σκοπεύω

Greek

Etymology

From Ancient Greek σκοπεύω (skopeúō), from σκοπέω (skopéō). For the sense of "to aim", semantic loan from French viser.

Pronunciation

  • IPA(key): /skoˈpe.vo/
  • Hyphenation: σκο‧πεύ‧ω

Verb

σκοπεύω • (skopévo) (past σκόπευσα, passive —)

  1. to aim, take aim
  2. to aim, intend

Conjugation

σκοπεύω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg σκοπεύσω
2 sg σκοπεύεις σκοπεύσεις
3 sg σκοπεύει σκοπεύσει
1 pl σκοπεύουμε, [‑ομε] σκοπεύσουμε, [‑ομε]
2 pl σκοπεύετε σκοπεύσετε
3 pl σκοπεύουν(ε) σκοπεύσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg σκόπευα σκόπευσα
2 sg σκόπευες σκόπευσες
3 sg σκόπευε σκόπευσε
1 pl σκοπεύαμε σκοπεύσαμε
2 pl σκοπεύατε σκοπεύσατε
3 pl σκόπευαν, σκοπεύαν(ε) σκόπευσαν, σκοπεύσαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα σκοπεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα σκοπεύεις, … θα σκοπεύσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … σκοπεύσει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … σκοπεύσει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … σκοπεύσει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg σκόπευε σκόπευσε
2 pl σκοπεύετε σκοπεύστε
Other forms
Active present participle ➤   σκοπεύοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας σκοπεύσει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   σκοπεύσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • see: σκοπός m (skopós, “observer, watcher, aim, goal”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.