προχωρέω

Ancient Greek

Etymology

προ- (pro-) +‎ χωρέω (khōréō)

Pronunciation

 

Verb

προχωρέω • (prokhōréō)

  1. to advance, proceed, progress
  2. to prosper, succeed

Conjugation

   Present: προχωρέω, προχωρέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προχωρέω προχωρέεις προχωρέει προχωρέετον προχωρέετον προχωρέομεν προχωρέετε προχωρέουσῐ(ν)
subjunctive προχωρέω προχωρέῃς προχωρέῃ προχωρέητον προχωρέητον προχωρέωμεν προχωρέητε προχωρέωσῐ(ν)
optative προχωρέοιμῐ προχωρέοις προχωρέοι προχωρέοιτον προχωρεοίτην προχωρέοιμεν προχωρέοιτε προχωρέοιεν
imperative   προχώρεε προχωρεέτω προχωρέετον προχωρεέτων   προχωρέετε προχωρεόντων
middle/
passive 		indicative προχωρέομαι προχωρέῃ,
προχωρέει 		προχωρέεται προχωρέεσθον προχωρέεσθον προχωρεόμεθᾰ προχωρέεσθε προχωρέονται
subjunctive προχωρέωμαι προχωρέῃ προχωρέηται προχωρέησθον προχωρέησθον προχωρεώμεθᾰ προχωρέησθε προχωρέωνται
optative προχωρεοίμην προχωρέοιο προχωρέοιτο προχωρέοισθον προχωρεοίσθην προχωρεοίμεθᾰ προχωρέοισθε προχωρέοιντο
imperative   προχωρέου προχωρεέσθω προχωρέεσθον προχωρεέσθων   προχωρέεσθε προχωρεέσθων
active middle/passive
infinitive προχωρέειν προχωρέεσθαι
participle m προχωρέων προχωρεόμενος
f προχωρέουσᾰ προχωρεομένη
n προχωρέον προχωρεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: προχωρῶ, προχωροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προχωρῶ προχωρεῖς προχωρεῖ προχωρεῖτον προχωρεῖτον προχωροῦμεν προχωρεῖτε προχωροῦσῐ(ν)
subjunctive προχωρῶ προχωρῇς προχωρῇ προχωρῆτον προχωρῆτον προχωρῶμεν προχωρῆτε προχωρῶσῐ(ν)
optative προχωροίην,
προχωροῖμῐ 		προχωροίης,
προχωροῖς 		προχωροίη,
προχωροῖ 		προχωροῖτον,
προχωροίητον 		προχωροίτην,
προχωροιήτην 		προχωροῖμεν,
προχωροίημεν 		προχωροῖτε,
προχωροίητε 		προχωροῖεν,
προχωροίησᾰν
imperative   προχώρει προχωρείτω προχωρεῖτον προχωρείτων   προχωρεῖτε προχωρούντων
middle/
passive 		indicative προχωροῦμαι προχωρεῖ,
προχωρῇ 		προχωρεῖται προχωρεῖσθον προχωρεῖσθον προχωρούμεθᾰ προχωρεῖσθε προχωροῦνται
subjunctive προχωρῶμαι προχωρῇ προχωρῆται προχωρῆσθον προχωρῆσθον προχωρώμεθᾰ προχωρῆσθε προχωρῶνται
optative προχωροίμην προχωροῖο προχωροῖτο προχωροῖσθον προχωροίσθην προχωροίμεθᾰ προχωροῖσθε προχωροῖντο
imperative   προχωροῦ προχωρείσθω προχωρεῖσθον προχωρείσθων   προχωρεῖσθε προχωρείσθων
active middle/passive
infinitive προχωρεῖν προχωρεῖσθαι
participle m προχωρῶν προχωρούμενος
f προχωροῦσᾰ προχωρουμένη
n προχωροῦν προχωρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προεχώρεον, προεχωρεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προεχώρεον προεχώρεες προεχώρεε(ν) προεχωρέετον προεχωρεέτην προεχωρέομεν προεχωρέετε προεχώρεον
middle/
