προσιών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.si.ɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.siˈon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.siˈon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.siˈon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.siˈon/

Participle

προσῐών • (prosĭṓn) m (feminine προσῐοῦσᾰ, neuter προσῐόν); first/third declension

present active participle of πρόσειμι (próseimi)

Declension

First and third declension of προσῐών; προσῐοῦσᾰ; προσῐόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	προσῐών prosĭṓn	προσῐοῦσᾰ prosĭoûsă	προσῐόν prosĭón	προσῐόντε prosĭónte	προσῐούσᾱ prosĭoúsā	προσῐόντε prosĭónte	προσῐόντες prosĭóntes	προσῐοῦσαι prosĭoûsai	προσῐόντᾰ prosĭóntă
Genitive	προσῐόντος prosĭóntos	προσῐούσης prosĭoúsēs	προσῐόντος prosĭóntos	προσῐόντοιν prosĭóntoin	προσῐούσαιν prosĭoúsain	προσῐόντοιν prosĭóntoin	προσῐόντων prosĭóntōn	προσῐουσῶν prosĭousôn	προσῐόντων prosĭóntōn
Dative	προσῐόντῐ prosĭóntĭ	προσῐούσῃ prosĭoúsēi	προσῐόντῐ prosĭóntĭ	προσῐόντοιν prosĭóntoin	προσῐούσαιν prosĭoúsain	προσῐόντοιν prosĭóntoin	προσῐοῦσῐ / προσῐοῦσῐν prosĭoûsĭ(n)	προσῐούσαις prosĭoúsais	προσῐοῦσῐ / προσῐοῦσῐν prosĭoûsĭ(n)
Accusative	προσῐόντᾰ prosĭóntă	προσῐοῦσᾰν prosĭoûsăn	προσῐόν prosĭón	προσῐόντε prosĭónte	προσῐούσᾱ prosĭoúsā	προσῐόντε prosĭónte	προσῐόντᾰς prosĭóntăs	προσῐούσᾱς prosĭoúsās	προσῐόντᾰ prosĭóntă
Vocative	προσῐών prosĭṓn	προσῐοῦσᾰ prosĭoûsă	προσῐόν prosĭón	προσῐόντε prosĭónte	προσῐούσᾱ prosĭoúsā	προσῐόντε prosĭónte	προσῐόντες prosĭóntes	προσῐοῦσαι prosĭoûsai	προσῐόντᾰ prosĭóntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	προσῐόντως prosĭóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.