προκαταγιγνώσκω

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ κατα- (kata-, “in, for the purpose of”) +‎ γιγνώσκω (gignṓskō, “to know, perceive”).

Pronunciation

 

Verb

προκαταγιγνώσκω • (prokatagignṓskō)

  1. to prejudge

Conjugation

   Present: προκαταγιγνώσκω, προκαταγιγνώσκομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκαταγιγνώσκω προκαταγιγνώσκεις προκαταγιγνώσκει προκαταγιγνώσκετον προκαταγιγνώσκετον προκαταγιγνώσκομεν προκαταγιγνώσκετε προκαταγιγνώσκουσῐ(ν)
subjunctive προκαταγιγνώσκω προκαταγιγνώσκῃς προκαταγιγνώσκῃ προκαταγιγνώσκητον προκαταγιγνώσκητον προκαταγιγνώσκωμεν προκαταγιγνώσκητε προκαταγιγνώσκωσῐ(ν)
optative προκαταγιγνώσκοιμῐ προκαταγιγνώσκοις προκαταγιγνώσκοι προκαταγιγνώσκοιτον προκαταγιγνωσκοίτην προκαταγιγνώσκοιμεν προκαταγιγνώσκοιτε προκαταγιγνώσκοιεν
imperative   προκαταγίγνωσκε προκαταγιγνωσκέτω προκαταγιγνώσκετον προκαταγιγνωσκέτων   προκαταγιγνώσκετε προκαταγιγνωσκόντων
middle/
passive 		indicative προκαταγιγνώσκομαι προκαταγιγνώσκῃ,
προκαταγιγνώσκει 		προκαταγιγνώσκεται προκαταγιγνώσκεσθον προκαταγιγνώσκεσθον προκαταγιγνωσκόμεθᾰ προκαταγιγνώσκεσθε προκαταγιγνώσκονται
subjunctive προκαταγιγνώσκωμαι προκαταγιγνώσκῃ προκαταγιγνώσκηται προκαταγιγνώσκησθον προκαταγιγνώσκησθον προκαταγιγνωσκώμεθᾰ προκαταγιγνώσκησθε προκαταγιγνώσκωνται
optative προκαταγιγνωσκοίμην προκαταγιγνώσκοιο προκαταγιγνώσκοιτο προκαταγιγνώσκοισθον προκαταγιγνωσκοίσθην προκαταγιγνωσκοίμεθᾰ προκαταγιγνώσκοισθε προκαταγιγνώσκοιντο
imperative   προκαταγιγνώσκου προκαταγιγνωσκέσθω προκαταγιγνώσκεσθον προκαταγιγνωσκέσθων   προκαταγιγνώσκεσθε προκαταγιγνωσκέσθων
active middle/passive
infinitive προκαταγιγνώσκειν προκαταγιγνώσκεσθαι
participle m προκαταγιγνώσκων προκαταγιγνωσκόμενος
f προκαταγιγνώσκουσᾰ προκαταγιγνωσκομένη
n προκαταγιγνῶσκον προκαταγιγνωσκόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προκατεγίγνωσκον, προκατεγιγνωσκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκατεγίγνωσκον προκατεγίγνωσκες προκατεγίγνωσκε(ν) προκατεγιγνώσκετον προκατεγιγνωσκέτην προκατεγιγνώσκομεν προκατεγιγνώσκετε προκατεγίγνωσκον
middle/
passive 		indicative προκατεγιγνωσκόμην προκατεγιγνώσκου προκατεγιγνώσκετο προκατεγιγνώσκεσθον προκατεγιγνωσκέσθην προκατεγιγνωσκόμεθᾰ προκατεγιγνώσκεσθε προκατεγιγνώσκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προκαταγνώσω, προκαταγνώσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκαταγνώσω προκαταγνώσεις προκαταγνώσει προκαταγνώσετον προκαταγνώσετον προκαταγνώσομεν προκαταγνώσετε προκαταγνώσουσῐ(ν)
optative προκαταγνώσοιμῐ προκαταγνώσοις προκαταγνώσοι προκαταγνώσοιτον προκαταγνωσοίτην προκαταγνώσοιμεν προκαταγνώσοιτε προκαταγνώσοιεν
middle indicative προκαταγνώσομαι προκαταγνώσῃ,
