σπείρων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spěː.rɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspi.ron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspi.ron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspi.ron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspi.ron/

Participle

σπείρων • (speírōn) m (feminine σπείρουσᾰ, neuter σπεῖρον); first/third declension

present active participle of σπείρω (speírō)

Declension

First and third declension of σπείρων; σπείρουσᾰ; σπεῖρον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σπείρων speírōn	σπείρουσᾰ speírousă	σπεῖρον speîron	σπείροντε speíronte	σπειρούσᾱ speiroúsā	σπείροντε speíronte	σπείροντες speírontes	σπείρουσαι speírousai	σπείροντᾰ speírontă
Genitive	σπείροντος speírontos	σπειρούσης speiroúsēs	σπείροντος speírontos	σπειρόντοιν speiróntoin	σπειρούσαιν speiroúsain	σπειρόντοιν speiróntoin	σπειρόντων speiróntōn	σπειρουσῶν speirousôn	σπειρόντων speiróntōn
Dative	σπείροντῐ speírontĭ	σπειρούσῃ speiroúsēi	σπείροντῐ speírontĭ	σπειρόντοιν speiróntoin	σπειρούσαιν speiroúsain	σπειρόντοιν speiróntoin	σπείρουσῐ / σπείρουσῐν speírousĭ(n)	σπειρούσαις speiroúsais	σπείρουσῐ / σπείρουσῐν speírousĭ(n)
Accusative	σπείροντᾰ speírontă	σπείρουσᾰν speírousăn	σπεῖρον speîron	σπείροντε speíronte	σπειρούσᾱ speiroúsā	σπείροντε speíronte	σπείροντᾰς speírontăs	σπειρούσᾱς speiroúsās	σπείροντᾰ speírontă
Vocative	σπείρων speírōn	σπείρουσᾰ speírousă	σπεῖρον speîron	σπείροντε speíronte	σπειρούσᾱ speiroúsā	σπείροντε speíronte	σπείροντες speírontes	σπείρουσαι speírousai	σπείροντᾰ speírontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σπειρόντως speiróntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

σπείρων • (speírōn)

genitive plural of σπεῖρον (speîron)