σκεπτέος

Ancient Greek

Etymology

σκέπτομαι (sképtomai, “to consider”) +‎ -τέος (-téos, verbal adjective suffix)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skep.té.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skepˈte.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /scepˈte.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /scepˈte.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /scepˈte.os/

Adjective

σκεπτέος • (skeptéos) m (feminine σκεπτέᾱ, neuter σκεπτέον); first/second declension

something that must be considered, noteworthy
someone who must consider

Declension

First and second declension of σκεπτέος; σκεπτέᾱ; σκεπτέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σκεπτέος skeptéos	σκεπτέᾱ skeptéā	σκεπτέον skeptéon	σκεπτέω skeptéō	σκεπτέᾱ skeptéā	σκεπτέω skeptéō	σκεπτέοι skeptéoi	σκεπτέαι skeptéai	σκεπτέᾰ skeptéă
Genitive	σκεπτέου skeptéou	σκεπτέᾱς skeptéās	σκεπτέου skeptéou	σκεπτέοιν skeptéoin	σκεπτέαιν skeptéain	σκεπτέοιν skeptéoin	σκεπτέων skeptéōn	σκεπτέων skeptéōn	σκεπτέων skeptéōn
Dative	σκεπτέῳ skeptéōi	σκεπτέᾳ skeptéāi	σκεπτέῳ skeptéōi	σκεπτέοιν skeptéoin	σκεπτέαιν skeptéain	σκεπτέοιν skeptéoin	σκεπτέοις skeptéois	σκεπτέαις skeptéais	σκεπτέοις skeptéois
Accusative	σκεπτέον skeptéon	σκεπτέᾱν skeptéān	σκεπτέον skeptéon	σκεπτέω skeptéō	σκεπτέᾱ skeptéā	σκεπτέω skeptéō	σκεπτέους skeptéous	σκεπτέᾱς skeptéās	σκεπτέᾰ skeptéă
Vocative	σκεπτέε skeptée	σκεπτέᾱ skeptéā	σκεπτέον skeptéon	σκεπτέω skeptéō	σκεπτέᾱ skeptéā	σκεπτέω skeptéō	σκεπτέοι skeptéoi	σκεπτέαι skeptéai	σκεπτέᾰ skeptéă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σκεπτέως skeptéōs			σκεπτεώτερος skepteṓteros			σκεπτεώτᾰτος skepteṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading