σκέψις

Ancient Greek

From σκέπτομαι (sképtomai, “to consider”) +‎ -σῐς (-sĭs).

σκέψῐς • (sképsĭs) f (genitive σκέψεως); third declension

viewing, sensory perception, observation
examination, speculation, consideration
- 428 BCE, Euripides, Hippolytus, David Kovacs (ed.), lines 1320-1324.
  σὺ δ’ ἔν τ’ ἐκείνῳ κἀν ἐμοὶ φαίνῃ κακός, / ὃς οὔτε πίστιν οὔτε μάντεων ὄπα / ἔμεινας, οὐκ ἤλεγξας, οὐ χρόνῳ μακρῷ / σκέψιν παρέσχες, ἀλλὰ θᾶσσον ἤ σ’ ἐχρῆν / ἀρὰς ἀφῆκας παιδὶ καὶ κατέκτανες.
  sù d’ én t’ ekeínōi kan emoì phaínēi kakós, / hòs oúte pístin oúte mánteōn ópa / émeinas, ouk ḗlenxas, ou khrónōi makrōî / sképsin paréskhes, allà thâsson ḗ s’ ekhrên / aràs aphêkas paidì kaì katéktanes.
  (please add an English translation of this quotation)
(philosophy, chiefly Scepticism) doubt, hesitation
(politics) resolution, decree

Third declension of ἡ σκέψῐς; τῆς σκέψεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σκέψῐς hē sképsĭs	τὼ σκέψει tṑ sképsei	αἱ σκέψεις hai sképseis
Genitive	τῆς σκέψεως tês sképseōs	τοῖν σκεψέοιν toîn skepséoin	τῶν σκέψεων tôn sképseōn
Dative	τῇ σκέψει tēî sképsei	τοῖν σκεψέοιν toîn skepséoin	ταῖς σκέψεσῐ / σκέψεσῐν taîs sképsesĭ(n)
Accusative	τὴν σκέψῐν tḕn sképsĭn	τὼ σκέψει tṑ sképsei	τᾱ̀ς σκέψεις tā̀s sképseis
Vocative	σκέψῐ sképsĭ	σκέψει sképsei	σκέψεις sképseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“σκέψις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press