σκέπτομαι

Ancient Greek

Etymology

    From Proto-Hellenic *sképťomai, from Proto-Indo-European *skep-ye-, from a metathesis of *speḱ-.

    Cognate to Latin speciō (“I see”).

    Pronunciation

     

    Verb

    σκέπτομαι • (sképtomai)

    1. to look at, examine
      • 428 BCE, Euripides, Hippolytus 943:
        σκέψασθε δ’ ἐς τόνδ’
        sképsasthe d’ es tónd’
        Look at this man
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.247:
        σκεψάμενος δ’ ἐς νῆα θοὴν ἅμα καὶ μεθ’ ἑταίρους
        skepsámenos d’ es nêa thoḕn háma kaì meth’ hetaírous
        Looking at once at both ship and men
    2. to examine, consider, think
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1028:
        σκέψασθε, πρὸς θεῶν, τὴν τύχην δυοῖν βροτοῖν.
        sképsasthe, pròs theôn, tḕn túkhēn duoîn brotoîn.
        Consider, by the gods, the fortune of these two men.
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.38:
        καὶ δῆτα, ὃ πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι;
        kaì dêta, hò pollákis eskepsámēn, tí kaì boúlesthe, ô neṓteroi?
        And after all, as I have often asked, what would you have, young men?
      1. (rarely) to think, deem
        • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 854c:
          καλλίω θάνατον σκεψάμενος
          kallíō thánaton skepsámenos
          deeming death the more noble way
      2. to prepare, premeditate
        • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Timocrates 158:
          καὶ τοιούτους λόγους σχολὴν ἄγοντ’ ἐσκέφθαι περὶ πάντων ὥστ’ εὖ εἰδέναι
          kaì toioútous lógous skholḕn ágont’ esképhthai perì pántōn hṓst’ eû eidénai
          and he has thought out at leisure such fine arguments on every point
        • 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 1:
          οὐ γὰρ μόνον εἴ τι χρήσιμον ἐσκεμμένος ἥκει τις,
          ou gàr mónon eí ti khrḗsimon eskemménos hḗkei tis,
          For not only if someone comes forward with a well-considered plan,

    Usage notes

    The present and imperfect are suppleted from σκοπέω (skopéō) in Attic.

    Inflection

       Present: σκέπτομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative σκέπτομαι σκέπτῃ / σκέπτει σκέπτεται σκέπτεσθον σκέπτεσθον σκεπτόμεθᾰ σκέπτεσθε σκέπτονται
    subjunctive σκέπτωμαι σκέπτῃ σκέπτηται σκέπτησθον σκέπτησθον σκεπτώμεθᾰ σκέπτησθε σκέπτωνται
    optative σκεπτοίμην σκέπτοιο σκέπτοιτο σκέπτοισθον σκεπτοίσθην σκεπτοίμεθᾰ σκέπτοισθε σκέπτοιντο
    imperative   σκέπτου σκεπτέσθω σκέπτεσθον σκεπτέσθων   σκέπτεσθε σκεπτέσθων
    middle/passive
    infinitive σκέπτεσθαι
    participle m σκεπτόμενος
    f σκεπτομένη
    n σκεπτόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐσκεπτόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative ἐσκεπτόμην ἐσκέπτου ἐσκέπτετο ἐσκέπτεσθον ἐσκεπτέσθην ἐσκεπτόμεθᾰ ἐσκέπτεσθε ἐσκέπτοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: σκέψομαι, σκεπήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle indicative σκέψομαι σκέψῃ / σκέψει σκέψεται σκέψεσθον σκέψεσθον σκεψόμεθᾰ σκέψεσθε σκέψονται
    optative σκεψοίμην σκέψοιο σκέψοιτο σκέψοισθον σκεψοίσθην σκεψοίμεθᾰ σκέψοισθε σκέψοιντο
    passive indicative σκεπήσομαι σκεπήσῃ σκεπήσεται σκεπήσεσθον σκεπήσεσθον σκεπησόμεθᾰ σκεπήσεσθε σκεπήσονται
    optative σκεπησοίμην σκεπήσοιο σκεπήσοιτο σκεπήσοισθον σκεπησοίσθην σκεπησοίμεθᾰ σκεπήσοισθε σκεπήσοιντο
    middle passive
    infinitive σκέψεσθαι σκεπήσεσθαι
    participle m σκεψόμενος σκεπησόμενος
    f σκεψομένη σκεπησομένη
    n σκεψόμενον σκεπησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐσκεψᾰ́μην, ἐσκέφθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle indicative ἐσκεψᾰ́μην ἐσκέψω ἐσκέψᾰτο ἐσκέψᾰσθον ἐσκεψᾰ́σθην ἐσκεψᾰ́μεθᾰ ἐσκέψᾰσθε ἐσκέψᾰντο
    subjunctive σκέψωμαι σκέψῃ σκέψηται σκέψησθον σκέψησθον σκεψώμεθᾰ σκέψησθε σκέψωνται
    optative σκεψαίμην σκέψαιο σκέψαιτο σκέψαισθον σκεψαίσθην σκεψαίμεθᾰ σκέψαισθε σκέψαιντο
    imperative   σκέψαι σκεψᾰ́σθω σκέψᾰσθον σκεψᾰ́σθων   σκέψᾰσθε σκεψᾰ́σθων
    passive indicative ἐσκέφθην ἐσκέφθης ἐσκέφθη ἐσκέφθητον ἐσκεφθήτην ἐσκέφθημεν ἐσκέφθητε ἐσκέφθησᾰν
    subjunctive σκεφθῶ σκεφθῇς σκεφθῇ σκεφθῆτον σκεφθῆτον σκεφθῶμεν σκεφθῆτε σκεφθῶσῐ(ν)
    optative σκεφθείην σκεφθείης σκεφθείη σκεφθεῖτον / σκεφθείητον σκεφθείτην / σκεφθειήτην σκεφθεῖμεν / σκεφθείημεν σκεφθεῖτε / σκεφθείητε σκεφθεῖεν / σκεφθείησᾰν
    imperative   σκέφθητῐ σκεφθήτω σκέφθητον σκεφθήτων   σκέφθητε σκεφθέντων
    middle passive
    infinitive σκέψᾰσθαι σκεφθῆναι
    participle m σκεψᾰ́μενος σκεφθείς
    f σκεψᾰμένη σκεφθεῖσᾰ
    n σκεψᾰ́μενον σκεφθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐσκέπην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    passive indicative ἐσκέπην ἐσκέπης ἐσκέπη ἐσκέπητον ἐσκεπήτην ἐσκέπημεν ἐσκέπητε ἐσκέπησᾰν
    subjunctive σκεπῶ σκεπῇς σκεπῇ σκεπῆτον σκεπῆτον σκεπῶμεν σκεπῆτε σκεπῶσῐ(ν)
    optative σκεπείην σκεπείης σκεπείη σκεπεῖτον / σκεπείητον σκεπείτην / σκεπειήτην σκεπεῖμεν / σκεπείημεν σκεπεῖτε / σκεπείητε σκεπεῖεν / σκεπείησᾰν
    imperative   σκέπηθῐ σκεπήτω σκέπητον σκεπήτων   σκέπητε σκεπέντων
    passive
    infinitive σκεπῆναι
    participle m σκεπείς
    f σκεπεῖσᾰ
    n σκεπέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἔσκεμμαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative ἔσκεμμαι ἔσκεψαι ἔσκεπται ἔσκεφθον ἔσκεφθον ἐσκέμμεθᾰ ἔσκεφθε ἐσκέπᾰται
    subjunctive ἐσκεμμένος ὦ ἐσκεμμένος ᾖς ἐσκεμμένος ᾖ ἐσκεμμένω ἦτον ἐσκεμμένω ἦτον ἐσκεμμένοι ὦμεν ἐσκεμμένοι ἦτε ἐσκεμμένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἐσκεμμένος εἴην ἐσκεμμένος εἴης ἐσκεμμένος εἴη ἐσκεμμένω εἴητον / εἶτον ἐσκεμμένω εἰήτην / εἴτην ἐσκεμμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐσκεμμένοι εἴητε / εἶτε ἐσκεμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   ἔσκεψο ἐσκέφθω ἔσκεφθον ἐσκέφθων   ἔσκεφθε ἐσκέφθων
    middle/passive
    infinitive ἐσκέφθαι
    participle m ἐσκεμμένος
    f ἐσκεμμένη
    n ἐσκεμμένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    References

