρεσβεύσθων   πεπρέσβευσθε πεπρεσβεύσθων
active middle/passive
infinitive πεπρεσβευκέναι πεπρεσβεῦσθαι
participle m πεπρεσβευκώς πεπρεσβευμένος
f πεπρεσβευκυῖᾰ πεπρεσβευμένη
n πεπρεσβευκός πεπρεσβευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.