σεύτελον

Pontic Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek σεῦτλον (seûtlon), the Attic form of τεῦτλον (teûtlon).

Noun

σεύτελον (séftelon) n (plural σεύτελα)

  1. chard (Beta vulgaris subsp. vulgaris)

Derived terms

  • σευτελένο̤ς (seftelénös)
  • σευτελέσ̌’ (sefteléš’)
  • σευτέλης (seftélis)
  • σευτελίτζα (seftelítza)
  • σευτελόπον (seftelópon)
  • σεύτελος (séftelos)
  • σευτελόσπορον (seftelósporon)
  • σευτελωσύνα̤ (seftelosýnä)
  • σευτελωτός (seftelotós)
  • σευτελορρίζ’ (seftelorríz’)

Descendants

  • → Turkish: seftila — Rize

References

  • Koúsis, Elefthérios T. (1928) “σεύτελον”, in “Λεξιλόγιον φυτολογικόν Τραπεζούντος”, in Αρχείον Πόντου‎[1] (in Greek), volume 1, Athens, page 116 of 97–120
  • Papadópoulos, Ánthimos (1961) “σεύτελον”, in Ιστορικόν λεξικόν της ποντικής διαλέκτου [An historical dictionary of the Pontic dialect] (Παράρτημα περιοδικού «Αρχείον Πόντου»; 3), volume II, Athens: Myrtidis
  • Oeconomides, D. E. (1908) Lautlehre des Pontischen (in German), Leipzig: A. Deichert'sche Verlagsbuchhandlung Nachf., page 53
  • Ioannídis, Sávvas (1870) Ιστορία και στατιστική Τραπεζούντος και της περί ταύτην χώρας ως και τα περί της ενταύθα ελληνικής γλώσσης (in Greek), Constantinople: Τυπογρ. Ι. Α. Βρετού, page κθʹ
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.