passive 		indicative προεχωρεόμην προεχωρέου προεχωρέετο προεχωρέεσθον προεχωρεέσθην προεχωρεόμεθᾰ προεχωρέεσθε προεχωρέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προεχώρουν, προεχωρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προεχώρουν προεχώρεις προεχώρει προεχωρεῖτον προεχωρείτην προεχωροῦμεν προεχωρεῖτε προεχώρουν
middle/
passive 		indicative προεχωρούμην προεχωροῦ προεχωρεῖτο προεχωρεῖσθον προεχωρείσθην προεχωρούμεθᾰ προεχωρεῖσθε προεχωροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: προχωρήσω, προχωρήσομαι, προχωρηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προχωρήσω προχωρήσεις προχωρήσει προχωρήσετον προχωρήσετον προχωρήσομεν προχωρήσετε προχωρήσουσῐ(ν)
optative προχωρήσοιμῐ προχωρήσοις προχωρήσοι προχωρήσοιτον προχωρησοίτην προχωρήσοιμεν προχωρήσοιτε προχωρήσοιεν
middle indicative προχωρήσομαι προχωρήσῃ,
προχωρήσει 		προχωρήσεται προχωρήσεσθον προχωρήσεσθον προχωρησόμεθᾰ προχωρήσεσθε προχωρήσονται
optative προχωρησοίμην προχωρήσοιο προχωρήσοιτο προχωρήσοισθον προχωρησοίσθην προχωρησοίμεθᾰ προχωρήσοισθε προχωρήσοιντο
passive indicative προχωρηθήσομαι προχωρηθήσῃ προχωρηθήσεται προχωρηθήσεσθον προχωρηθήσεσθον προχωρηθησόμεθᾰ προχωρηθήσεσθε προχωρηθήσονται
optative προχωρηθησοίμην προχωρηθήσοιο προχωρηθήσοιτο προχωρηθήσοισθον προχωρηθησοίσθην προχωρηθησοίμεθᾰ προχωρηθήσοισθε προχωρηθήσοιντο
active middle passive
infinitive προχωρήσειν προχωρήσεσθαι προχωρηθήσεσθαι
participle m προχωρήσων προχωρησόμενος προχωρηθησόμενος
f προχωρήσουσᾰ προχωρησομένη προχωρηθησομένη
n προχωρῆσον προχωρησόμενον προχωρηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προεχώρησᾰ, προεχωρησᾰ́μην, προεχωρήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προεχώρησᾰ προεχώρησᾰς προεχώρησε(ν) προεχωρήσᾰτον προεχωρησᾰ́την προεχωρήσᾰμεν προεχωρήσᾰτε προεχώρησᾰν
subjunctive προχωρήσω προχωρήσῃς προχωρήσῃ προχωρήσητον προχωρήσητον προχωρήσωμεν προχωρήσητε προχωρήσωσῐ(ν)
optative προχωρήσαιμῐ προχωρήσειᾰς,
προχωρήσαις 		προχωρήσειε(ν),
προχωρήσαι 		προχωρήσαιτον προχωρησαίτην προχωρήσαιμεν προχωρήσαιτε προχωρήσειᾰν,
προχωρήσαιεν
imperative   προχώρησον προχωρησᾰ́τω προχωρήσᾰτον προχωρησᾰ́των   προχωρήσᾰτε προχωρησᾰ́ντων
middle indicative προεχωρησᾰ́μην προεχωρήσω προεχωρήσᾰτο προεχωρήσᾰσθον προεχωρησᾰ́σθην προεχωρησᾰ́μεθᾰ προεχωρήσᾰσθε προεχωρήσᾰντο
subjunctive προχωρήσωμαι προχωρήσῃ προχωρήσηται προχωρήσησθον προχωρήσησθον προχωρησώμεθᾰ προχωρήσησθε προχωρήσωνται
optative προχωρησαίμην προχωρήσαιο προχωρήσαιτο προχωρήσαισθον προχωρησαίσθην προχωρησαίμεθᾰ προχωρήσαισθε προχωρήσαιντο
imperative   προχώρησαι προχωρησᾰ́σθω προχωρήσᾰσθον προχωρησᾰ́σθων   προχωρήσᾰσθε προχωρησᾰ́σθων
