πρόδομος

Ancient Greek

προ- (pro-) +‎ δόμος (dómos)

πρόδομος • (pródomos) m (genitive προδόμου); second declension

Second declension of ὁ πρόδομος; τοῦ προδόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρόδομος ho pródomos	τὼ προδόμω tṑ prodómō	οἱ πρόδομοι hoi pródomoi
Genitive	τοῦ προδόμου toû prodómou	τοῖν προδόμοιν toîn prodómoin	τῶν προδόμων tôn prodómōn
Dative	τῷ προδόμῳ tōî prodómōi	τοῖν προδόμοιν toîn prodómoin	τοῖς προδόμοις toîs prodómois
Accusative	τὸν πρόδομον tòn pródomon	τὼ προδόμω tṑ prodómō	τοὺς προδόμους toùs prodómous
Vocative	πρόδομε pródome	προδόμω prodómō	πρόδομοι pródomoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

πρόδομος • (pródomos) m or f (neuter πρόδομον); second declension

Second declension of πρόδομος; πρόδομον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πρόδομος pródomos	πρόδομον pródomon	προδόμω prodómō	προδόμω prodómō	πρόδομοι pródomoi	πρόδομᾰ pródomă
Genitive	προδόμου prodómou	προδόμου prodómou	προδόμοιν prodómoin	προδόμοιν prodómoin	προδόμων prodómōn	προδόμων prodómōn
Dative	προδόμῳ prodómōi	προδόμῳ prodómōi	προδόμοιν prodómoin	προδόμοιν prodómoin	προδόμοις prodómois	προδόμοις prodómois
Accusative	πρόδομον pródomon	πρόδομον pródomon	προδόμω prodómō	προδόμω prodómō	προδόμους prodómous	πρόδομᾰ pródomă
Vocative	πρόδομε pródome	πρόδομον pródomon	προδόμω prodómō	προδόμω prodómō	πρόδομοι pródomoi	πρόδομᾰ pródomă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	προδόμως prodómōs		προδομώτερος prodomṓteros		προδομώτᾰτος prodomṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.