    Greek

    Etymology

    Learned borrowing from Ancient Greek σκέπτομαι (sképtomai). Compare to the inherited σκέφτομαι (skéftomai).[1]

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈsce.pto.me/
    • Hyphenation: σκέ‧πτο‧μαι

    Verb

    σκέπτομαι • (sképtomai) deponent (past σκέφθηκα) (σκέφτηκα as from σκέφτομαι (skéftomai))

    1. (formal) formal or dated form of σκέφτομαι (skéftomai)

    Usage notes

    Mainly found in compounds

    Conjugation

    For past tense σκέφτηκα (skéftika) and forms with -φτ- see σκέφτομαι (skéftomai)

    σκέπτομαι   (deponent: passive forms only)
    Passive voice ➤
    Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
    Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
    1 sg  (σκέφτομαι →) {σκεφθώ}
    2 sg σκέπτεσαι σκεφθείς
    3 sg σκέπτεται σκεφθεί
    1 pl σκεπτόμαστε σκεφθούμε
    2 pl {σκέπτεσθε} σκεφθείτε
    3 pl σκέπτονται σκεφθούν(ε)
    Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
    1 sg σκεπτόμουν(α) {σκέφθηκα}
    2 sg σκεπτόσουν(α) σκέφθηκες
    3 sg σκεπτόταν(ε) σκέφθηκε
    1 pl σκεπτόμασταν, (‑όμαστε) σκεφθήκαμε
    2 pl σκεπτόσασταν, (‑όσαστε) σκεφθήκατε
    3 pl σκέπτονταν, (σκεπτόντουσαν) σκέφθηκαν, σκεφθήκαν(ε)
    Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
    1 sg θα ➤ θα σκεφθώ ➤
    2,3 sg, 1,2,3 pl θα σκέπτεσαι, … θα σκεφθείς, …
    Perfect aspect ➤
    Present perfect ➤   έχω, έχεις, … σκεφθεί
    Past perfect ➤   είχα, είχες, … σκεφθεί
    Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … σκεφθεί
    Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
    Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
    2 sg — σκέψου
    2 pl {σκέπτεσθε} σκεφθείτε
    Other forms Passive voice
    Present participle ➤   σκεπτόμενος, ‑η, ‑ο ➤
    Perfect participle ➤   —
    Nonfinite form ➤   σκεφθεί
    Notes  
     
    Appendix:Greek verbs     		 • For less formal forms with φτ see σκέφτομαι (skéftomai).
     • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
     • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
     • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
    • σκεπτόμενος (skeptómenos, “one who is thinking”, participle)

    References

    1. ^ σκέφτομαι, σκέπτομαι, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.