passive indicative προεχωρήθην προεχωρήθης προεχωρήθη προεχωρήθητον προεχωρηθήτην προεχωρήθημεν προεχωρήθητε προεχωρήθησᾰν
subjunctive προχωρηθῶ προχωρηθῇς προχωρηθῇ προχωρηθῆτον προχωρηθῆτον προχωρηθῶμεν προχωρηθῆτε προχωρηθῶσῐ(ν)
optative προχωρηθείην προχωρηθείης προχωρηθείη προχωρηθεῖτον,
προχωρηθείητον 		προχωρηθείτην,
προχωρηθειήτην 		προχωρηθεῖμεν,
προχωρηθείημεν 		προχωρηθεῖτε,
προχωρηθείητε 		προχωρηθεῖεν,
προχωρηθείησᾰν
imperative   προχωρήθητῐ προχωρηθήτω προχωρήθητον προχωρηθήτων   προχωρήθητε προχωρηθέντων
active middle passive
infinitive προχωρῆσαι προχωρήσᾰσθαι προχωρηθῆναι
participle m προχωρήσᾱς προχωρησᾰ́μενος προχωρηθείς
f προχωρήσᾱσᾰ προχωρησᾰμένη προχωρηθεῖσᾰ
n προχωρῆσᾰν προχωρησᾰ́μενον προχωρηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: προκεχώρηκᾰ, προκεχώρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προκεχώρηκᾰ προκεχώρηκᾰς προκεχώρηκε(ν) προκεχωρήκᾰτον προκεχωρήκᾰτον προκεχωρήκᾰμεν προκεχωρήκᾰτε προκεχωρήκᾱσῐ(ν)
subjunctive προκεχωρήκω προκεχωρήκῃς προκεχωρήκῃ προκεχωρήκητον προκεχωρήκητον προκεχωρήκωμεν προκεχωρήκητε προκεχωρήκωσῐ(ν)
optative προκεχωρήκοιμῐ,
προκεχωρηκοίην 		προκεχωρήκοις,
προκεχωρηκοίης 		προκεχωρήκοι,
προκεχωρηκοίη 		προκεχωρήκοιτον προκεχωρηκοίτην προκεχωρήκοιμεν προκεχωρήκοιτε προκεχωρήκοιεν
imperative   προκεχώρηκε προκεχωρηκέτω προκεχωρήκετον προκεχωρηκέτων   προκεχωρήκετε προκεχωρηκόντων
middle/
passive 		indicative προκεχώρημαι προκεχώρησαι προκεχώρηται προκεχώρησθον προκεχώρησθον προκεχωρήμεθᾰ προκεχώρησθε προκεχώρηνται
subjunctive προκεχωρημένος ὦ προκεχωρημένος ᾖς προκεχωρημένος ᾖ προκεχωρημένω ἦτον προκεχωρημένω ἦτον προκεχωρημένοι ὦμεν προκεχωρημένοι ἦτε προκεχωρημένοι ὦσῐ(ν)
optative προκεχωρημένος εἴην προκεχωρημένος εἴης προκεχωρημένος εἴη προκεχωρημένω εἴητον/εἶτον προκεχωρημένω εἰήτην/εἴτην προκεχωρημένοι εἴημεν/εἶμεν προκεχωρημένοι εἴητε/εἶτε προκεχωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   προκεχώρησο προκεχωρήσθω προκεχώρησθον προκεχωρήσθων   προκεχώρησθε προκεχωρήσθων
active middle/passive
infinitive προκεχωρηκέναι προκεχωρῆσθαι
participle m προκεχωρηκώς προκεχωρημένος
f προκεχωρηκυῖᾰ προκεχωρημένη
n προκεχωρηκός προκεχωρημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: προεκεχωρήκειν, προεκεχωρήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προεκεχωρήκειν,
προεκεχωρήκη 		προεκεχωρήκεις,
προεκεχωρήκης 		προεκεχωρήκει(ν) προεκεχωρήκετον προεκεχωρηκέτην προεκεχωρήκεμεν προεκεχωρήκετε προεκεχωρήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative προεκεχωρήμην προεκεχώρησο προεκεχώρητο προεκεχώρησθον προεκεχωρήσθην προεκεχωρήμεθᾰ προεκεχώρησθε προεκεχώρηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

