χωρέω

Ancient Greek

Etymology

From χῶρος (khôros, “place”) +‎ -έω (-éō).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰɔː.ré.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰoˈre.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /xoˈre.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xoˈre.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xoˈre.o/

Verb

χωρέω • (khōréō)

(intransitive) to withdraw; to give way to [with dative ‘someone’], make room, vacate
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.724
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.244
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.533
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.406
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.655
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.629
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.324
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.101
(intransitive, after Homer) to go forward, advance
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.2.28
(transitive) to have room for, contain

Usage notes

In Attic the middle form is usually used for the future.

Conjugation

Present: χωρέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χωρέω	χωρέεις	χωρέει	χωρέετον	χωρέετον	χωρέομεν	χωρέετε	χωρέουσῐ(ν)
	subjunctive	χωρέω	χωρέῃς	χωρέῃ	χωρέητον	χωρέητον	χωρέωμεν	χωρέητε	χωρέωσῐ(ν)
	optative	χωρέοιμῐ	χωρέοις	χωρέοι	χωρέοιτον	χωρεοίτην	χωρέοιμεν	χωρέοιτε	χωρέοιεν
	imperative		χώρεε	χωρεέτω	χωρέετον	χωρεέτων		χωρέετε	χωρεόντων
		active
infinitive		χωρέειν
participle	m	χωρέων
	f	χωρέουσᾰ
	n	χωρέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: χωρῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χωρῶ	χωρεῖς	χωρεῖ	χωρεῖτον	χωρεῖτον	χωροῦμεν	χωρεῖτε	χωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	χωρῶ	χωρῇς	χωρῇ	χωρῆτον	χωρῆτον	χωρῶμεν	χωρῆτε	χωρῶσῐ(ν)
	optative	χωροίην / χωροῖμῐ	χωροίης / χωροῖς	χωροίη / χωροῖ	χωροῖτον / χωροίητον	χωροίτην / χωροιήτην	χωροῖμεν / χωροίημεν	χωροῖτε / χωροίητε	χωροῖεν / χωροίησᾰν
	imperative		χώρει	χωρείτω	χωρεῖτον	χωρείτων		χωρεῖτε	χωρούντων
		active
infinitive		χωρεῖν
participle	m	χωρῶν
	f	χωροῦσᾰ
	n	χωροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐχώρεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχώρεον	ἐχώρεες	ἐχώρεε(ν)	ἐχωρέετον	ἐχωρεέτην	ἐχωρέομεν	ἐχωρέετε	ἐχώρεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐχώρουν (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχώρουν	ἐχώρεις	ἐχώρει	ἐχωρεῖτον	ἐχωρείτην	ἐχωροῦμεν	ἐχωρεῖτε	ἐχώρουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: χωρήσω, χωρήσομαι, χωρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χωρήσω	χωρήσεις	χωρήσει	χωρήσετον	χωρήσετον	χωρήσομεν	χωρήσετε	χωρήσουσῐ(ν)
active	optative	χωρήσοιμῐ	χωρήσοις	χωρήσοι	χωρήσοιτον	χωρησοίτην	χωρήσοιμεν	χωρήσοιτε	χωρήσοιεν
middle	indicative	χωρήσομαι	χωρήσῃ / χωρήσει	χωρήσεται	χωρήσεσθον	χωρήσεσθον	χωρησόμεθᾰ	χωρήσεσθε	χωρήσονται
middle	optative	χωρησοίμην	χωρήσοιο	χωρήσοιτο	χωρήσοισθον	χωρησοίσθην	χωρησοίμεθᾰ	χωρήσοισθε	χωρήσοιντο
passive	indicative	χωρηθήσομαι	χωρηθήσῃ	χωρηθήσεται	χωρηθήσεσθον	χωρηθήσεσθον	χωρηθησόμεθᾰ	χωρηθήσεσθε	χωρηθήσονται
passive	optative	χωρηθησοίμην	χωρηθήσοιο	χωρηθήσοιτο	χωρηθήσοισθον	χωρηθησοίσθην	χωρηθησοίμεθᾰ	χωρηθήσοισθε	χωρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χωρήσειν			χωρήσεσθαι		χωρηθήσεσθαι
