σεβαστοκράτωρ

Ancient Greek

From σεβαστός (sebastós, “venerable, reverend, august”) +‎ κράτος (krátos, “ruler”) +‎ -τωρ (-tōr).

σεβαστοκράτωρ • (sebastokrátōr) m (genitive σεβαστοκράτορος); third declension

(Byzantine) august ruler, a senior court title (mostly restricted to those of imperial descent) in the late Byzantine empire and some bordering states

Third declension of ὁ σεβαστοκράτωρ; τοῦ σεβαστοκράτορος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σεβαστοκράτωρ ho sebastokrátōr	τὼ σεβαστοκράτορε tṑ sebastokrátore	οἱ σεβαστοκράτορες hoi sebastokrátores
Genitive	τοῦ σεβαστοκράτορος toû sebastokrátoros	τοῖν σεβαστοκρατόροιν toîn sebastokratóroin	τῶν σεβαστοκρατόρων tôn sebastokratórōn
Dative	τῷ σεβαστοκράτορῐ tōî sebastokrátorĭ	τοῖν σεβαστοκρατόροιν toîn sebastokratóroin	τοῖς σεβαστοκράτορσῐ / σεβαστοκράτορσῐν toîs sebastokrátorsĭ(n)
Accusative	τὸν σεβαστοκράτορᾰ tòn sebastokrátoră	τὼ σεβαστοκράτορε tṑ sebastokrátore	τοὺς σεβαστοκράτορᾰς toùs sebastokrátorăs
Vocative	σεβαστοκράτορ sebastokrátor	σεβαστοκράτορε sebastokrátore	σεβαστοκράτορες sebastokrátores
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.