προνοῶν

See also: προνόων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.no.ɔ̂ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.noˈon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.noˈon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.noˈon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.noˈon/

Participle

προνοῶν • (pronoôn) m (feminine προνοοῦσᾰ, neuter προνοοῦν); first/third declension

present active participle contracted of προνοέω (pronoéō)

Declension

First and third declension of προνοῶν; προνοοῦσᾰ; προνοοῦν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	προνοῶν pronoôn	προνοοῦσᾰ pronooûsă	προνοοῦν pronooûn	προνοοῦντε pronooûnte	προνοούσᾱ pronooúsā	προνοοῦντε pronooûnte	προνοοῦντες pronooûntes	προνοοῦσαι pronooûsai	προνοοῦντᾰ pronooûntă
Genitive	προνοοῦντος pronooûntos	προνοούσης pronooúsēs	προνοοῦντος pronooûntos	προνοούντοιν pronooúntoin	προνοούσαιν pronooúsain	προνοούντοιν pronooúntoin	προνοούντων pronooúntōn	προνοουσῶν pronoousôn	προνοούντων pronooúntōn
Dative	προνοοῦντῐ pronooûntĭ	προνοούσῃ pronooúsēi	προνοοῦντῐ pronooûntĭ	προνοούντοιν pronooúntoin	προνοούσαιν pronooúsain	προνοούντοιν pronooúntoin	προνοοῦσῐ / προνοοῦσῐν pronooûsĭ(n)	προνοούσαις pronooúsais	προνοοῦσῐ / προνοοῦσῐν pronooûsĭ(n)
Accusative	προνοοῦντᾰ pronooûntă	προνοοῦσᾰν pronooûsăn	προνοοῦν pronooûn	προνοοῦντε pronooûnte	προνοούσᾱ pronooúsā	προνοοῦντε pronooûnte	προνοοῦντᾰς pronooûntăs	προνοούσᾱς pronooúsās	προνοοῦντᾰ pronooûntă
Vocative	προνοῶν pronoôn	προνοοῦσᾰ pronooûsă	προνοοῦν pronooûn	προνοοῦντε pronooûnte	προνοούσᾱ pronooúsā	προνοοῦντε pronooûnte	προνοοῦντες pronooûntes	προνοοῦσαι pronooûsai	προνοοῦντᾰ pronooûntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	προνοούντως pronooúntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.