προκαταγνώσει 		προκαταγνώσεται προκαταγνώσεσθον προκαταγνώσεσθον προκαταγνωσόμεθᾰ προκαταγνώσεσθε προκαταγνώσονται
optative προκαταγνωσοίμην προκαταγνώσοιο προκαταγνώσοιτο προκαταγνώσοισθον προκαταγνωσοίσθην προκαταγνωσοίμεθᾰ προκαταγνώσοισθε προκαταγνώσοιντο
active middle
infinitive προκαταγνώσειν προκαταγνώσεσθαι
participle m προκαταγνώσων προκαταγνωσόμενος
f προκαταγνώσουσᾰ προκαταγνωσομένη
n προκαταγνῶσον προκαταγνωσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προκατέγνων
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκατέγνων προκατέγνως προκατέγνω προκατέγνωτον προκατεγνώτην προκατέγνωμεν προκατέγνωτε προκατέγνωσᾰν
subjunctive προκαταγνῶ προκαταγνῷς προκαταγνῷ προκαταγνῶτον προκαταγνῶτον προκαταγνῶμεν προκαταγνῶτε προκαταγνῶσῐ(ν)
optative προκαταγνοίην προκαταγνοίης προκαταγνοίη προκαταγνοῖτον,
προκαταγνοίητον 		προκαταγνοίτην,
προκαταγνοιήτην 		προκαταγνοῖμεν,
προκαταγνοίημεν 		προκαταγνοῖτε,
προκαταγνοίητε 		προκαταγνοῖεν,
προκαταγνοίησᾰν
imperative   προκατάγνωθῐ προκαταγνώτω προκατάγνωτον προκαταγνώτων   προκατάγνωτε προκαταγνόντων
active
infinitive προκαταγνῶναι
participle m προκαταγνούς
f προκαταγνοῦσᾰ
n προκαταγνόν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προκατέγνωκᾰ, προκατέγνωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκατέγνωκᾰ προκατέγνωκᾰς προκατέγνωκε(ν) προκατεγνώκᾰτον προκατεγνώκᾰτον προκατεγνώκᾰμεν προκατεγνώκᾰτε προκατεγνώκᾱσῐ(ν)
subjunctive προκατεγνώκω προκατεγνώκῃς προκατεγνώκῃ προκατεγνώκητον προκατεγνώκητον προκατεγνώκωμεν προκατεγνώκητε προκατεγνώκωσῐ(ν)
optative προκατεγνώκοιμῐ,
προκατεγνωκοίην 		προκατεγνώκοις,
προκατεγνωκοίης 		προκατεγνώκοι,
προκατεγνωκοίη 		προκατεγνώκοιτον προκατεγνωκοίτην προκατεγνώκοιμεν προκατεγνώκοιτε προκατεγνώκοιεν
imperative   προκατέγνωκε προκατεγνωκέτω προκατεγνώκετον προκατεγνωκέτων   προκατεγνώκετε προκατεγνωκόντων
middle/
passive 		indicative προκατέγνωμαι προκατέγνωσαι προκατέγνωται προκατέγνωσθον προκατέγνωσθον προκατεγνώμεθᾰ προκατέγνωσθε προκατέγνωνται
subjunctive προκατεγνωμένος ὦ προκατεγνωμένος ᾖς προκατεγνωμένος ᾖ προκατεγνωμένω ἦτον προκατεγνωμένω ἦτον προκατεγνωμένοι ὦμεν προκατεγνωμένοι ἦτε προκατεγνωμένοι ὦσῐ(ν)
optative προκατεγνωμένος εἴην προκατεγνωμένος εἴης προκατεγνωμένος εἴη προκατεγνωμένω εἴητον/εἶτον προκατεγνωμένω εἰήτην/εἴτην προκατεγνωμένοι εἴημεν/εἶμεν προκατεγνωμένοι εἴητε/εἶτε προκατεγνωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   προκατέγνωσο προκατεγνώσθω προκατέγνωσθον προκατεγνώσθων   προκατέγνωσθε προκατεγνώσθων
active middle/passive
infinitive προκατεγνωκέναι προκατεγνῶσθαι
participle m προκατεγνωκώς προκατεγνωμένος
f προκατεγνωκυῖᾰ προκατεγνωμένη
n προκατεγνωκός προκατεγνωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.