participle	m	χωρήσων			χωρησόμενος		χωρηθησόμενος
	f	χωρήσουσᾰ			χωρησομένη		χωρηθησομένη
	n	χωρῆσον			χωρησόμενον		χωρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐχώρησᾰ, ἐχωρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχώρησᾰ	ἐχώρησᾰς	ἐχώρησε(ν)	ἐχωρήσᾰτον	ἐχωρησᾰ́την	ἐχωρήσᾰμεν	ἐχωρήσᾰτε	ἐχώρησᾰν
	subjunctive	χωρήσω	χωρήσῃς	χωρήσῃ	χωρήσητον	χωρήσητον	χωρήσωμεν	χωρήσητε	χωρήσωσῐ(ν)
	optative	χωρήσαιμῐ	χωρήσειᾰς / χωρήσαις	χωρήσειε(ν) / χωρήσαι	χωρήσαιτον	χωρησαίτην	χωρήσαιμεν	χωρήσαιτε	χωρήσειᾰν / χωρήσαιεν
	imperative		χώρησον	χωρησᾰ́τω	χωρήσᾰτον	χωρησᾰ́των		χωρήσᾰτε	χωρησᾰ́ντων
passive	indicative	ἐχωρήθην	ἐχωρήθης	ἐχωρήθη	ἐχωρήθητον	ἐχωρηθήτην	ἐχωρήθημεν	ἐχωρήθητε	ἐχωρήθησᾰν
	subjunctive	χωρηθῶ	χωρηθῇς	χωρηθῇ	χωρηθῆτον	χωρηθῆτον	χωρηθῶμεν	χωρηθῆτε	χωρηθῶσῐ(ν)
	optative	χωρηθείην	χωρηθείης	χωρηθείη	χωρηθεῖτον / χωρηθείητον	χωρηθείτην / χωρηθειήτην	χωρηθεῖμεν / χωρηθείημεν	χωρηθεῖτε / χωρηθείητε	χωρηθεῖεν / χωρηθείησᾰν
	imperative		χωρήθητῐ	χωρηθήτω	χωρήθητον	χωρηθήτων		χωρήθητε	χωρηθέντων
		active					passive
infinitive		χωρῆσαι					χωρηθῆναι
participle	m	χωρήσᾱς					χωρηθείς
	f	χωρήσᾱσᾰ					χωρηθεῖσᾰ
	n	χωρῆσᾰν					χωρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: χώρησᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χώρησᾰ	χώρησᾰς	χώρησε(ν)	χωρήσᾰτον	χωρησᾰ́την	χωρήσᾰμεν	χωρήσᾰτε	χώρησᾰν
	subjunctive	χωρήσω, χωρήσωμῐ	χωρήσῃς, χωρήσῃσθᾰ	χωρήσῃ, χωρήσῃσῐ	χωρήσητον	χωρήσητον	χωρήσωμεν	χωρήσητε	χωρήσωσῐ(ν)
	optative	χωρήσαιμῐ	χωρήσαις, χωρήσαισθᾰ, χωρήσειᾰς	χωρήσειε(ν) / χωρήσαι	χωρησεῖτον	χωρησείτην	χωρησεῖμεν	χωρησεῖτε	χωρησεῖεν
	imperative		χώρησον	χωρησᾰ́τω	χωρήσᾰτον	χωρησᾰ́των		χωρήσᾰτε	χωρησᾰ́ντων
		active
infinitive		χωρῆσαι / χωρησᾰ́μεν / χωρησᾰμέναι
participle	m	χωρήσᾱς
	f	χωρήσᾱσᾰ
	n	χωρῆσᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεχώρηκᾰ, κεχώρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχώρηκᾰ	κεχώρηκᾰς	κεχώρηκε(ν)	κεχωρήκᾰτον	κεχωρήκᾰτον	κεχωρήκᾰμεν	κεχωρήκᾰτε	κεχωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχωρήκω	κεχωρήκῃς	κεχωρήκῃ	κεχωρήκητον	κεχωρήκητον	κεχωρήκωμεν	κεχωρήκητε	κεχωρήκωσῐ(ν)
	optative	κεχωρήκοιμῐ / κεχωρηκοίην	κεχωρήκοις / κεχωρηκοίης	κεχωρήκοι / κεχωρηκοίη	κεχωρήκοιτον	κεχωρηκοίτην	κεχωρήκοιμεν	κεχωρήκοιτε	κεχωρήκοιεν
	imperative		κεχώρηκε	κεχωρηκέτω	κεχωρήκετον	κεχωρηκέτων		κεχωρήκετε	κεχωρηκόντων
middle/ passive	indicative	κεχώρημαι	κεχώρησαι	κεχώρηται	κεχώρησθον	κεχώρησθον	κεχωρήμεθᾰ	κεχώρησθε	κεχώρηνται
	subjunctive	κεχωρημένος ὦ	κεχωρημένος ᾖς	κεχωρημένος ᾖ	κεχωρημένω ἦτον	κεχωρημένω ἦτον	κεχωρημένοι ὦμεν	κεχωρημένοι ἦτε	κεχωρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχωρημένος εἴην	κεχωρημένος εἴης	κεχωρημένος εἴη	κεχωρημένω εἴητον / εἶτον	κεχωρημένω εἰήτην / εἴτην	κεχωρημένοι εἴημεν / εἶμεν	κεχωρημένοι εἴητε / εἶτε	κεχωρημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		κεχώρησο	κεχωρήσθω	κεχώρησθον	κεχωρήσθων		κεχώρησθε	κεχωρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχωρηκέναι				κεχωρῆσθαι
participle	m	κεχωρηκώς				κεχωρημένος
	f	κεχωρηκυῖᾰ				κεχωρημένη
	n	κεχωρηκός				κεχωρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀποχωρέω (apokhōréō)
προσχωρέω (proskhōréō)
προχωρέω (prokhōréō)
συγχωρέω (sunkhōréō)
ὑποχωρέω (hupokhōréō)

Descendants

Greek: χωράω (choráo)
Mariupol Greek: хуру́ (xurú)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “χώρα”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1654-5