σημέα

Ancient Greek

Pronunciation

 

Noun

σημέᾱ • (sēméā) f (genitive σημέᾱς); first declension

  1. alternative form of σημείᾱ (sēmeíā)

Declension

First declension of ἡ σημέᾱ; τῆς σημέᾱς (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ σημέᾱ
hē sēméā 		τὼ σημέᾱ
tṑ sēméā 		αἱ σημέαι
hai sēméai
Genitive τῆς σημέᾱς
tês sēméās 		τοῖν σημέαιν
toîn sēméain 		τῶν σημεῶν
tôn sēmeôn
Dative τῇ σημέᾳ
tēî sēméāi 		τοῖν σημέαιν
toîn sēméain 		ταῖς σημέαις
taîs sēméais
Accusative τὴν σημέᾱν
tḕn sēméān 		τὼ σημέᾱ
tṑ sēméā 		τᾱ̀ς σημέᾱς
tā̀s sēméās
Vocative σημέᾱ
sēméā 		σημέᾱ
sēméā 		σημέαι
sēméai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.