With contracted augment vowel:

   Imperfect: προυχώρεον, προυχωρεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυχώρεον προυχώρεες προυχώρεε(ν) προυχωρέετον προυχωρεέτην προυχωρέομεν προυχωρέετε προυχώρεον
middle/
passive 		indicative προυχωρεόμην προυχωρέου προυχωρέετο προυχωρέεσθον προυχωρεέσθην προυχωρεόμεθᾰ προυχωρέεσθε προυχωρέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: προυχώρουν, προυχωρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυχώρουν προυχώρεις προυχώρει προυχωρεῖτον προυχωρείτην προυχωροῦμεν προυχωρεῖτε προυχώρουν
middle/
passive 		indicative προυχωρούμην προυχωροῦ προυχωρεῖτο προυχωρεῖσθον προυχωρείσθην προυχωρούμεθᾰ προυχωρεῖσθε προυχωροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: προυχώρησᾰ, προυχωρησᾰ́μην, προυχωρήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυχώρησᾰ προυχώρησᾰς προυχώρησε(ν) προυχωρήσᾰτον προυχωρησᾰ́την προυχωρήσᾰμεν προυχωρήσᾰτε προυχώρησᾰν
subjunctive προχωρήσω προχωρήσῃς προχωρήσῃ προχωρήσητον προχωρήσητον προχωρήσωμεν προχωρήσητε προχωρήσωσῐ(ν)
optative προχωρήσαιμῐ προχωρήσειᾰς,
προχωρήσαις 		προχωρήσειε(ν),
προχωρήσαι 		προχωρήσαιτον προχωρησαίτην προχωρήσαιμεν προχωρήσαιτε προχωρήσειᾰν,
προχωρήσαιεν
imperative   προχώρησον προχωρησᾰ́τω προχωρήσᾰτον προχωρησᾰ́των   προχωρήσᾰτε προχωρησᾰ́ντων
middle indicative προυχωρησᾰ́μην προυχωρήσω προυχωρήσᾰτο προυχωρήσᾰσθον προυχωρησᾰ́σθην προυχωρησᾰ́μεθᾰ προυχωρήσᾰσθε προυχωρήσᾰντο
subjunctive προχωρήσωμαι προχωρήσῃ προχωρήσηται προχωρήσησθον προχωρήσησθον προχωρησώμεθᾰ προχωρήσησθε προχωρήσωνται
optative προχωρησαίμην προχωρήσαιο προχωρήσαιτο προχωρήσαισθον προχωρησαίσθην προχωρησαίμεθᾰ προχωρήσαισθε προχωρήσαιντο
imperative   προχώρησαι προχωρησᾰ́σθω προχωρήσᾰσθον προχωρησᾰ́σθων   προχωρήσᾰσθε προχωρησᾰ́σθων
passive indicative προυχωρήθην προυχωρήθης προυχωρήθη προυχωρήθητον προυχωρηθήτην προυχωρήθημεν προυχωρήθητε προυχωρήθησᾰν
subjunctive προχωρηθῶ προχωρηθῇς προχωρηθῇ προχωρηθῆτον προχωρηθῆτον προχωρηθῶμεν προχωρηθῆτε προχωρηθῶσῐ(ν)
optative προχωρηθείην προχωρηθείης προχωρηθείη προχωρηθεῖτον,
προχωρηθείητον 		προχωρηθείτην,
προχωρηθειήτην 		προχωρηθεῖμεν,
προχωρηθείημεν 		προχωρηθεῖτε,
προχωρηθείητε 		προχωρηθεῖεν,
προχωρηθείησᾰν
imperative   προχωρήθητῐ προχωρηθήτω προχωρήθητον προχωρηθήτων   προχωρήθητε προχωρηθέντων
active middle passive
infinitive προχωρῆσαι προχωρήσᾰσθαι προχωρηθῆναι
participle m προχωρήσᾱς προχωρησᾰ́μενος προχωρηθείς
f προχωρήσᾱσᾰ προχωρησᾰμένη προχωρηθεῖσᾰ
n προχωρῆσᾰν προχωρησᾰ́μενον προχωρηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: προυκεχωρήκειν, προυκεχωρήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative προυκεχωρήκειν,
προυκεχωρήκη 		προυκεχωρήκεις,
προυκεχωρήκης 		προυκεχωρήκει(ν) προυκεχωρήκετον προυκεχωρηκέτην προυκεχωρήκεμεν προυκεχωρήκετε προυκεχωρήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative προυκεχωρήμην προυκεχώρησο προυκεχώρητο προυκεχώρησθον προυκεχωρήσθην προυκεχωρήμεθᾰ προυκεχώρησθε προυκεχώρηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.