σεμνολογία
Ancient Greek
Etymology
From σεμνός (semnós, “solemn, pompous”) + -λογῐ́ᾱ (-logĭ́ā).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /sem.no.lo.ɡí.aː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /sem.no.loˈɡi.a/
- (4th CE Koine) IPA(key): /sem.no.loˈʝi.a/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /sem.no.loˈʝi.a/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sem.no.loˈʝi.a/
Noun
σεμνολογῐ́ᾱ • (semnologĭ́ā) f (genitive σεμνολογῐ́ᾱς); first declension
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σεμνολογῐ́ᾱ hē semnologĭ́ā |
τὼ σεμνολογῐ́ᾱ tṑ semnologĭ́ā |
αἱ σεμνολογῐ́αι hai semnologĭ́ai | ||||||||||
| Genitive | τῆς σεμνολογῐ́ᾱς tês semnologĭ́ās |
τοῖν σεμνολογῐ́αιν toîn semnologĭ́ain |
τῶν σεμνολογῐῶν tôn semnologĭôn | ||||||||||
| Dative | τῇ σεμνολογῐ́ᾳ tēî semnologĭ́āi |
τοῖν σεμνολογῐ́αιν toîn semnologĭ́ain |
ταῖς σεμνολογῐ́αις taîs semnologĭ́ais | ||||||||||
| Accusative | τὴν σεμνολογῐ́ᾱν tḕn semnologĭ́ān |
τὼ σεμνολογῐ́ᾱ tṑ semnologĭ́ā |
τᾱ̀ς σεμνολογῐ́ᾱς tā̀s semnologĭ́ās | ||||||||||
| Vocative | σεμνολογῐ́ᾱ semnologĭ́ā |
σεμνολογῐ́ᾱ semnologĭ́ā |
σεμνολογῐ́αι semnologĭ́ai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “σεμνολογία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- σεμνολογία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette